السلام علی الحسین سلام علی آل یاسین

..

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّـهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَٰلِکَ فَضْلُ اللَّـهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿المائدة: ٥٤﴾

لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّـهِ إِنَّ اللَّـهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللَّـهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ ﴿الرعد: ١١﴾

ثم وعد الله سبحانه المجتمع الإسلامی ـ وشأنهم هذا الشأن ـ بالإتیان بقوم یحبهم

ویحبونه أذلة على المؤمنین أعزة على الکافرین یجاهدون فی سبیل الله لا یخافون لومة لائم ، والأوصاف المعدودة لهم ـ کما عرفت ـ جماع الأوصاف التی یفقدها المجتمع الإسلامی الیوم ، ویستفاد بالإمعان فی التدبر فیها تفاصیل الرذائل التی تنبئ الآیة أن المجتمع الإسلامی سیبتلى بها.

وقد اشتملت على تعدادها عدة من أخبار ملاحم آخر الزمان المرویة عن النبی صلى‌الله‌علیه‌وآله والأئمة من أهل بیته علیه‌السلام ، وهی على کثرتها ومن حیث المجموع وإن کانت لا تسلم من آفة الدس والتحریف إلا أن بینها أخبارا یصدقها جریان الحوادث وتوالی الوقائع الخارجیة ، وهی أخبار مأخوذة من کتب القدماء المؤلفة قبل ما یزید على ألف سنة من هذا التاریخ أو قریبا منه ، وقد صحت نسبتها إلى مؤلفیها وتظافر النقل عنها.

على أنها تنطق عن حوادث ووقائع لم تحدث ولم تقع فی تلک الآونة ولا کانت مترقبة تتوقعها النفوس التی کانت تعیش فی تلک الأزمنة فلا یسعنا إلا الاعتراف بصحتها وصدورها عن منبع الوحی.

کما رواه القمی فی تفسیره عن أبیه ، عن سلیمان بن مسلم الخشاب ، عن عبد الله بن جریح المکی ، عن عطاء بن أبی ریاح ، عن عبد الله بن عباس قال : حججنا مع رسول الله صلى‌الله‌علیه‌وآله حجة الوداع ـ فأخذ باب الکعبة ثم أقبل علینا بوجهه ـ فقال : ألا أخبرکم بأشراط الساعة؟ وکان أدنى الناس منه یومئذ سلمان رضی الله عنه ـ فقال : بلى یا رسول الله ـ.

فقال صلى‌الله‌علیه‌وآله : إن من أشراط القیامة إضاعة الصلاة ، واتباع الشهوات ، والمیل مع الأهواء ، وتعظیم المال ، وبیع الدین بالدنیا ـ فعندها یذاب قلب المؤمن وجوفه ـ کما یذوب الملح فی الماء ـ مما یرى من المنکر فلا یستطیع أن یغیره ـ.

قال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله : إی والذی نفسی بیده یا سلمان إن عندها یلیهم أمراء جورة ، ووزراء فسقة ، وعرفاء ظلمة ، وأمناء خونة.

فقال سلمان : وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله : إی والذی نفسی بیده ـ یا سلمان ـ إن عندها یکون المنکر معروفا والمعروف منکرا ، واؤتمن الخائن ، ویخون الأمین ، ویصدق الکاذب ، ویکذب الصادق.

قال سلمان ، وإن هذا لکائن یا رسول الله؟ قال صلى‌الله‌علیه‌وآله : إی والذی نفسی بیده یا سلمان فعندها إمارة النساء ، ومشاورة الإماء ، وقعود الصبیان على المنابر ، ویکون ....

... تا آخر کتاب

المیزان، علامه محمد حسین طباطبایی، جلد 5، صص 393-401

http://lib.eshia.ir/12016/5/394

روایتى از رسول الله (ص ) متضّمن اخبار از اوضاع واحوال مردم در آخرالزمان
نظیر روایتى که قمى آن را در تفسیر خود از پدرش از سلیمان بن مسلم خشاب از عبد الله بن جریح مکى از عطاء بن ابى ریاح از عبد الله بن عباس نقل کرده که گفت : با رسول خدا به زیارت حج رفتیم ، همان حجى که بعد از آن رسول خدا (صلى الله علیه و آله و صلم ) از دنیا رفت ، و یا به عبارت دیگر حجة الوداع - رسول خدا (صلى الله علیه و آله و صلم ) در کعبه را گرفت و سپس روى نازنین خود را به طرف ما کرد و فرمود: مى خواهید شما را خبر دهم از علامات قیامت ؟ و در آن روز سلمان رضى الله عنه از هر کس دیگر به آن جناب نزدیک تر بود، لذا او در پاسخ رسول خدا (صلى الله علیه و آله و صلم ) عرضه داشت : بله یا رسول الله ، حضرت فرمود: یکى از علامتهاى قیامت این است که نماز ضایع میشود - یعنى از میان مسلمین مى رود و از شهوات پیروى میشود و مردم به سوى هواها میل مى کنند، مال مقامى عظیم پیدا مى کند و مردم آن را تعظیم مى کنند، دین به دنیا فروخته مى شود، در آن زمان است که دل افراد با ایمان در جوفشان ، براى منکرات بسیارى که مى بینند و نمى توانند آن را تغییر دهند آب مى شود آن چنانکه نمک در آب حل میگردد.
سلمان با تعجب عرضه داشت : یا رسول الله : به راستى چنین روزى خواهد رسید؟ فرمود: آرى ، به آن خدائى که جانم به دست او است ، اى سلمان در آن هنگام سرپرستى و ولایت مسلمانان را امراى جور به دست مى گیرند امرائى که وزرائى فاسق و سرشناسانى ستمگر و امنائى خائن دارند.
سلمان پرسید: براستى چنین وضعى پیش خواهد آمد یا رسول الله ؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در این موقع منکر، معروف ، و معروف ، منکر میشود، خائن امین قلمداد میگردد و امین خیانت میکند، دروغگو تصدیق میشود و راستگو تکذیب میگردد.
سلمان با حالت تعجب پرسید: یا رسول الله به راستى چنین چیزى خواهد شد؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در آن روزگار زنان به امارت میرسند و کنیزان طرف مشورت قرار میگیرند و کودکان بر فراز منبر میروند و دروغ نوعى زرنگى و زکات خسارت ، و خوردن بیت المال نوعى غنیمت شمرده شود، مرد به پدر و مادرش جفا ولى به دوستش نیکى مى نماید و ستاره دنباله دار طلوع میکند.
سلمان باز پرسید: یا رسول الله آیا چنین چیزى خواهد شد؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان ! در این موقع زن با شوهرش در تجارت شرکت کند و باران در فصلش نیامده بلکه در گرماى تابستان مى بارد و افراد کریم سخت خشمگین مى گردند، مرد فقیر تحقیر میشود، در این هنگام بازارها به هم نزدیک میشوند وقتى یکى میگوید: (( من چیزى نفروختم )) و آن دیگرى میگوید: (( من سودى نبرده ام )) طورى مى گویند که هر شنونده مى فهمد دارد به خدا بد و بیراه میگوید.
سلمان پرسید: آیا حتما چنین وضعى خواهد شد یا رسول الله ؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است ، اى سلمان در این هنگام اقوامى بر آنان مسلط مى شوند که اگر لب بجنبانند کشته مى شوند و اگر چیزى نگویند دشمنان همه چیزشان را مباح و براى خود حلال مى کنند تا با بیت المالشان کیسه هاى خود را پر کنند و به ناموسشان تجاوز نموده ، خونشان را بریزند و دلهاشان را پر از وحشت و رعب کنند و در آن روز مؤ منین را جز در حال ترس و وحشت و رعب و رهبت نمیبینى .
سلمان عرضه داشت : یا رسول الله آیا چنین روزگارى بر مؤ منین خواهد گذشت ؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در این هنگام چیزى از مشرق مى آورند و چیزى از مغرب تا امت اسلام را سرپرستى کنند، در آن روز واى به حال ناتوانان امت من ، از شر شرقى و غربیها و واى به حال آن شرقیان و غربیان از عذاب خدا، آرى نه صغیرى را رحم میکنند و نه پاس حرمت کبیرى را دارند و نه از هیچ مقصرى عفو مى کنند، اخبارشان همه فحش و ناسزا است ، جثه آنان جثه و بدن آدمیان است ولى دلهاشان دلهاى شیاطین .
سلمان عرضه داشت : یا رسول الله آیا چنین روزى خواهد رسید؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان ، در این هنگام مردان به مردان اکتفا مى کنند و زنان به زنان و همانطورى که پدر و اهل خانواده نسبت به دختر غیرت به خرج مى دهند نسبت به پسر نیز غیرت به خرج مى دهند، مردان به زنان شبیه میشوند و زنان به مردان و زنان بر مرکب ها سوار مى شوند که از طرف امت من لعنت خدا بر آنان باد.
سلمان از در تعجب پرسید: یا رسول الله آیا چنین وضعى پیش مى آید؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان ، در این هنگام مساجد طلا کارى و زینت مى شود آنچنان که کلیساها و معبد یهودیان زینت مى شود، قرآنها به زیور آلات آرایش و مغازهها بلند وصفها طولانى میشود اما با دلهائى که نسبت به هم خشمگین است و زبانهائى که هر یک براى خود منطقى دارد.
سلمان پرسید: یا رسول الله آیا این وضع پیش مى آید؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است ، در آن روز مردان و پسران امت من با طلا خود را مى آرایند و حریر و دیبا میپوشند و پوست پلنگ کالاى خرید و فروش میگردد.
سلمان پرسید: یا رسول الله آیا این نیز واقع خواهد شد؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است ، اى سلمان در آن روز ربا همه جا را میگیرد و یک عمل آشکار میشود و معاملات با غیبت و رشوه انجام میشود و دین خوار و دنیا بلند مرتبه میشود.
سلمان گفت : یا رسول الله آیا این نیز واقع خواهد شد؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در این هنگام طلاق زیاد میشود و هیچ حدى جارى نمیگردد و البته خداى تعالى از این بابت هرگز متضرر نمیشود.
سلمان عرضه داشت : یا رسول الله آیا این نیز واقع خواهد شد؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در این زمان کنیزان آوازه خوان و نوازنده پیدا میشوند و اشرار امت من بر امت ، ولایت و حکومت میکند.
سلمان پرسید: یا رسول الله آیا چنین وضعى خواهد شد؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در این موقع اغنیاى امت من صرفا به منظور گردش و تفریح به حج میروند و طبقه متوسط براى تجارت و فقرا به منظور خودنمائى و ریا حج میروند، در این هنگام است که اقوامى قرآن را براى غیر خدا مى آموزند و آن را نوعى مزمار و آلت موسیقى اتخاذ میکنند، اقوامى دیگر به تعلم فقه اسلامى میپردازند اما براى غیر خدا در آن روزگار زنا زادگان زیاد میشوند با قرآن آوازه خوانى میکنند و بر سر دنیا سر و دست میشکنند.
سلمان عرضه داشت : یا رسول الله آیا چنین وضعى خواهد شد؟ فرمود: آرى به خدائى سوگند که جانم به دست او است اى سلمان این وقتى است که حرمتها و قرقها شکسته شود و مردم عالما و عامدا در پى ارتکاب گناه باشند و اشرار بر اخیار مسلط شوند، دروغ فاش و بى پرده و لجاجتها ظاهر گردد و فقرا فقر خود را علنى کنند، مردم در لباس به یکدیگر مباهات کنند و باران در غیر فصل ببارد و مردم شطرنج و نرد و موسیقى را کارى پسندیده بشمارند و در مقابل امر به معروف و نهى از منکر را عملى نکوهیده بدانند تا آنجا که یک فرد با ایمان ذلیل ترین و منفورترین فرد امت شود و قاریان عابدان را ملامت کنند و عابدان قاریان را این مردمند که در ملکوت آسمانها رجس و نجس نامیده میشوند.
سلمان از در تعجب پرسید: یا رسول الله آیا چنین وضعى پیش مى آید؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم به دست او است اى سلمان در این هنگام است که توانگر هیچ دلواپسى جز فقیر شدن ندارد، حتى یک سائل در طول یک هفته یعنى بین دو جمعه سؤ ال میکند و احدى نیست که چیزى در دست او بگذارد.
سلمان باز پرسید: یا رسول الله آیا چنین روزگارى خواهد رسید؟ فرمود: آرى به آن خدائى که جانم در دست او است اى سلمان در این زمان رویبضة تکلم میکنند، پرسید: یا رسول الله پدر و مادرم فداى تو، رویبضه چیست ؟ فرمود: چیزى و کسى به سخن در مى آید و در امور عامه سخن میگوید که هرگز سخن نمى گفت ، در این هنگام است که مردم ، دیگر زیاد زنده نمیمانند ناگهان زمین نعرهاى میکشد و هر قومى چنین میپندارد که زمین تنها در ناحیه او نعره کشید 340 بعد تا هر زمانى که خدا بخواهد همچنان میمانند و سپس واژگونه میشوند و زمین هر چه در دل دارد بیرون میریزد - و خود آن جناب فرمود: یعنى طلا و نقره را - آنگاه با دست خود به ستونهائى که در آنجا بود اشاره نموده و فرمود مثل این ، ولى در آن روز دیگر نه طلائى فائده دارد و نه نقرهاى ، این است معناى آیه : (( فقد جاء اشراطها - علامتهایش بیامد )) .

