أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أَإِلَـٰهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِیلًا مَّا تَذَکَّرُونَ ﴿النمل: ٦٢﴾
سَلاَمٌ عَلَى آلِ یس اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا دَاعِیَ اَللَّهِ وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا بَابَ اَللَّهِ وَ دَیَّانَ دِینِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا خَلِیفَةَ اَللَّهِ وَ نَاصِرَ حَقِّهِ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا حُجَّةَ اَللَّهِ وَ دَلِیلَ إِرَادَتِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا تَالِیَ کِتَابِ اَللَّهِ وَ تَرْجُمَانَهُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ فِی آنَاءِ لَیْلِکَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِکَ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اَللَّهِ فِی أَرْضِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا مِیثَاقَ اَللَّهِ اَلَّذِی أَخَذَهُ وَ وَکَّدَهُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا وَعْدَ اَللَّهِ اَلَّذِی ضَمِنَهُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ أَیُّهَا اَلْعَلَمُ اَلْمَنْصُوبُ وَ اَلْعِلْمُ اَلْمَصْبُوبُ وَ اَلْغَوْثُ وَ اَلرَّحْمَةُ اَلْوَاسِعَةُ وَعْداً غَیْرَ مَکْذُوبٍ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ حِینَ تَقُومُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ حِینَ تَقْعُدُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَیِّنُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ
اهمیت زندگی پیامبر
زندگی پیغمبر را میلی متری باید مطالعه کرد. هر لحظه ی این زندگی یک حادثه است، یک درس است، یک جلوه ی عظیم انسانی است؛ تمام این 23 سال همین جور است. جوان های ما بروند تاریخ زندگی پیغمبر را از منابع محکم و مستند بخوانند و ببینند چه اتفاقی افتاده است. ^[35]
^[35]. بیانات [حضرت ولی فقیه مد ظله العالی] در دیدار مسئولان نظام به مناسبت مبعث حضرت رسول اعظم صل الله علیه و آله و سلم 87/5/9
از کتاب: من و کتاب، سید علی خامنه ای، دفتر برنامه ریزی انتشارات سوره مهر، چاپ سی هفتم: 1397، ص26- 27.
عقل، یکی از چیزهای کلیدی ای است که جوهر را تقسیم می کند بین عقل و نفس و هیولی و صورت جسمی و جسم که در حکمت متعالیه بکار گرفته می شود تا مگر او را به تعالی برساند که منجر به سفرهای اربعه از خلق به حق و از حق به خلق گردد. و این عقل هم هست که احساسات و شهوات را باید بتواند بدرستی کنترل هم کند.
فإن قلت : ما تقدّم من عدم دخولِ فصلِ النوع تحتَ جنسِهِ ینافی قولَهم ـ فی تقسیم الجوهر على العقل والنفس والهیولى والصورة الجسمیّة والجسم ـ بکون الصورة الجسمیّة والنفس نوعَیْن من الجوهر ، ولازمُ کون الشیء نوعاً من مقولة اندراجُهُ ودخولُهُ تحتها.
نهایة الحکمة، علامه طباطبایی، بتحقیق شیخ عباسعلی زارعی سبزواری، موسسه نشر اسلامی، نسخه ی غیر مصححه، ص 105
http://lib.eshia.ir/71458/1/105
کلیات خمس که در منطق فلاسفه ی قدما در نظر گرفته می شده است از این قبیلند: نوع، جنس، فصل، عرض عام، عرض خاص که وقتی ما وارد منطق ریاضی می شویم به نوعی می توان گفت که به مفاهیم مراتب بینهایتهای الفهای کاردینالیته ها یا همان آیت اللهی ها می رسیم. مسئله ی توحید در حکمت متعالیه را می فرمایند که حق تعالی مثلاً در سوره ی انعام خیلی واضح و زیبا تفصیل فرموده است. ولی در خود سوره ی توحید یا اخلاص به بهترین وجهی ماهیت وجودی حق تعالی را بیان می فرماید. موضوع این است که اگر کسی برای خدا شخصیت قائل شود، مشرک شده است. یعنی حتی اگر برای حضرت آدم علی نبینا محمد مصطفی صل الله علیه و آله و سلم هم خودش یا دیگران شخصیت خدایی قائل شوند، این می شود شرک و بلکه کفر یا نفاق. خود حضرت رسول نیز یقیناً چنین مقامی را برای خود قائل نبوده اند؛ یعنی شخصیت رسول به عنوان بنده ی خدا در عبودیت خدا است که می تواند به خدا نزدیک شود و نه اینکه حضرت رسول شخصیتش همان خدا است. ولی چیزی که هست این است که حضرت رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم در مقام عبودیتش، عبد و بنده ی خالص و خاص خدا است. و بعد از او ائمه ی اطهار فرزندان امیر المومنین علی ابن ابیطالب علیهم السلام تا امام زمان عجل الله فرجه الشریف است که این مقام بندگی را از آن خود می کنند؛ و این تا روز قیامت ثابت و پایدار است.