روایتى مشروح از امام صادق علیه السلام در همین باره
و در روضه کافى از محمد بن یحیى از احمد بن محمد از بعضى اصحابش و نیز على بن ابراهیم از پدرش از ابن ابى عمیر روایت کرده اند که این دو نفر یعنى احمد بن محمد در آن حدیث و ابن ابى عمیر در این حدیث از محمد بن ابى حمزه از حمران روایت کرده که گفت : امام صادق (علیه السلام ) ( در مجلسى که صحبت از قدرت و شوکت آنها و فقر و بد حالى شیعه میشد) فرمود: من در روزى که ابو جعفر منصور دوانیقى با موکب سلطنتى خود حرکت میکرد با او بودم او بر اسبى سوار بود که جمعى از خدم و سوارگانش همراهش بودند و جمعى دیگر از پشت سر مى آمدند و من بر الاغى سوار بودم و دوش به دوش او میرفتم .
به من گفت : یا ابا عبد الله به راستى جا دارد که به خاطر سلطنت و نیروئى که خدا به ما داده و عزتى که ارزانى داشته خوشحالى کنى و به مردم نگوئى که شما و اهل بیت شما سزاوارتر از ما به این سلطنت بودید، زیرا اگر چنین حرفى را بزنى ما را هم علیه خودت و هم علیه مردم تحریک کرده اى .
فرمود: من گفتم : چه کسى از من چنین گزارشى به تو داده ؟ هر کس که بوده دروغ گفته ، منصور گفت : آیا سوگند میخورى که چنین حرفى را نزدهاى ؟ میفرماید: به او گفتم : مردم ساحرند، یعنى دوست میدارند قلب تو را علیه من برنجانند، این تو هستى که باید اختیار گوش خودت را داشته باشى ، هر چه آنها گفتند نپذیرى ، براى اینکه احتیاج ما به تو بیشتر است از احتیاج تو به ما، آنگاه به من گفت : هیچ یادت مى آید آن روزى را که من از تو پرسیدم : آیا ما به سلطنت میرسیم ؟ تو گفتى : بله سلطنتى طولانى و گسترده و نیرومند و لایزال در سلطنت خود در مهلت و آسایشید و در دنیایتان در وسعت و فراخى تا آنکه در ماه حرام و در بلد حرام دست خود به خون ما بیالائید امام میفرماید: فهمیدم که او جریان را به یاد دارد گفتم : بله ولى امید است خداى عز و جل تو را حفظ کند و من هم آن روز در آن سخن شخص تو منظورم نبود بلکه حدیثى بود که برایت نقل کردم البته ممکن است آن کسى که دست خود به خون ما بیالاید شخصى از اهل بیت تو باشد چون سخن من بدینجا رسید ساکت شد و چیزى به من نگفت ، بعدا که به منزل آمدم یکى از دوستان با جمعیتى نزد من آمدند، آن دوست به من گفت : فدایت شوم تو را در مرکب ابو جعفر دیدم در حالى که بر الاغى سوار بودى و او بر اسب سوار بود، سرش را به سوى تو خم میکرد و با تو سخن میگفت کانه میخواست زیر دست شدن تو را مجسم کند، در دلم گفتم : (( یا للعجب )) این حجت خدا بر خلق است که صاحب واقعى این سلطنت و شوکت

است و کسى است که همه سلاطین عالم باید به او اقتدا کنند و این دیگرى مردى ستمگر و قاتل اولاد انبیا و مردى خونریز است ، خون بى گناهانى را به زمین میریزد که خدا دوست ندارد، آن وقت او در موکب سلطنتى قرار گرفته و تو بر الاغى سوارى ، این فکر مرا گرفتار شبهه کرد به حدى که بر دین و جانم ترسیدم .
امام (علیه السلام ) فرمود: بدو گفتم اگر حشمت و خدمى را که من داشتم و آن فرشتگانى را که از پیش رو و پشت سر من در حرکت بودند میدیدى سلطنت منصور از نظرت میافتاد و آن را
حقیر و پشیز میشمردى ، دوستم چون این بشنید گفت : الان دلم آسوده شده .
و سپس پرسید: اینها تا کى سلطنت خواهند کرد؟ و چه زمانى امت اسلام از شر اینها راحت میشود؟ در پاسخش گفتم : مگر تو نمیدانى که براى هر چیزى مدتى است ، گفت : چرا (میدانم ) گفتم : اگر بدانى که وقتى این امر تحقق یابد از چشم بر هم زدن هم سریعتر خواهد بود آن وقت علمت تو را نفع میدهد؟ آرى اگر حال این قوم که نزد خدا دارند را بدانى و بدانى که چه حالى دارند آن وقت بغض و دشمنیت نسبت به آنان به نهایت درجه میرسد، اگر تو و تمامى اهل زمین سعى کنید که حال آنان را شدیدتر از آنچه دارند بکنید هرگز نخواهید توانست پس شیطان تو را دست نیندازد که عزت از آن خدا و رسول و مؤ منین است ولى منافقین نمیدانند.
آیا نمیدانى که هر کس منتظر امر ما باشد و بر اذیتها و ترسها که امروز میبیند صبر کند، فردا در زمره ما خواهد بود، پس هر زمان دیدى حق مرده و اهلش از بین رفتهاند و جور و ستم همه جا را فرا گرفته و قرآن کهنه شده و چیزهائى در آن پدید آمده که در آن نیست و دیدى که قرآن طبق هوا و هوسها توجیه و تفسیر میشود و دیدى که دین وارونه شده ، آنچنانکه کاسه وارونه میشود( در نسخه بدل آمده : آنچنان که آب وارونه میشود) و دیدى که اهل باطل بر اهل حق آقائى و سرورى میکنند و دیدى که شر ظاهر گشته و از آن نهى نمیشود بلکه از اهل شر دفاع میشود و دیدى که فسق علنى شده و مردان با مردان و زنان با زنان اکتفا میکنند و دیدى که مؤ من سکوت کرده ، چون گفتارش پذیرفته نمیشود و دیدى که فاسق دروغ میگوید و پذیرفته میشود و کسى دروغ و افتراى او را رد نمیکند و دیدى که صغیر بزرگتران را تحقیر میکنند و دیدى که قطع رحم همگانى شده و دیدى که وقتى کسى را به فسق میستایند خود او میخندد و سخن گوینده را رد نمیکند و دیدى که به پسر همان را میدهند که به زن میدهند و دیدى که زنان با زنان ازدواج میکنند و دیدى که مدح و ثنا بسیار شده و دیدى که مرد مال خود را در غیر راه اطاعت خدا انفاق میکند و کسى نیست که او را نهى کند و دست او را بگیرد و دیدى که مردم وقتى مؤ من را مى بینند که در حال اجتهاد و تلاش است ، پناه به خدا میبرند از اینکه مثل او باشند و دیدى که همسایه ، همسایهاش را مى آزارد و کسى نیست جلویش را بگیرد و دیدى که کافر وقتى وضع رقت بار مؤ من را میبیند از وضع خود خوشحالى میکند و چون فساد را در پهناى زمین گسترده میبیند مسرور میشود و دیدى که شرابهاى گوناگون علنا نوشیده میشود و مردمى بر سفره شراب جمع هستند که از خداى عز و جل هیچ پروائى ندارند و دیدى که امر به معروف زایل شده و دیدى که فاسق در اعمالى که خدا دوست ندارد نیرومند و مورد حمایت و مدح قرار میگیرد و دیدى که دارندگان آیات ( در نسخه دیگر آمده دارندگان آثار ) مورد تحقیر واقع میشوند و هر کسى هم آنان را دوست بدارد تحقیر میشود و دیدى که راه خیر بسته شده و راه شر باز و پر رهرو است و دیدى که خانه کعبه معطل مانده و مردم از رفتن به زیارت آن نهى میشوند و به ترک آن تشویق و مامور میگردند و دیدى که هر کس به دیگرى میگوید آنچه را که خود نکرده و دیدى که مردان خود را براى مردان چاق میکنند و زنان براى زنان ( یا خود را آنطور وانمود میکنند که نیستند ) و دیدى که مرد از راه ما تحت خود روزى به دست مى آورد و زن از راه فرجش .
و دیدى که زنان براى خود مجالس ترتیب میدهند آنچنان که مردان تشکیل میدهند و دیدى که در دودمان بنى العباس عمل لواط و زن شدن مردان شایع و علنى گشته و به همین منظور خود را خضاب میکنند و شانه میزنند آنچنان که زنان براى شوهر خود شانه میزنند و مردان مالها به خاطر فروج خود خرج میکنند و چند نفر بر سر یک مرد تنازع میکنند و بر سر او، این علیه آن دیگرى و آن علیه این غیرت به خرج میدهد.
و دیدى که صاحب مال محترمتر از مؤ من است و ربا علنى معامله میشود و کسى سرزنش نمیکند و دیدى که زنان به خاطر دادن زنا ستایش ‌ میشوند و زن شوهرش را در عمل لواط با مردى دیگر کمک و همکارى میکند و دیدى که در نظر اکثریت مردم بهترین خانوادهها آن خانوادهاى است که زنان را بر کار فسق کمک میکنند.
و دیدى که مؤ من همواره در اندوه و تحقیر شده و خوار است و دیدى که بدعتها و زنا علنى شده و مردم را دیدى که با شاهدى که به دروغ شهادت میدهد به یکدیگر تجاوز میکنند و دیدى که حرام حلال و حلال تحریم شده است و دیدى که هر کس دین را با رأ ى و نظر خود براى خود توجیه میکند و کتاب خدا و احکامش تعطیل شده .
و دیدى که در ارتکاب گناه از تاریکى شب استفاده نمیشود بلکه در روز روشن گناه میکنند و دیدى که مؤ من جز با قلبش نمیتواند منکر را انکار کند و دیدى که مال بسیار هنگفت در راه خشم الهى خرج میشود و دیدى که والیان ولایت و سرپرستى مردم را قباله کسى بدانند که قدرتش بیشتر است و دیدى که محرم به محرم خود اکتفا کند و با او ازدواج نماید و دیدى که مردم به صرف تهمت و بر اساس مظنه کشته میشوند و دیدى که مردم بر سر عشق ورزیدن به یک پسر با یکدیگر به ملاک غیرت میستیزند و حتى بر سر این عشق جان و مال فدا میکنند.
و دیدى که مردم کسى را که شهوت خود را با رفتن نزد زنان خاموش ‌ میکند سرزنش مینمایند و دیدى که مرد با زنا دادن همسرش پول در مى آورد و زندگى میکند با علم به اینکه او زنا میدهد و حتى بر این کار او نظارت دارد و دیدى که زن قاهر و مسلط بر شوهرش میشود و بر خلاف میل او کارها میکند و علیه او پولها خرج میکند و دیدى که مرد همسر و دختر - کنیز - خود را کرایه میدهد و به طعام و نوشیدنى پست راضى میشود و اگر دیدى که سوگند به دروغ به خداى عز و جل بسیار و شایع شده و دیدى که قمار علنى و آشکار گشته و دیدى که شراب علنا فروخته میشود و کسى از آن منع نمیکند و دیدى که زنان مسلمان ناموس خود را به اهل کفر میدهند.
و دیدى که لهو و لعب و رقص و آوازه خوانى علنى شده ، مسلمانان از آن عبور میکنند و احدى ، احدى را منع نمیکند و احدى جراءت بر منع آن ندارد و دیدى که افراد شریف و آبرومند به وسیله کسانى که از قدرت آنان میترسند توهین شده و خوار میشوند و دیدى که نزدیک ترین افراد به درگاه والیان آن کسى است که با بد گوئى به ما اهل بیت آن والیان را مدح میگویند و دیدى که شنیدن صوت قرآن بر مردم سنگینى میکند و در مقابل شنیدن آوازهاى باطل برایشان آسان و خفیف است .
و دیدى که همسایه را از ترس زبانش احترام میکنند و دیدى که راستگوترین مردم دروغ سازانند و دیدى که شر علنى و بازار سخن چینى رایج شده و دیدى که بغى و ستم آشکار گشته و دیدى که غیبت کردن نوعى ملاحت و خوش اخلاقى تلقى میشود و مردم یکدیگر را به خاطر آن بشارت میدهند و دیدى که حج و جهاد جنبه غیر خدائى به خود میگیرد و دیدى که سلطان به خاطر کافر،مؤ من را توهین نموده و خوار میسازد و دیدى که خرابى بر عمران مسلط شده و دیدى که زندگى یک فروشنده از راه خیانت در کیل و وزن اداره میشود و دیدى که خونریزى یک امر آسان و پیش پا افتاده تلقى میشود.
و دیدى که اگر کسى به طلب ریاست برمیخیزد عوضش تنها دنیا است و خود را مردى بد زبان معرفى میکند تا کسى جرأت اعتراض کردن نداشته باشد و نیز امور به او نسبت داده میشود و دیدى که به نماز بى اعتنائى میشود و دیدى که ثروتمند مال بسیارى نزدش جمع شده و از روزى که مشغول جمع آورى آن شده ، زکاتش را نداده و دیدى که میت را از قبرش بیرون میکشند و آزارش ‌ داده ، کفنهایش را میفروشند و دیدى که هرج و مرج بسیار شده و دیدى که افراد در صبح و عصر مست هستند و هیچ اهتمامى به وضع مردم ندارند و دیدى که با چهار پایان جماع میکنند و دیدى که چهار پایان به جان یکدیگر میافتند و یکدیگر را پاره میکنند.
دیدى که مرد به نماز خانهاش میرود و بر میگردد در حالى که جامههایش را ربودهاند و دیدى که دلهاى مردم قساوت و چشمهاشان خشک شده و ذکر خدا بر آنان سنگین مى آید و حرام خوارى علنى گشته و بر سر آن از یکدیگر پیشى میگیرند و دیدى که نمازگزار اگر به نمازخانه میرود براى آن است که خود را به مردم نشان دهد، مردم او را ببینند که نماز میخواند و اگر دیدى که فقیه براى غیر هدف دین تفقه میکند، یعنى به این منظور فقه میخواند که دنیا و ریاست به دست آورد و دیدى که مردم به سوى آن کسى میشتابند که غالب باشد و خلاصه هر یک از دو طرف نزاع غلبه کند مردم با او باشند، چه غلبهاش حق باشد و چه باطل .
و دیدى که طالب حلال مورد مذمت و سرزنش و طالب حرام مورد مدح و احترام قرار گیرد و دیدى که در دو حرم کعبه و مدینه کارهائى صورت میگیرد که خدا دوست نمیدارد و هیچکس جلوگیر آنان نیست و حتى بین آنان و آن عمل زشت کسى حائل نمیشود و دیدى که در دو حرم شریف ساز و آواز علنى ارتکاب میشود و دیدى که افرادى سخن از حق میگویند و امر به معروف و نهى از منکر میکنند ولى از پاى خطابهاش کسى برمیخیزد در حالى که خود را خیر خواه و دلسوز او میداند از در خیر خواهى و نصیحت میگوید: خدا از تو نخواسته که این حرفها را بزنى و دیدى که مردم در اقتداى به اهل شر به یکدیگر هم چشمى میکنند و دیدى که راههاى خیر از رهرو خالى است و احدى به آن راه نمیرود.
و دیدى که جنازه را به اهتزاز در مى آورند و کسى از این عمل ناراحت نمیشود و دیدى که هر سالى که میگذرد بدعتهاى بیشترى از سال قبل باب شده و شر بیشترى پیدا میشود و دیدى که خلق و جمعیتها جز اغنیاء را پیروى نمیکنند، دیدى که حاجت محتاج را در برابر مسخره کردن او و خندیدن به او بر آورده میکنند و ترحمشان براى غیر رضاى خدا است و دیدى که آیات آسمانى الهى رخ میدهد ولى کسى از آن نمیترسد و دیدى که مردم با یکدیگر جفتگیرى میکنند، آنطور که چهار پایان میکنند و کسى این عمل را زشت ندانسته و اگر زشت بداند از ترس ‌ مردم نهى نمیکند و دیدى که افراد اموال بسیار در غیر راه خدا انفاق میکنند ولى در راه خدا از انفاق مالى اندک مضایقه میکنند و اگر دیدى که رنجاندن و عقوق پدر و مادر علنى و خوار شمردن آنان شایع شده و در نظر فرزندان بدترین مردم تلقى میشوند، حتى فرزند خوشحال میشود از اینکه بر پدر و مادرش تهمت زده شود و دیدى که زنان بر حکومت و سلطنت چیره شدهاند و بر هر امرى که هوا و هوس آنان را تامین کند مسلط گشتهاند.
و دیدى که فرزندان به پدر و مادر خود افتراء میبندند و پدر و مادر خود را نفرین میکنند و از شنیدن خبر مرگشان خوشحال میشوند و اگر دیدى که وضع به اینجا کشیده که اگر شخصى روزى بر او بگذرد که در آن روز مرتکب گناه بزرگى نشود، فسق و فجورى انجام ندهد، کمفروشى و خیانتى ننماید، به حرامى دست نیافته و یا شراب مسکرى ننوشد، در غم و اندوه فرو میرود و میپندارد که آن روز او به بطالت گذشته و یک روز از عمرش ضایع شده است و دیدى که سلطان خوردنیها را احتکار میکند و دیدى که اموال ذوى القرباى رسول خدا (صلى الله علیه و آله و صلم ) در ناحق تقسیم میشود و با آن اموال قمار میکنند و شراب مینوشند.
و دیدى که با شراب خود را معالجه میکنند و براى مریض تعریف و توصیف میکنند که فلان شراب براى تو بسیار نافع است و از شراب شفا میطلبند و اگر دیدى که مردم در ترک امر به معروف و نهى از منکر و ترک اعتقاد به وجوب آن با هم برابرند و دیدى که باد به بیرق منافقین و اهل نفاق میوزد، ولى بیرق اهل حق حرکتى ندارد و دیدى که مؤ ذنها و نمازخوانها در برابر مزد اذان میگویند و نماز میخوانند.
و دیدى که مسجدها پر است از مردمى که از خدا نمیترسند در آنجا جمع شدهاند، براى غیبت و خوردن گوشت اهل حق و در آن از خوبیهاى شراب مسکر، سخن میگویند و دیدى که پیشنمازى مست بر مردم نماز میخواند، در حالى که نمیفهمد چه میخواند و کسى هم او را ملامت نمیکند بلکه اگر مست شود مردم از ترس ، احترامش میکنند و او را وا گذاشته ، تعقیبش نمیکنند و بلکه معذورش میشمارند و اگر دیدى که فردى را دارند به صلاح و خوبى مدح و ثنا میکنند که اموال ایتام را میخورد و دیدى که قاضیان به خلاف آنچه خدا دستور داده قضاوت میکنند و دیدى که والیان به انگیزه طمع ، افراد خائن را امین خود میسازند.

و دیدى که والیان میراث ( به جاى اینکه ارث را کما فرض الله و طبق فرمان خدا در بین ورثه تقسیم کنند ) تنها به وارثى میدهند که اهل فسق و جرأ ت بر خداى تعالى باشد، ( رشوه و حق و حساب خود را از او میگیرند ) و او را آزاد میگذارند تا با حق سایر ورثه هر کارى که خواست بکند و دیدى که در منبرها مردم را به تقوا امر میکنند ولى خود گویندگان به آنچه میگویند عمل نمیکنند و دیدى که نماز در اوقاتش ‌ خوانده نمیشود، به اول وقت خواندن اهمیتى نمیدهند و دیدى که صدقهها به سفارش و شفاعت داده میشود و در آن رضاى خدا مقصود نیست و بلکه به این جهت داده میشود که مردم از او طلب میکنند و اگر دیدى که مردم در شکم و شهوت آزادند، باکى ندارند از اینکه چه میخورند و چه نکاح میکنند و دیدى که دنیا به مردم روى آورده .
و دیدى که شعائر دین کهنه و بر افتاده ، در چنین روزگارى بر حذر باش ، و براى درخواست نجات از خدا به خدا متوسل شو و بدان که مردم در چنین روزگارى غرق در سخط الهى هستند و اگر خداى تعالى مهلتشان داده ،
از این کار منظورى دارد و تو منتظر تحقق آن منظور باش و کوشش کن تا خداى عز و جل تو را در وضعى ببیند که خلاف وضع مردم باشد تا اگر عذاب در آنان نازل شود تو زودتر به رحمت خداى تعالى برسى و اگر عذابشان تاخیر بیفتد آنها مبتلا شوند و تو از آنچه آنها در آن هستند بیرون شده باشى یعنى تو مثل آنان بر خداى عز و جل جرأ ت نکرده باشى و بدان که خداى تعالى اجر نیکوکاران را ضایع نمیسازد و رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است .
مؤ لف : در این باره اخبار بسیار دیگر از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) و امامان اهل بیت آن جناب ( علیهم السلام و الصلاة ) به یادگار مانده که این دو حدیث که ما نقل کردیم از نظر معنا جامعترین آنها است و احادیث ( آخر الزمان ) در حقیقت شکفته و تفصیل آن کلیاتى است که آیه شریفه مورد بحث یعنى آیه : (( یا ایها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یاتى الله بقوم یحبهم و یحبونه اذلة على المؤ منین اعزة على الکافرین یجاهدون فى سبیل الله و لا یخافون لومة لائم ... )) بر آن دلالت داشت و خدا داناتر است.

ترجمه المیزان، جلد 5، صص 648-658

http://lib.eshia.ir/50081/5/648

۱۰ آبان ۹۸ ، ۱۲:۴۱

.

هُنَالِکَ الْوَلَایَةُ لِلَّـهِ الْحَقِّ هُوَ خَیْرٌ ثَوَابًا وَخَیْرٌ عُقْبًا ﴿الکهف: ٤٤﴾

یک وقت هست که کسی می رود در باغی بهشتی را می زند و گدایی می کند که من هم می خواهم صاحب باغی شوم. و یحتمل هم می شود. و یک وقت دیگری هم هست که همین داستان دوباره و دوباره مدام تکرار می شود و این باغها از یکی به دیگری می رسند. و اما یک وقت هم هست که در این میان یکی هم به فکر بندگی خدا می افتد و سعی و تلاش هم می کند که ما حالا چه کار کنیم و چطور می شود که بندگی خدا هم کنیم و در آن ثابت قدم هم باشیم. اینجا این دیگر چنین غلطی نمی کند که بفرماید ولایت فقیه به این ولنگوازیها نیست حتی وقتی یک دقیقه بعدش می خواهد منبر هم رود و از احادیث امام زمان عجل الله فرجه الشریف برای همه بفرماید! و بلکه سعی و تلاشش هم بر این است که تمام علوم عالم را یاد بگیرد و بلکه در نهایت برسد به علوم الهی. و لذا است که ما هم سعی و تلاش می کنیم که به حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی بپردازیم. این یعنی همان که می فرمایند که اسلام بن بست ندارد و اما بهتر هم هست که سعی و تلاش بر این باشد که از راه حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی به امام زمان عجل الله فرجه الشریف برسیم و نه از راه های سحر و جادو و جنبل و علوم غریبه. ولی خوب اینها را هم داریم دیگر هر چند که کارهای جادوگران و شعبده بازان و سینما و تاتر هم در همان حد خودشان باقی می ماند.

البته افلاطون یک مفهومی را بیان می کند که معروف است به مُثُل در فارسی و به انگلیسی آنرا form می گویند. هندوها نیز به این فرمها یا مثلها برای خدایان خود قائلند و از جمله همین مثل گذایی است کوتوله به اسم تریویکرام که با سه قدم که در دو قدمش کل عالم را می پیماید و قدم سوم را بر سر آن دیوی که بر جهان غلبه کرده است می گذارد. یعنی وقتی آن دعوای بین افراد بد و افراد خوب در جهان سر می گیرد، یحتمل در این میان هم یک کوتوله ی گدایی از سر حکمت الهی بر کل عالم تسلط یابد که حالا تا چقدر هم لایق اش است چرا که توانسته است از همه و همه با شتاب تمام هم سبقت بگیرد؟ به عبارت دیگر وقتی دعوای بین مستضعفین و مستکبرین رخ می دهد، وقتی حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی هم در کار نباشد، همین می شود که کدام ولایت فقیه؟ ولایت فقیه که به این ولنگوازی نیست! و می رود آنقدر در ان خانه های کفر و شرک و نفاق را می زند و گدایی می کند تا بالاخره یحتمل برایش باصطلاح خودش یک باغی بهشتی با حوریان و کنیزکانی بتوانند فراهم کنند حتی اگر در دورترین زمان و مکان هم واقع است از موقعیتهای خطیر و عظیم اسلامی و بلکه با اسلام و خدا و پیغمبر و ولایت هم لج افتاده است و نه لقاء الله می فهمد و نه معیت الهی را. و اما این کجا؟ و آنکه می فرماید انا اعطیناک الکوثر کجا؟ لااله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

۰۹ آبان ۹۸ ، ۱۱:۵۵

..

إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّـهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّـهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللَّـهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلَىٰ وَکَلِمَةُ اللَّـهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿التوبة: ٤٠﴾

فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَکُونَ ﴿٦١﴾ قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿الشعراء: ٦٢﴾

اللّٰهُمَّ أَخْرِجْنِی مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْمِ ، وَأَکرِمْنِی بِنُورِ الْفَهْمِ . اللّٰهُمَّ افْتَحْ عَلَیْنا أَبْوابَ رَحْمَتِکَ ، وَانْشُرْ عَلَیْنا خَزائِنَ عُلُومِکَ ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدایا، مرا بیرون آور از تاریکی‌های وهم و به نور فهم گرامی‌ام بدار، خدایا درهای رحمتت را به روی ما بگشا و خزانه‌های علومت را بر ما باز کن، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.

معیت الهی با اولیایش

یکی از امیدبخش‌ترین آیاتی که من امروز میخواهم یک مقداری آیات آن را عرض بکنم، آیه‌ی معیّت الهی است؛ «اِنَّ اللهَ مَعَنا»(۱۰)، خدا با ما است. مسئله‌ی خیلی مهمّی است اینکه انسان احساس کند که خدا با او است، خدا در کنار او است، خدا پشت سر او است، خدا مراقب او است؛ این خیلی چیز مهمّی است! چون خدا مرکز قدرت و مرکز عزّت است. وقتی خدا با یک جبهه‌ای باشد، این جبهه قطعاً و بلاشک پیروز است. حالا مثلاً ملاحظه کنید در سخت‌ترین جاها خدای متعال این معیّت را به رخ اولیای خودش کشانده؛ فرض بفرماید آنجایی که حضرت موسیٰ میگوید: وَ لَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ یَقْتُلُونِ، در اوّل قضیّه خداوند میفرماید: قَالَ کَلَّا فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا إِنَّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ؛(۱) من با شما هستم، از چه‌کسی میترسید؟ این در سوره‌ی شعرا بود؛ یا در آیه‌ی دیگر که موسیٰ و هارون میگویند: إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ یَفْرُطَ عَلَیْنَا أَوْ أَنْ یَطْغَى، فرعون این کار را بکند، خداوند میفرماید: قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِی مَعَکُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى؛(۲) ببینید چقدر این خوب است! من با شما هستم، میبینم، می‌شنوم، حواسم جمع است، مواظبتان هستم. یا در سوره‌ی مبارکه‌ی محمّد (صلّی ‌الله ‌علیه‌ و آله‌ و سلّم) میفرماید: فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ؛(۳) یعنی این معیّت خدای عزّوجل با مؤمنین، با پیامبران، با همراهان و اصحاب پیامبران، یک چیزی است که خدای متعال مکرّر در قرآن آن را به رخ کشیده. آن‌وقت نتیجه این شده که پیغمبران به این وعده‌ی صادق الهی اعتماد کردند در این آیه‌ی شریفه که «فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَکُونَ * قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ»؛(۴) به‌مجرّدی که دیدند که سیاهیِ لشکرِ فرعون از دور پیدا شد و الان است که برسد -جلویشان دریا، پشت سرشان لشکر فرعون- دلها لرزید، [گفتند] «اِنّا لَمُدرَکون»؛ پدرمان درآمد. اینجا حضرت موسیٰ به اعتماد همان وعده‌ی الهی میگوید: کـَلّا؛ چنین نیست؛ اِنَّ مَعِیَ رَبّی سَیَهدین. یا پیغمبر اکرم در غار ثور؛ إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا؛(۵) به اعتماد همین وعده‌ی الهی، پیغمبر اکرم میگوید «اِنَّ اللهَ مَعَنا»؛ ناراحت نباش، محزون نباش. پس هم خدای متعال این وعده را به طور قطعی داده است، هم اولیای الهی [مانند] حضرت موسیٰ و پیغمبر اکرم این وعده را باور کرده‌اند و قبول کرده‌اند و به آن ترتیب اثر داده‌اند. و این یک حقیقت و یکی از سنّت‌های قطعیِ تاریخ است؛ این یکی از آن سنّت‌هایی است که «لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبدیلا»؛(۶) بلاشک این همیشه هست.۱۳۹۶/۱۲/۲۴

بیانات رهبری مد ظله العالی در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری

http://farsi.khamenei.ir/newspart-index?sid=26&npt=7&aya=62

الا ای طوطی گویای اسرار

مبادا خالیت شکر ز منقار

سرت سبز و دلت خوش باد جاوید

که خوش نقشی نمودی از خط یار

سخن سربسته گفتی با حریفان

خدا را زین معما پرده بردار

به روی ما زن از ساغر گلابی

که خواب آلوده‌ایم ای بخت بیدار

چه ره بود این که زد در پرده مطرب

که می‌رقصند با هم مست و هشیار

از آن افیون که ساقی در می افکند

حریفان را نه سر ماند نه دستار

سکندر را نمی‌بخشند آبی

به زور و زر میسر نیست این کار

بیا و حال اهل درد بشنو

به لفظ اندک و معنی بسیار

بت چینی عدوی دین و دل‌هاست

خداوندا دل و دینم نگه دار

به مستوران مگو اسرار مستی

حدیث جان مگو با نقش دیوار

....

بنده ی حقیر مخصوصاً با این شعر حافظ شروع کردم چرا که می خواستم یک وجه ی خیلی جدی ای الفاظ حقیر نگیرند که باز این بابا آمده است که از عجوز عروس هزار داماد بگوید و امثالهم با اینکه محرم و صفر هم تمام شده است و ایراد هم می کنند که چرا تو از سیاه بیرون نیامده ای با رسیدن ماه ربیع الاول. عرض بنده فقط این نیست که امام خمینی می فرمایند که این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است؛ و بلکه عرضم این است که دیروقت هم هست و بنده اگر می خواستم پست جدید بنویسم و شکل و شمایل وبلاگ را هم عوض کنم و اینها، راستش فعلاً خارج از حوصله ی این حقیر است. و اما امروز هم بنده اتفاقاً رفتم امامزاده صالح و وقتی برگشتم رفتم به کلاس قرآنی که قران گوش کنم و اتفاقاً هم آخر سوره نور و یک صفحه و نیم سوره ی فرقان بحثش بود و اینکه این سوال را از رسول الله هم می فرمودند که پیغمبر هم مثل بقیه در بازار چرا راه می روند؟! و ان الله معنا و بلکه ان معی ربی و بحث معیت الهی هم پیش آمد که اتفاقاً قبلاً هم بر منبر همین چند روزه بحثش بود و بنده ی حقیر نیز داشتم آنرا امروز صبح در فیشهای خامنه ای دات آی آر ذیل کلا ان معی ربی سیهدین نگاه می کردم!

حالا باز قبل از اینکه ما خیلی جدی شویم در این بحثها، بنده این را عرض کنم که یک خبر جالبی بود که بنده نمی خواستم راجع بدان بنویسم ولی چون رسانه ای شد می نویسم. و آن این است که در آشپزخانه ی یک پیرزن فرانسوی یک نقاشی معروفی با اسم استهزای عیسی از چیمابوئه متعلق به 700 سال پیش پیدا شده بوده است که قریب به بیست و چهار میلیون یورو هم فروخته شده است. و عرض بنده این است که یحتمل بنظر بی ربط هم برسد به این نقاشی، ولی آنچه بنده جستجو می کردم راجع به عروس و حضرت مسیح به ویکیپدیای انگلیسی، اتفاقاً در متونی را هم از تورات و انجیل تفسیر کرده بود که می گفت منظور از عروس، کلیسای آن حضرت است. و حالا این را چطور هم ربط می داد به یوشع نبی بنده اینجا واردش نمی شوم.

و اما نکته ای که اینجا هست این است که ما وقتی می گوییم که پیامبر اکرم می فرمایند ان الله معنا که در آیه 40 سوره توبه هم آمده است و همینطور حضرت موسی نیز می فرماید کلا ان معی ربی، این معیت آنچنان است که وقتی حضرت موسی عصا را در آب دریا می زند دریا بز می شود و نه تنها حضرت موسی و بلکه قومش عبور کرده و حتی بعداً فرعون لشکرش هم در آن غرق می شوند. خوب، این چه عصای معجزه آسایی است؟ عرض بنده این است که امروزه روز که یحتمل انرژی هسته ای و علوم رایانه ای و ریاضی فیزیک و هوا فضا در دانشگاه ها تدریس می شود، دیگر بعضی اشکال کنند که آیا واقعاً عصای حضرت موسی بوده است که دریا را باز کرده است؟ مثلاً می فرمایند که حضرت عیسی علیه السلام نیز روی آب می توانسته اس راه برود. یعنی آیا فقط حضرت عیسی هم بوده است یا اینکه اگر افراد دیگری هم همراه او می رفته اند نیز می توانسته اند روی آب با آن حضرت راه بروند چرا که آن عمقی از آب که قرار بوده است زیاد هم باشد به اذن خدا یک مرتبه کم شده است و آنها قادر شده اند که روی آب اینچنین راه بروند. و حالا یحتمل یکی از یاران آن حضرت هم یک مرتبه به نظرش برسد که به به همه ببینند که من چقدر قشنگ دارم روی آب راه می روم و به خودش مغرور هم بشود که چنین است؛ و آنگاه یک مرتبه بیافتد توی یک گودالی و زیرآبی برود. یعنی این توجیهاتی است که بین حوزه و دانشگاه می تواند رخ دهد که دانشگاه نمی خواهد فقط توجیهی معجزه آسا و بلکه توجیهی مثل جادوگر شهر آز را برای معجزات پیامبران ارائه کند و بلکه سعی دارد پدیده ی معجزه آسای حاصله را توضیح علمی دهد که حالا مثلاً در چه سطحی بوده است که یک ابرتقارنی رخ داده است و چنین شده است؟! و یحتمل حتی اینچنین هم بتواند در آینده معجزه ای اینچنینی را واقعاً علمی نه فقط توضیح دهند که بلکه پدید آورند؟! و اما این هنوز یک سوال است که چطور شده است که این کدام ابرتقارن بوده است که چنین کرده است؟ و آیا در این عصری که هواپیماها فرود می آیند و افراد را از جایی در یک طرف دنیا بلند می کنند و به جایی دیگر آن طرف دنیا می برند و بلکه نوع جنگها هم اینچنین تغییراتی را کرده است نیز ما احتیاج داریم که دریاها هم باز شوند و همچون حضرت موسی قومش را نجات دهند؟ مسئله ی دیگر این است که اگر حضرت موسی عصایش را می داد مثلاً به هارون یا یکی دیگر از بنی اسرائیل نیز و می گفت که عصا را بزن به دریا یا اینکه آنها هم خودشان عصا را به دریا می زدند ، باز هم دریا باز می شد؟ یعنی چه سری است که عصای حضرت موسی است که کار می کند و عصای دیگران؟

آنطرف قضایا از این قرار است که بعضی یحتمل ایراد هم کنند که این پدیده ی خیلی خوبی هم هست که ما در ریاضی فیزیک توانسته ایم ابرتقارنها را مجرد کنیم طوری که می توانیم بگوییم که در چه سطوح کوانتمی تا مقیاسهای بزرگتری چه ابرتقارنهایی می توانند رخ دهند. و اما هنوز اگر ما با این مسئله طرف باشیم که آیا اگر حضرت موسی علیه السلام است که عصایش درست کار می کند و بقیه لازم نیست که حتی عصا داشته باشند، خوب ایشان کارش را بکند و بقیه هم استفاده اش را می برند. اینکه دیگر مسئله ی وبازدگی نیست که عرضه بداریم که همه باید همچون حضرت موسی و حضرت عیسی و علیهم السلام و حضرت محمد صل الله علیه و آله و سلم و امیرالمومنین علی بن ابیطالب تقوی و ورع الهی داشته باشند. مثلاً یک نفر امام است و بقیه که دیگر نباید بدانند مسئله چیست که عصا کار می کند یا خیر؟ و ابرتقارن کدام است و روانکاوی ای که نفس اماره و نفس لوامه را به نفس مطمئنه می رساند را هم حتی بدانند که مثلاً سعی نکنند آنها هم تبدیل شوند به ابرمردها و سوپرمنهای عجیب و غریب تخیلی و توهمی و حتی ماورای همه ی اینها مدام عرضه بداریم که گناه هم خیلی بد است.