و اما چیزی که در منطق ریاضی و منطق کلیات خمس، عقل و عقلانیت را متحیر و بلکه ضایع هم می کند در اینجا است که نفس نسبت به خدای خود طغیان هم می کند و می فرماید که کیست که گفته است که من خود خدا نیستم؟ و مدعی خدایی هم می شود و از قبیل نحن ابناء الله:
وَقَالَتِ الْیَهُودُ وَالنَّصَارَىٰ نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُکُم بِذُنُوبِکُم بَلْ أَنتُم بَشَرٌ مِّمَّنْ خَلَقَ یَغْفِرُ لِمَن یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَن یَشَاءُ وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿المائدة: ١٨﴾
چنین ادعایی شرک آلود را البته همینطور هم در بت پرستانی که از قبیل حضرت آدم و شخصیت او را برایش مقام خدایی قائل می شوند و خلیفة الله را با الله جل جلاله اشتباه هم می گیرند می توان مشاهده کرد. اینجا است که عقل ضایع می شود اگر حتی با این مشرکین کافر منافق وارد بحث شوید که خدا کیست؟! یعنی یک جاهایی مسئله کفر محض است و بعد یواش یواش وارد شرک و بلکه نفاق هم یحتمل می شود و این را بوضوح در زندگی حضرت پیامبر اعظم حضرت محمد مصطفی و بلکه زندگانی حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها و ائمه ی اطهار می توان مشاهده کرد که همه ی جهاد فی سبیل الله این انسان 250 ساله در جهت همین تثبیت حکومت عبودیت و بندگی خدا و ایمان به خدا و رسولش و امامت ائمه ی راستین و واقعی مستضعفین جهان نیز شکل گرفته است تا می رسیم به امامت امام زمان عجل الله فرجه الشریف. همین جا نیز عقل ضایع می شود که انسان بخواهد حتی در حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی به مدعیان خلیفة اللهی در سطح جهانی ثابت کند که چطور می توان حتی از طریق مراجع عظام تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظله العالی به شناخت امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم رسید.
این دلیلش این است که مشرکین فرعون نمای با ادعای انا ربکم الاعلی ای خود همانطور که در زمان پیغمبر اکرم هم قائل بودند همین امروز هم قائلند که انا ربکم الاعلی. این همه توهینهایی که از صدر اسلام تا همین امروزش هم که مطالعه کنیم می بینیم به خود حضرت پیامبر اکرم اسلام حضرت محمد مصطفی صل الله عیله و آله و سلم شده است، به عبارتی هم دلیلش این نیست که می فرماید من به خدا اعتقادی ندارم یا خدا را قبول ندارم! خیر می فرماید خدا را قبول هم دارم، ولی اینطور هم قبول دارم که هم او هم هستم؛ به عبارت دیگر عیناً فرعون هم دارد می فرماید انا ربکم الاعلی! و لذا برایش غیر ممکن هم هست که بندگی خدا را بپذیرد و توحید را قبول هم کند! و وقتی به حضرت بقیت الله الاعظم هم حتی در داخل اسلام نیز می رسیم، این مسئله دوباره و دوباره گویا در طول تاریخ تکرار هم شده است که مسئله ی توحیدی و رسالت حضرت رسول اکرم جوهراً بصورت همان شرک آلودی صدر اسلام حرکت می کند و بصورت مسئله ی امامت در می آید که بالاخره این چطور است که حتی در روانشناسی یا حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی یا غیر آن آیا شما می خواهید وجود آن امام همام حضرت بقیت الله الاعظم را در کل وسعت این عالم طبیعت و ماورای طبیعت به اثبات هم برسانید؟! دیر شد، دیر شد؛ بنده ی حقیر رفتم برسم به نماز جماعت ظهر و عصر! لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.