البته آنطرف قضایا این است که چطور است که امام حسین علیه السلام خود به کربلا رفت و شهید هم شد؟ و چطور است که حضرت محمد علیه السلام خود هم جهاد با نفس می فرمودند و هم جهادی که با کفار و مشرکین و منافقین بود؟ اینجا این سوال هم یحتمل گاهی اوقات وارونه می شود که چطور پیامبران و خصوصاً حضرت محمد مصطفی و ائمه ی اطهار آنچنان قوه ی مغناطیسی داشته اند که حتی بدترین دشمنان از کافرین و منافقین و مشرکانی که از اقوام آن حضرت هم بوده اند نیز دیرتر یا زودتر بالاخره اسلام آورده اند. دلیلش این است که اسلام یک چیزی دارد که جبهه ی کفر ندارد و آن خود حضرت رسول الله صل الله علیه و آله و سلم و ائمه ی اطهار علیهم السلام هم هستند که از طرف باطل همه را به طرف حق می توانند دعوت هم کنند. همان ابوبکر و عمر و عباس عموی پیامبر و عقیل برادر امیرالمومنین و حتی ابوسفیان و معاویه و یزید ملعون هم یا ظاهرا یا با وراثت اسلام می آورند. و حالا ابوجهل و ابی لهب هم بالاخره اسلام نمی آورند.

و اما مسئله ی معیت الهی خدا با اولیائش یک مسئله است و اینکه ما همه تلاش کنیم که از وبازدگی گناهان بیرون آمده و به لقاء الله هم بپیوندیم نیز مسئله ای دیگر است. فرمودند که فراموش هم نشود که می فرماید: هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿الحدید: ٤﴾. و لذا بعضی هم اشکال می کنند که باید هم در حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی خیلی بیشتر به مدل استاندارد ذرات فیزیکی و گرانش کوانتمی و هندسه ی ناجابجایی و نظریه های ریسمان و همدیسی و امثالهم پرداخت. و مثلاً متوجه بود که چطور هم می شود که خدا از آسمان باران می فرستد و کجا سیل می شود و کجا خشکسالی می شود و همه ی اینها چرا و چطور؟ اینجا است که یحتمل فراعنه مدعی می شوند که اینها کار شما نیست و شما نمی توانید هم در این امور دخالت کنید و لذا احتجاجات موسوی حوزوی و دانشگاهی هم می خواهد که مسائل را درست در حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی حل کنیم و بلکه کل عالم را به اسلام دعوت کنیم بجای اینکه شوک و فتنه های نابسامان خواسته و ناخواسته به خود مومنین و مومنات و کلاً مسلمانان وارد کنیم. بالاخره هر کسی هم تا یک حدی از امام زمان عجل الله فرجه الشریف و ائمه ی اطهار و حضرت رسول و دیگر پیامبران و نهایتاً خدا را درک می کند و خداشناس است و معیت الهی را با خود هم درک می کند و بندگی خدا را می فهمد. اللهم ارزقنا توفیق الطاعة و بعد المعصیه و صدق النیه و عرقان الحرمه وَ أَکْرِمْنَا بِاْلهُدَى وَ اَلاِسْتِقَامَةِ وَ سَدِّدْ أَلْسِنَتَنَا بِالصَّوَابِ وَ اَلْحِکْمَةِ وَ اِمْلَأْ قُلُوبَنَا بِالْعِلْمِ وَ اَلْمَعْرِفَةِ وَ طَهِّرْ بُطُونَنَا مِنَ اَلْحَرَامِ وَ اَلشُّبْهَةِ وَ اُکْفُفْ أَیْدِیَنَا عَنِ اَلظُّلْمِ وَ اَلسِّرْقَةِ وَ اُغْضُضْ أَبْصَارَنَا عَنِ اَلْفُجُورِ وَ اَلْخِیَانَةِ وَ اُسْدُدْ أَسْمَاعَنَا عَنِ اَللَّغْوِ وَ اَلْغِیبَةِ وَ تَفَضَّلْ عَلَى عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ اَلنَّصِیحَةِ وَ عَلَى اَلْمُتَعَلِّمِینَ بِالْجُهْدِ وَ اَلرَّغْبَةِ وَ عَلَى اَلْمُسْتَمِعِینَ بِالاِتِّبَاعِ وَ اَلْمَوْعِظَةِ وَ عَلَى مَرْضَى اَلْمُسْلِمِینَ بِالشِّفَاءِ وَ اَلرَّاحَةِ وَ عَلَى مَوْتَاهُمْ بِالرَّأْفَةِ وَ اَلرَّحْمَةِ وَ عَلَى مَشَایِخِنَا بِالْوَقَارِ وَ اَلسَّکِینَةِ وَ عَلَى اَلشَّبَابِ بِالْإِنَابَةِ وَ اَلتَّوْبَةِ وَ عَلَى اَلنِّسَاءِ بِالْحَیَاءِ وَ اَلْعِفَّةِ وَ عَلَى اَلْأَغْنِیَاءِ بِالتَّوَاضُعِ وَ اَلسَّعَةِ وَ عَلَى اَلْفُقَرَاءِ بِالصَّبْرِ وَ اَلْقَنَاعَةِ وَ عَلَى اَلْغُزَاةِ بِالنَّصْرِ وَ اَلْغَلَبَةِ وَ عَلَى اَلْأُسَرَاءِ بِالْخَلاَصِ وَ اَلرَّاحَةِ وَ عَلَى اَلْأُمَرَاءِ بِالْعَدْلِ وَ اَلشَّفَقَةِ وَ عَلَى اَلرَّعِیَّةِ بِالْإِنْصَافِ وَ حُسْنِ اَلسِّیرَةِ وَ بَارِکْ لِلْحُجَّاجِ وَ اَلزُّوَّارِ فِی اَلزَّادِ وَ اَلنَّفَقَةِ وَ اِقْضِ مَا أَوْجَبْتَ عَلَیْهِمْ مِنَ اَلْحَجِّ وَ اَلْعُمْرَةِ بِفَضْلِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ.

یحتمل یک مقاله هم از ابرتقارن یا فیزیک انرژیهای بالا می گفتیم خوب بود:

https://arxiv.org/pdf/1910.12876.pdf

لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

-------------------------------------------------

مِنْ أَجْلِ ذَٰلِکَ کَتَبْنَا عَلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیرًا مِّنْهُم بَعْدَ ذَٰلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ ﴿٣٢﴾

وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّىٰ یُقَاتِلُوکُمْ فِیهِ فَإِن قَاتَلُوکُمْ فَاقْتُلُوهُمْ کَذَٰلِکَ جَزَاءُ الْکَافِرِینَ ﴿البقرة: ١٩١﴾

یَسْأَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ وَصَدٌّ عَن سَبِیلِ اللَّـهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِندَ اللَّـهِ وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَلَا یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّىٰ یَرُدُّوکُمْ عَن دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا وَمَن یَرْتَدِدْ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُولَـٰئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿البقرة: ٢١٧﴾

آن چیزی هم که در این زمینه مخصوص نیروهای مسلّح و نیروهایی حافظ امنیّت است این است که مراقب فتنه باشند. در قرآن یک جا میفرماید: اَلفِتنَةُ اَشَدُّ مِنَ القَتل،(۴) یک جا میفرمایید: اَلفِتنَةُ اَکبَرُ مِنَ القَتل؛(۵) «اَشَدّ» یعنی سخت‌تر، «اَکبَر» یعنی بزرگ‌تر. کشتار چیز بدی است، نامطلوب است امّا فتنه از آن بدتر است. خب اگر فتنه از قتل بدتر است، پس بایستی نیروهایی که حافظ امنیّت هستند آرایش لازم را، نظم لازم را برای مقابله‌ی با فتنه هم بگیرند، آمادگی‌های خودشان را برای فتنه هم بایستی حفظ بکنند؛ این آن چیزی است که دستگاه‌ها بایستی به آن توجّه داشته باشند.

و آخرین نکته‌ای که عرض میکنم مسئله‌ی امید به آینده است. در بیانات شما، در حرکات شما، در آنچه انسان از جوانهای کشور در بخشهای مختلف -چه نیروهای مسلّح، چه بسیاری از جوانهای بخشهای دیگر- مشاهده میکند، بحمداللّه جوانهای ما سرشار و لبالب از امیدند. به کوری چشم دشمن که میخواهد امید را در دلها از بین ببرد، این فروغ را، این روشنی را از دلها بزداید، بحمداللّه امید در کشور زیاد است؛ این امید را بایستی حفظ کرد و بایستی مطمئن بود به اینکه خدای متعال وعده‌ها را محقّق خواهد کرد.

http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=43866

از مسائلی که در مورد پیوستگی همه ی ادیان توحیدی داریم این است که قتل و ترور بد است و فتنه از قتل هم بدتر است. و اما اینجا از لحاظ منطق ریاضی یک نکته ای هم هست که یحتمل بنده ی منافق مشرک کافر خدای ناکرده بروم بالای منبر و مدعی شوم که ترور خیلی هم چیز بدی است و واقعاً هم خیلی بد است و باورم هم همین است. و اما یک منافق مشرک کافر دیگری هم یحتمل برود بالای منبر و عرضه بدارد که این درست است که ترور بد است ولی آن دیگری که خودش هم خیلی منبری است نیز با اینکه ترور کرد و نباید هم می کرد و اما تمرد هم کرد که ترور و فتنه هم کرد. و حالا کاری هم نداریم که این منبر در کدام دین است که واقع شده است و بلکه با هم در ادیان مختلف همین همبستگی و پیوستگی را دارند؟

مسئله اینجا از لحاظ منطق ریاضی یحتمل این است که آیا ما می توانیم به کاردینالیته های بالاتر و بالاتری از امگا=الف_0 و الف_1 و الف_2 و .... برسیم که ترور و حتی فتنه و بلکه جنگ در آنها معنا ندارند و بلکه یک پیوستگی و همبستگی ای با خدا و پیغمبر صل الله علیه و آله و سلم و ائمه ی اطهار علیهم السلام در همه ی ادیان توحیدی را می توان مشاهده کرد آنچنان که مثلاً خدا خود نصیحت می فرمایند به بنی آدم که ای بنی آدم با شما عهد نبستم که شیطان را نپرستید که براستی او دشمن مبین و آشکار شما است؟! باید جلوی مریضیها و گناهان را قبل از اینکه خیلی پیشرفت کنند و به دیگران در همه ی سطوح جامعه های بشری هم سرایت کنند و اپیدمی هم شوند بگیریم و بلکه عجوزه ی عروس هزار داماد دنیا را هم در خانه اش و بلکه زندان محبوس کرده هر چند که این زندان همان خود دنیا هم باشد و اجازه ی دست از پا خطا کردن نفوس اماره و نفوس لوامه را هم به آنها ندهیم تا به نفوس مطمئنه ای که همه و همه در معیت الهی و لقاء الله دائمی هستند برسیم. و لذا یحتمل بعضی اشکال هم کنند که تروریسم به این ولنگوازیها هم نیست و این موضوع یک انرژیهای بالایی را هم می خواهد که باید هم داشته باشیم همانطور که مدل استاندارد ذرات فیزیک و ابرتقارنهایی هم می طلبد و توحید و نبوت و امامت و عدل الهی و معاد هم که از لازمه ها و اصول دین است و چه رسد به اینکه بخواهیم به دولت کریمه ی امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم برسیم. اَللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا اَلْإِسْلاَمَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا اَلنِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ اَلدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِکَ وَ اَلْقَادَةِ إِلَى سَبِیلِکَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا کَرَامَةَ اَلدُّنْیَا وَ اَلْآخِرَةِ. لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

۰۹ آبان ۹۸ ، ۰۲:۵۸

.

إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّـهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّـهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللَّـهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَأَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلَىٰ وَکَلِمَةُ اللَّـهِ هِیَ الْعُلْیَا وَاللَّـهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿التوبة: ٤٠﴾

فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَکُونَ ﴿٦١﴾ قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿الشعراء: ٦٢﴾

اللّٰهُمَّ أَخْرِجْنِی مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْمِ ، وَأَکرِمْنِی بِنُورِ الْفَهْمِ . اللّٰهُمَّ افْتَحْ عَلَیْنا أَبْوابَ رَحْمَتِکَ ، وَانْشُرْ عَلَیْنا خَزائِنَ عُلُومِکَ ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدایا، مرا بیرون آور از تاریکی‌های وهم و به نور فهم گرامی‌ام بدار، خدایا درهای رحمتت را به روی ما بگشا و خزانه‌های علومت را بر ما باز کن، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.

معیت الهی با اولیایش

یکی از امیدبخش‌ترین آیاتی که من امروز میخواهم یک مقداری آیات آن را عرض بکنم، آیه‌ی معیّت الهی است؛ «اِنَّ اللهَ مَعَنا»(۱۰)، خدا با ما است. مسئله‌ی خیلی مهمّی است اینکه انسان احساس کند که خدا با او است، خدا در کنار او است، خدا پشت سر او است، خدا مراقب او است؛ این خیلی چیز مهمّی است! چون خدا مرکز قدرت و مرکز عزّت است. وقتی خدا با یک جبهه‌ای باشد، این جبهه قطعاً و بلاشک پیروز است. حالا مثلاً ملاحظه کنید در سخت‌ترین جاها خدای متعال این معیّت را به رخ اولیای خودش کشانده؛ فرض بفرماید آنجایی که حضرت موسیٰ میگوید: وَ لَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ یَقْتُلُونِ، در اوّل قضیّه خداوند میفرماید: قَالَ کَلَّا فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا إِنَّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ؛(۱) من با شما هستم، از چه‌کسی میترسید؟ این در سوره‌ی شعرا بود؛ یا در آیه‌ی دیگر که موسیٰ و هارون میگویند: إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ یَفْرُطَ عَلَیْنَا أَوْ أَنْ یَطْغَى، فرعون این کار را بکند، خداوند میفرماید: قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِی مَعَکُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى؛(۲) ببینید چقدر این خوب است! من با شما هستم، میبینم، می‌شنوم، حواسم جمع است، مواظبتان هستم. یا در سوره‌ی مبارکه‌ی محمّد (صلّی ‌الله ‌علیه‌ و آله‌ و سلّم) میفرماید: فَلَا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ؛(۳) یعنی این معیّت خدای عزّوجل با مؤمنین، با پیامبران، با همراهان و اصحاب پیامبران، یک چیزی است که خدای متعال مکرّر در قرآن آن را به رخ کشیده. آن‌وقت نتیجه این شده که پیغمبران به این وعده‌ی صادق الهی اعتماد کردند در این آیه‌ی شریفه که «فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَکُونَ * قَالَ کَلَّا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ»؛(۴) به‌مجرّدی که دیدند که سیاهیِ لشکرِ فرعون از دور پیدا شد و الان است که برسد -جلویشان دریا، پشت سرشان لشکر فرعون- دلها لرزید، [گفتند] «اِنّا لَمُدرَکون»؛ پدرمان درآمد. اینجا حضرت موسیٰ به اعتماد همان وعده‌ی الهی میگوید: کـَلّا؛ چنین نیست؛ اِنَّ مَعِیَ رَبّی سَیَهدین. یا پیغمبر اکرم در غار ثور؛ إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثَانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُمَا فِی الْغَارِ إِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا؛(۵) به اعتماد همین وعده‌ی الهی، پیغمبر اکرم میگوید «اِنَّ اللهَ مَعَنا»؛ ناراحت نباش، محزون نباش. پس هم خدای متعال این وعده را به طور قطعی داده است، هم اولیای الهی [مانند] حضرت موسیٰ و پیغمبر اکرم این وعده را باور کرده‌اند و قبول کرده‌اند و به آن ترتیب اثر داده‌اند. و این یک حقیقت و یکی از سنّت‌های قطعیِ تاریخ است؛ این یکی از آن سنّت‌هایی است که «لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبدیلا»؛(۶) بلاشک این همیشه هست.۱۳۹۶/۱۲/۲۴

بیانات رهبری مد ظله العالی در دیدار رئیس و اعضای مجلس خبرگان رهبری

http://farsi.khamenei.ir/newspart-index?sid=26&npt=7&aya=62

الا ای طوطی گویای اسرار

مبادا خالیت شکر ز منقار

سرت سبز و دلت خوش باد جاوید

که خوش نقشی نمودی از خط یار

سخن سربسته گفتی با حریفان

خدا را زین معما پرده بردار

به روی ما زن از ساغر گلابی

که خواب آلوده‌ایم ای بخت بیدار

چه ره بود این که زد در پرده مطرب

که می‌رقصند با هم مست و هشیار

از آن افیون که ساقی در می افکند

حریفان را نه سر ماند نه دستار

سکندر را نمی‌بخشند آبی

به زور و زر میسر نیست این کار

بیا و حال اهل درد بشنو

به لفظ اندک و معنی بسیار

بت چینی عدوی دین و دل‌هاست

خداوندا دل و دینم نگه دار

به مستوران مگو اسرار مستی

حدیث جان مگو با نقش دیوار

....

بنده ی حقیر مخصوصاً با این شعر حافظ شروع کردم چرا که می خواستم یک وجه ی خیلی جدی ای الفاظ حقیر نگیرند که باز این بابا آمده است که از عجوز عروس هزار داماد بگوید و امثالهم با اینکه محرم و صفر هم تمام شده است و ایراد هم می کنند که چرا تو از سیاه بیرون نیامده ای با رسیدن ماه ربیع الاول. عرض بنده فقط این نیست که امام خمینی می فرمایند که این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است؛ و بلکه عرضم این است که دیروقت هم هست و بنده اگر می خواستم پست جدید بنویسم و شکل و شمایل وبلاگ را هم عوض کنم و اینها، راستش فعلاً خارج از حوصله ی این حقیر است. و اما امروز هم بنده اتفاقاً رفتم امامزاده صالح و وقتی برگشتم رفتم به کلاس قرآنی که قران گوش کنم و اتفاقاً هم آخر سوره نور و یک صفحه و نیم سوره ی فرقان بحثش بود و اینکه این سوال را از رسول الله هم می فرمودند که پیغمبر هم مثل بقیه در بازار چرا راه می روند؟! و ان الله معنا و بلکه ان معی ربی و بحث معیت الهی هم پیش آمد که اتفاقاً قبلاً هم بر منبر همین چند روزه بحثش بود و بنده ی حقیر نیز داشتم آنرا امروز صبح در فیشهای خامنه ای دات آی آر ذیل کلا ان معی ربی سیهدین نگاه می کردم!

حالا باز قبل از اینکه ما خیلی جدی شویم در این بحثها، بنده این را عرض کنم که یک خبر جالبی بود که بنده نمی خواستم راجع بدان بنویسم ولی چون رسانه ای شد می نویسم. و آن این است که در آشپزخانه ی یک پیرزن فرانسوی یک نقاشی معروفی با اسم استهزای عیسی از چیمابوئه متعلق به 700 سال پیش پیدا شده بوده است که قریب به بیست و چهار میلیون یورو هم فروخته شده است. و عرض بنده این است که یحتمل بنظر بی ربط هم برسد به این نقاشی، ولی آنچه بنده جستجو می کردم راجع به عروس و حضرت مسیح به ویکیپدیای انگلیسی، اتفاقاً در متونی را هم از تورات و انجیل تفسیر کرده بود که می گفت منظور از عروس، کلیسای آن حضرت است. و حالا این را چطور هم ربط می داد به یوشع نبی بنده اینجا واردش نمی شوم.

و اما نکته ای که اینجا هست این است که ما وقتی می گوییم که پیامبر اکرم می فرمایند ان الله معنا که در آیه 40 سوره توبه هم آمده است و همینطور حضرت موسی نیز می فرماید کلا ان معی ربی، این معیت آنچنان است که وقتی حضرت موسی عصا را در آب دریا می زند دریا بز می شود و نه تنها حضرت موسی و بلکه قومش عبور کرده و حتی بعداً فرعون لشکرش هم در آن غرق می شوند. خوب، این چه عصای معجزه آسایی است؟ عرض بنده این است که امروزه روز که یحتمل انرژی هسته ای و علوم رایانه ای و ریاضی فیزیک و هوا فضا در دانشگاه ها تدریس می شود، دیگر بعضی اشکال کنند که آیا واقعاً عصای حضرت موسی بوده است که دریا را باز کرده است؟ مثلاً می فرمایند که حضرت عیسی علیه السلام نیز روی آب می توانسته اس راه برود. یعنی آیا فقط حضرت عیسی هم بوده است یا اینکه اگر افراد دیگری هم همراه او می رفته اند نیز می توانسته اند روی آب با آن حضرت راه بروند چرا که آن عمقی از آب که قرار بوده است زیاد هم باشد به اذن خدا یک مرتبه کم شده است و آنها قادر شده اند که روی آب اینچنین راه بروند. و حالا یحتمل یکی از یاران آن حضرت هم یک مرتبه به نظرش برسد که به به همه ببینند که من چقدر قشنگ دارم روی آب راه می روم و به خودش مغرور هم بشود که چنین است؛ و آنگاه یک مرتبه بیافتد توی یک گودالی و زیرآبی برود. یعنی این توجیهاتی است که بین حوزه و دانشگاه می تواند رخ دهد که دانشگاه نمی خواهد فقط توجیهی معجزه آسا و بلکه توجیهی مثل جادوگر شهر آز را برای معجزات پیامبران ارائه کند و بلکه سعی دارد پدیده ی معجزه آسای حاصله را توضیح علمی دهد که حالا مثلاً در چه سطحی بوده است که یک ابرتقارنی رخ داده است و چنین شده است؟! و یحتمل حتی اینچنین هم بتواند در آینده معجزه ای اینچنینی را واقعاً علمی نه فقط توضیح دهند که بلکه پدید آورند؟! و اما این هنوز یک سوال است که چطور شده است که این کدام ابرتقارن بوده است که چنین کرده است؟ و آیا در این عصری که هواپیماها فرود می آیند و افراد را از جایی در یک طرف دنیا بلند می کنند و به جایی دیگر آن طرف دنیا می برند و بلکه نوع جنگها هم اینچنین تغییراتی را کرده است نیز ما احتیاج داریم که دریاها هم باز شوند و همچون حضرت موسی قومش را نجات دهند؟ مسئله ی دیگر این است که اگر حضرت موسی عصایش را می داد مثلاً به هارون یا یکی دیگر از بنی اسرائیل نیز و می گفت که عصا را بزن به دریا یا اینکه آنها هم خودشان عصا را به دریا می زدند ، باز هم دریا باز می شد؟ یعنی چه سری است که عصای حضرت موسی است که کار می کند و عصای دیگران؟

آنطرف قضایا از این قرار است که بعضی یحتمل ایراد هم کنند که این پدیده ی خیلی خوبی هم هست که ما در ریاضی فیزیک توانسته ایم ابرتقارنها را مجرد کنیم طوری که می توانیم بگوییم که در چه سطوح کوانتمی تا مقیاسهای بزرگتری چه ابرتقارنهایی می توانند رخ دهند. و اما هنوز اگر ما با این مسئله طرف باشیم که آیا اگر حضرت موسی علیه السلام است که عصایش درست کار می کند و بقیه لازم نیست که حتی عصا داشته باشند، خوب ایشان کارش را بکند و بقیه هم استفاده اش را می برند. اینکه دیگر مسئله ی وبازدگی نیست که عرضه بداریم که همه باید همچون حضرت موسی و حضرت عیسی و علیهم السلام و حضرت محمد صل الله علیه و آله و سلم و امیرالمومنین علی بن ابیطالب تقوی و ورع الهی داشته باشند. مثلاً یک نفر امام است و بقیه که دیگر نباید بدانند مسئله چیست که عصا کار می کند یا خیر؟ و ابرتقارن کدام است و روانکاوی ای که نفس اماره و نفس لوامه را به نفس مطمئنه می رساند را هم حتی بدانند که مثلاً سعی نکنند آنها هم تبدیل شوند به ابرمردها و سوپرمنهای عجیب و غریب تخیلی و توهمی و حتی ماورای همه ی اینها مدام عرضه بداریم که گناه هم خیلی بد است.

البته آنطرف قضایا این است که چطور است که امام حسین علیه السلام خود به کربلا رفت و شهید هم شد؟ و چطور است که حضرت محمد علیه السلام خود هم جهاد با نفس می فرمودند و هم جهادی که با کفار و مشرکین و منافقین بود؟ اینجا این سوال هم یحتمل گاهی اوقات وارونه می شود که چطور پیامبران و خصوصاً حضرت محمد مصطفی و ائمه ی اطهار آنچنان قوه ی مغناطیسی داشته اند که حتی بدترین دشمنان از کافرین و منافقین و مشرکانی که از اقوام آن حضرت هم بوده اند نیز دیرتر یا زودتر بالاخره اسلام آورده اند. دلیلش این است که اسلام یک چیزی دارد که جبهه ی کفر ندارد و آن خود حضرت رسول الله صل الله علیه و آله و سلم و ائمه ی اطهار علیهم السلام هم هستند که از طرف باطل همه را به طرف حق می توانند دعوت هم کنند. همان ابوبکر و عمر و عباس عموی پیامبر و عقیل برادر امیرالمومنین و حتی ابوسفیان و معاویه و یزید ملعون هم یا ظاهرا یا با وراثت اسلام می آورند. و حالا ابوجهل و ابی لهب هم بالاخره اسلام نمی آورند.

و اما مسئله ی معیت الهی خدا با اولیائش یک مسئله است و اینکه ما همه تلاش کنیم که از وبازدگی گناهان بیرون آمده و به لقاء الله هم بپیوندیم نیز مسئله ای دیگر است. فرمودند که فراموش هم نشود که می فرماید: هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنتُمْ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿الحدید: ٤﴾. و لذا بعضی هم اشکال می کنند که باید هم در حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی خیلی بیشتر به مدل استاندارد ذرات فیزیکی و گرانش کوانتمی و هندسه ی ناجابجایی و نظریه های ریسمان و همدیسی و امثالهم پرداخت. و مثلاً متوجه بود که چطور هم می شود که خدا از آسمان باران می فرستد و کجا سیل می شود و کجا خشکسالی می شود و همه ی اینها چرا و چطور؟ اینجا است که یحتمل فراعنه مدعی می شوند که اینها کار شما نیست و شما نمی توانید هم در این امور دخالت کنید و لذا احتجاجات موسوی حوزوی و دانشگاهی هم می خواهد که مسائل را درست در حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی حل کنیم و بلکه کل عالم را به اسلام دعوت کنیم بجای اینکه شوک و فتنه های نابسامان خواسته و ناخواسته به خود مومنین و مومنات و کلاً مسلمانان وارد کنیم. بالاخره هر کسی هم تا یک حدی از امام زمان عجل الله فرجه الشریف و ائمه ی اطهار و حضرت رسول و دیگر پیامبران و نهایتاً خدا را درک می کند و خداشناس است و معیت الهی را با خود هم درک می کند و بندگی خدا را می فهمد. اللهم ارزقنا توفیق الطاعة و بعد المعصیه و صدق النیه و عرقان الحرمه وَ أَکْرِمْنَا بِاْلهُدَى وَ اَلاِسْتِقَامَةِ وَ سَدِّدْ أَلْسِنَتَنَا بِالصَّوَابِ وَ اَلْحِکْمَةِ وَ اِمْلَأْ قُلُوبَنَا بِالْعِلْمِ وَ اَلْمَعْرِفَةِ وَ طَهِّرْ بُطُونَنَا مِنَ اَلْحَرَامِ وَ اَلشُّبْهَةِ وَ اُکْفُفْ أَیْدِیَنَا عَنِ اَلظُّلْمِ وَ اَلسِّرْقَةِ وَ اُغْضُضْ أَبْصَارَنَا عَنِ اَلْفُجُورِ وَ اَلْخِیَانَةِ وَ اُسْدُدْ أَسْمَاعَنَا عَنِ اَللَّغْوِ وَ اَلْغِیبَةِ وَ تَفَضَّلْ عَلَى عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ اَلنَّصِیحَةِ وَ عَلَى اَلْمُتَعَلِّمِینَ بِالْجُهْدِ وَ اَلرَّغْبَةِ وَ عَلَى اَلْمُسْتَمِعِینَ بِالاِتِّبَاعِ وَ اَلْمَوْعِظَةِ وَ عَلَى مَرْضَى اَلْمُسْلِمِینَ بِالشِّفَاءِ وَ اَلرَّاحَةِ وَ عَلَى مَوْتَاهُمْ بِالرَّأْفَةِ وَ اَلرَّحْمَةِ وَ عَلَى مَشَایِخِنَا بِالْوَقَارِ وَ اَلسَّکِینَةِ وَ عَلَى اَلشَّبَابِ بِالْإِنَابَةِ وَ اَلتَّوْبَةِ وَ عَلَى اَلنِّسَاءِ بِالْحَیَاءِ وَ اَلْعِفَّةِ وَ عَلَى اَلْأَغْنِیَاءِ بِالتَّوَاضُعِ وَ اَلسَّعَةِ وَ عَلَى اَلْفُقَرَاءِ بِالصَّبْرِ وَ اَلْقَنَاعَةِ وَ عَلَى اَلْغُزَاةِ بِالنَّصْرِ وَ اَلْغَلَبَةِ وَ عَلَى اَلْأُسَرَاءِ بِالْخَلاَصِ وَ اَلرَّاحَةِ وَ عَلَى اَلْأُمَرَاءِ بِالْعَدْلِ وَ اَلشَّفَقَةِ وَ عَلَى اَلرَّعِیَّةِ بِالْإِنْصَافِ وَ حُسْنِ اَلسِّیرَةِ وَ بَارِکْ لِلْحُجَّاجِ وَ اَلزُّوَّارِ فِی اَلزَّادِ وَ اَلنَّفَقَةِ وَ اِقْضِ مَا أَوْجَبْتَ عَلَیْهِمْ مِنَ اَلْحَجِّ وَ اَلْعُمْرَةِ بِفَضْلِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ.

یحتمل یک مقاله هم از ابرتقارن یا فیزیک انرژیهای بالا می گفتیم خوب بود:

https://arxiv.org/pdf/1910.12876.pdf

لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

۰۷ آبان ۹۸ ، ۱۸:۰۴

..

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿یس: ٦٠﴾

و در تفسیر قمى در ذیل آیه ((و لو شئنا لاتینا کل نفس هدیها)) معصوم (علیه السلام ) فرمود: یعنى اگر بخواهیم همه را معصوم از گناه کنیم ، مى توانیم
مؤ لف : مقام عصمت منافاتى با اختیار ندارد، و به همین جهت بین مضمون این روایت و آنچه در تفسیر آیه گفتیم منافاتى نیست

http://lib.eshia.ir/50081/16/382

تدبر و تفکر و تعقل در مسئله ی حماسه ی حسینی و کربلا و عاشورا و اینکه کل یوم عاشورا کل ارض کرب و بلا اینجا است که وقتی ما حتی یک پله از حضرت آدم دور می شویم و به بنی آدم می رسیم باز این مسئله مطرح است که مثلاً هابیل را قابیل می کشد و لذا داریم: الم اعهد الیکم یا بنی آدم ان لا تعبدوا الشیطان انه لکم عدوٌ مبین؛ و حتی لازم هم نیست که همان یک پله را نیز از آن حضرت دور شویم و بلکه معروف است که شیطان سراغ خود همان حضرت نیز رفته است و چه ها که نکرده است در فرمانی از خدا.

و لذا برای بشر امروزی که سعی دارد به ژنوم انسانی خود برسد و حتی انواع بیماریها را از روی آن درمان کند، این خود سوالی می تواند باشد که آیا حضور یافتن در مرقد یکی از فرزندان آن حضرت همچون امام رضا یا امام حسین علیهم السلام نیز شفابخش است و دیگر لازم هم نیست که آمپولهای پانزده میلیونی ضد سرطان بخریم برای درمان؟ و چرا این داروها را بیمه نیز پوشش نمی دهد؟ و چرا تحریمهای آمریکا حتی در مورد دارو نیز اثربخش نیستند یا هستند؟

و اگر آن برجهایی را که از مستکبرین گرفتیم و به مستضعفین دادیم که در آنها بنشینند و صاحب مسکن شوند را هم می سوزاندیم بهتر بود یا اینکه اگر بنیاد مستضعفین می آمد همین برجها را و برجهای دیگری را بالاخره برای مستضعفین سند می زد و صاحب مسکن می شدند. و اما این هم که آتی ساز آمده باشد بعد از سالیان سال که آپارتمانهایی را در ونک فروخته است را بخواهد پایان کار بگیرد و نتواند بگیرد و نتواند با شهرداری به توافق برسد؛ و آنگاه متری هفتاد هزار تومان هم مطالبه کند علاوه بر صاف کردن بدیهای اوقاف (وقف امام رضا علیه السلام) و پسماند و نوسازی شهرداری برای اینکه سندی به صاحبان آپارتمانها بدهد که باز هم در نهایت پایان کاری در کار هم نیست؟! آیا هر کسی باید خودش اقدام کند که مبادا نکند سازمان مستضعفین و آتی ساز دارد سرش کلاه می گذارد یا خیر؟! یا آیا در همین اینترنت هم نباید هیچ چیزی گفت چرا که اینترنت وسیله ای است که سر تا پایش را فساد گرفته است؟ بنده شنیده ام که حتی به بیت رهبری مد ظله العالی هم از طرف ساکنان آتی ساز نامه نوشته شده است که چرا اینطور رفتاری را باید از آتی ساز و بنیاد مستضعفین داشت؟ آیا این آتی ساز بنیاد مستضعفین هم مثل شاندیز مشهد است؟! اینطور که نیست! یحتمل بعضی اشکال کنند که بالاخره آخر آخرش سند بدون پایان کار را که می تونی بگیری و خوب برو حسابت را صاف کن و بگیر دیگر!

مسئله اینجا این است که یک وقتی هست با سرطان است طرفیم و وقتی دیگر هست که با دیفتری است که طرفیم و وقتی دیگر است که با کزاز یا تیفوس است که طرفیم و یک وقت هم هست که با وبا یا طاعون طرفیم. یعنی یک وقت هست که گناه باعث می شود که اعتیاد و بیماریهایی مقاربتی مثل ایدز اپیدمی شوند ولی وقتی دیگر است که مسئله سفلیس و سوزاک و امثالهم است که هر کسی هم که گناه کند می تواند گریبانش را بگیرد. و اما خوب، می فرمایند که هر کسی هم که می تواند به زیارت ائمه ی اطهار رود برود و اما بشرطی که هنوز آنقدر بیماریش پیشرفت نکرده است که باید در قرنطینه هم واقع شود، مثلاً اگر کسی سرماخوردگی و آنفولانزا هم گرفت خوب است دوا و درمان کرده و استراحت کند و سعی هم کند مریضی اش به دیگران سرایت نکند.

و لذا می فرمایند که معصوم هم می فرماید که اگر بخواهیم همه را معصوم از گناه کنیم، می توانیم. و اما این هنوز یک شرطی را دارد که حتی بعد از اینکه همه معصوم از گناه شدند، باید بسی هم سعی کنند که دوباره دچار گناه نشوند. اینکه حوزه و دانشگاه هر دو سعی کنند که بر علیه وبازدگیها جهاد فی سبیل الله کنند و مردم همه و همه از آلودگیهای گناه بیرون بیایند خیلی خوب است؛ ولی هنوز هر کسی خود باید سعی و تلاش هم کند که دوباره دچار گناه های فردی و جمعی هم نشوند و همه را گرفتار نکنند آنچنان که بنظر همه برسد که دامنه های گناه آنقدر ولنگواز شده است که مثل سرطانی که بیش از حد در همه بدن پیشروی کرده است، همه را فراگیر کرده است. و دیگر راه چاره ای نیست. و لذا ابوسفیان و معاویه و یزید همانا که محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و بنی هاشم هم همانا؟! حالا یکی هم در میان این همه بنی آدم مثل این بنده ی حقیر توزرد گنه کار روسیاه مشرک منافق کافر در آمده است که هر چه هم توبه و استغفار کند هنوز کم کرده است؛ و اما همه را که دیگر نباید با یک چوب زد و گفت که اصلا زنوم انسانی است که از اولش خراب درآمده بوده است و از اول تا آخرش همه اش تقصیر آیا آدم ابوالبشر است یا همسرش یا فرزندانش همه و همه همین اند. یعنی نمی شود هم چنین کرد آنجایی که می فرماید:

وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ وَمَن یَنقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللَّـهَ شَیْئًا وَسَیَجْزِی اللَّـهُ الشَّاکِرِینَ ﴿آل عمران: ١٤٤﴾

یعنی آن بدترین کافر و منافق و مشرک هم امید دارند که اسلام بیاورند و رستگار شوند و این رسم مروت و جوانمردی نیست که مسلمانان خود قدر اسلام خود را ندانند. لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

۰۶ آبان ۹۸ ، ۱۷:۴۰

.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّـهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَٰلِکَ فَضْلُ اللَّـهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿المائدة: ٥٤﴾

سلام علیک یا اباعبدالله

و علی الارواح التی حلت بفنائک

علیک منی سلام الله ابدا،

ما بقیت اللیل و النهار،

و لا جعل الله آخر العهد منی لزیارتکم،

السلام علی الحسین،

و علی علی بن الحسین،

و علی اولاد الحسین،

و علی اصحاب الحسین،

[الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام].

او می برید و من می بریدم،

او از حسین سر،

من از حسین دل،

....

4 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَکِّلِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْأَسَدِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ الصَّوْلِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا یُوسُفُ بْنُ عَقِیلٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ رَاهَوَیْهِ قَالَ‌ لَمَّا وَافَى أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا(ع)نَیْسَابُورَ وَ أَرَادَ أَنْ یَخْرُجَ مِنْهَا إِلَى الْمَأْمُونِ اجْتَمَعَ عَلَیْهِ أَصْحَابُ الْحَدِیثِ فَقَالُوا لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ تَرْحَلُ عَنَّا وَ لَا تُحَدِّثُنَا بِحَدِیثٍ فَنَسْتَفِیدَهُ مِنْکَ وَ کَانَ قَدْ قَعَدَ فِی الْعَمَّارِیَّةِ فَأَطْلَعَ رَأْسَهُ وَ قَالَ سَمِعْتُ أَبِی مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ یَقُولُ سَمِعْتُ أَبِی جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ یَقُولُ سَمِعْتُ أَبِی مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ یَقُولُ سَمِعْتُ أَبِی عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ یَقُولُ سَمِعْتُ أَبِی الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ یَقُولُ سَمِعْتُ أَبِی أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ(ع)یَقُولُ سَمِعْتُ النَّبِیَّ(ص)یَقُولُ سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی قَالَ فَلَمَّا مَرَّتِ الرَّاحِلَةُ نَادَانَا بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا

قال مصنف هذا الکتاب ره من شروطها الإقرار للرضا(ع)بأنه إمام من قبل الله عز و جل على العباد مفترض الطاعة علیهم‌

هنگامی که ابوالحسن الرضا(ع) به نیشابور رسید و خواست که آن جا را به قصد رفتن نزد مأمون ترک گوید، راویان حدیث، گردش را گرفتند و عرض کردند: ای پسر پیامبر خدا، از پیش ما می روی و برایمان حدیثی که از محضرتان فیضی بریم، نمی گویی؟! حضرت که در کجاوه نشسته بود سرش را بیرون آورد و فرمود: از پدرم، موسی بن جعفر شنیدم که می فرماید: از پدرم، جعفر بن محمّد شنیدم که می فرماید: از پدرم، محمّد بن علی شنیدم که می فرماید: از پدرم، علی بن الحسین شنیدم که می فرماید: از پدرم، حسین بن علی بن ابی طالب شنیدم که می فرماید: از پدرم، امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب شنیدم که می فرماید: از رسول خدا(ص) شنیدم که می فرماید: از جبرئیل شنیدم که می فرماید: از خداوند جلّ جلاله شنیدم که می فرماید: (کلمه) لا اله الا اللّه حصار من است و هرکس وارد حصار من شود از عذابم در امان است. اسحاق می گوید: چون شتر به راه افتاد حضرت با صدای بلند به ما فرمود: اما این شرطهایی دارد و من از شرطهای آن هستم.

این حدیث سلسلة الذهب را این طور هم می فرمایند که ولایت علی بن ابی طالب حصنی و من دخل حصنی آمن من عذابی.

یک نقل قولی را در مورد قمار بنده ی حقیر شنیدم که واقعاً نمی خواهم اینجا دوباره تکرار کنم هر چند که در نظر قبل نیز بدان اشاره ای شد؛ و این در مسجد حجت بن الحسن بود که همان را بعد از مدتی دوباره بر منبر شنیدم. گاهی اوقات هست که یک شاگرد مدرسه ای خلافی می کند، و مدیر یا ناظم مدرسه می فرماید که فردا با ولی ات باید بیایی مدرسه! وقتی بنده ی حقیر این نقل قول را شنیدم، به مستمع دیگری که داشت گوش می کرد بعداً گفتم که یک معنای کل ارض کربلا کل یوما عاشورا همین می تواند باشد. و اما گاهی اوقات مسئله از نوعی است که خدا و پیغمبر و ولایت است که خود وارد می شوند و از آن طرف هم اولیاء شیاطین وارد می شوند! و یک مرتبه همه جا کربلا است همه جا نینوا است، تو حسین منی نور عین منی. و لذا نمی شود مسئله را هر چقدر هم که بخواهید تکرارش نکنید، تکرار هم نکنید! مسئله این است که می فرماید فلانی که اهل قمار و مشروبات الکلی است آنقدر به فساد کشیده شد که همسر یا فرزندان خود را هم چطور قمار کرد. معمولاً این مسئله را در مورد یک قماربازی که معتاد هم هست ایراد می کنند.

اما نوع دیگری از مسئله هست که اینطور هم ایراد نمی شود و آن اینکه کسی در خانه اش هست که نشسته است و دارد مثلاً شطرنج هم بازی می کند. و دیگری نیز در خانه ای دیگر نشسته است و او هم دارد شطرنج خود را بازی می کند. امروزه روز شما شطرنجهای رایانه ای هم دارید! اما مسئله اینجا این است که اگر شما در خانه ی خود دارید مثلاً با رایانه تان شیطرنج بازی می کنید، آیا کس دیگری هم هست که بداند حرکات شما کدام است و کیست که برنده می شود؟! یحتمل بعضی مسئله را اینطور مطرح کنند که کجا کلید ورود شما به بازی شطرنج خصوصی است و کجا عمومی است؟! خوب، اینجا یک وقت مسئله این است که البته یقیناً خدا که می داند که ما داریم چه می کنیم. و یک وقت هم سوال این است که ما در حصن و حصار کلمة لا اله الا الله و ولایت علی بن ابی طالب هم هستیم و لذا آنها هم می دانند که ما در حصن و حصار آنها چه می کنیم.

و اما یک وقت دیگر هم هست که می فرماید که ما فقط در حصن و حصار ولایت علی بن ابی طالب و کلمة لا اله الا الله هم نیستیم و دیگرانی هم هستند که می دانند موضوع از چه قرار است یا لااقل می خواهند روی این مسائل شرطبندی و بلکه قمار هم کنند که مسئله اصلا چیست؟ شما تا وقتی در حصن و حصار کلمة لا اله الا الله و ولایت علی بن ابی طالب هستید، مسئله حل است و اما اگر از این حصن و حصارها هم بیرون آمدید نیز باز می توانید به همان کلمة لا اله الا الله و ولایت علی بن ابی طالب دوباره استناد کنید و امنیت خود را بر آن مبنا برقرار سازید یا وارد قمار هم نشوید که بالاخره درگیریهایی خواهید داشت؟ البته بهتر این است که از این حصن و حصارها هم خارج نشویم و وارد درگیریها هم نشویم و مبنای کار را توحید و نبوت و امامت و عدل الهی و معاد قرار دهیم. و اما خوب، می بینیم که همین مسئله ی حجاب از نوعی است که بیگانگانی که مایل به آندلسی کردن مسائل هم هستند همین را هم زیر سوال می برند. و همین هم باعث می شود که بعضی حتی قانون را هم زیر پا گذاشته و وارد عرصه ی درگیریهایی آشکار شوند. البته یقیناً ما بانوان با حجاب با چادرهای مشکی هم داریم. و اما چطور می خواهیم این را تبلیغ هم کنیم که بهترین نوع حجاب است آنجایی که طرف مقابل دارد تبلیغ هم می کند که آیا سهراب هم در جنگهایش با حجاب بود؟ یحتمل دارد جنگ رستم و سهراب را هم می گوید؟ و ببینید چطور می خواهد مسئله را آندلسی اش هم کند و بلکه بگوید که ما ایرانی هستیم و نه عرب؟ یعنی به قول بحث کوبلیتز و سایمون می خواهد بگوید که امپراتور بدون لباس وارد میدان هم شده است و خودش هم خبر ندارد. ولی این یادش رفته است که تویی که داری بی حجابی و بلکه عریانی را هم ترویج می دهی و همگانی می کنی یا امپراتور و همه و همه هم همینطورند؟ ولایت علی بن ابیطالب حصنی و من دخل حصنی آمن من عذابی. موضوع اینجا این است که اویی که می گوید من مسلمانم و من انقلابی ام، می گوید هم من ولایت علی بن ابی طالب را نیز می طلبم. و حالا توی چیز دیگری را می گویی و چیز دیگری را می خواهی؟ خوب، رستم را ببر آنجا که برایت فتح و فتوحات کند و امپراتوری ات را آنجا هم تشکیل بده و فکر می کنی می توانی آنجا هم بی حجاب باشی؟ یحتمل هم بتوانی! و اما در حصن و حصار کلمة لا اله الا الله و ولایت علی بن ابی طالب از این غلطها خبری نیست و نداریم. یعنی بی حجابی و بلکه بدحجابی هم نداریم. و السلام نامه تمام. هستی؟ اگر هستی که این است و اگر هم نیستی که همان بهتر که نیستی!

و اما تازه ما می رویم سر جای اولمان با بعضی دیگر که حالا اصلا چرا ما نباید با همه ی عالم هم تعامل داشته باشیم یا نداشته باشیم و اصلا چرا می فرمایید مرگ بر این و مرگ بر آن و .... و لذا سوال این است که مسئله را اصلا چطور باید طرح کرد که بالاخره هستی یا نیستی؟ و چه را هستی و چه را نیستی؟! و بلکه اصلا ولایت علی بن ابی طالب علیهم السلام و بلکه انتظار عامیانه و انتظار عارفانه و انتظار عالمانه نیز اینجا یعنی چه؟ آیا یعنی اینکه ما وارد یک نوع اقتصاد مقاومتی و بلکه رونق تولیدی شده ایم که وقتی مثلاً سلامت خود را توانسیتم هم حفظ کنیم و برویم به نماز جمعه، آنگاه ما با خطبه هایی روبرو شویم که سر تا پا علمی است و اما هیچ کس هم نمی فهمد معنای آنها چیست؟ البته همانطور که شریمد بهکتیودانتا سوامی پرابهوپادا هم یحتمل بفرمایند، شما وقتی مستمع خطبه ای و بلکه خطبه هایی هم هستید، نباید انتظار داشته باشید که همه چیز را همان موقع بفهمید و درک کنید. این درست. و اما بالاخره بعد از 40 سال هم که نه و بلکه یحتمل هفت هشت الی 10 سال رفتن و آمدن به مسجد و حسینیه و نماز جمعه، آیا نمی باید هیچ درکی هنوز هیچ کس از مسائل داشته باشد و مسائل هنوز هم که هنوزه یک حالت نو و بی بدیلی دارند؟ همه چیز هنوز آندلسی است و بلکه می تواند هر آن هم آندلسی تر شود همانطور که می تواند هم همه چیز در کل عالم یک مرتبه اسلامی شود؟ بالاخره تکلیف ما چیست؟ آیا غیر از این است که یا ایها الناس، و بلکه یا ایها الذین کفروا و بلکه حتی یا ایها الذین امَنوا امِنوا.

نکته ی بسیار بسیار قابل توجه اینجا این است که وقتی ناظم و مدیر مدرسه می فرمایند که یا فردا با ولی ات می آیی مدرسه یا اینکه اصلا نمی آیی ها؟! این مسئله غیر از این است که پیغمبر و ائمه ی اطهار نیز در امور ولایت حتی در زمان غیبت هم شاگرد مکتب را تنها رها کرده اند به امید خدا و یا علی از تو مدد! مسئله این است که شاگرد خودش هم باید بفهمد که ولایتش دست کیست؟

در مسئله ی ساموئل هانتینگتون و نیل کوبلیتز، بنده کنجکاو هم شدم که بیشتر ببینم ساموئل در تورات کیست؟ این به نوعی هم یحتمل برمی گردد به مسئله ی طالوت و جالوت و داستان حضرت داوود و سلیمان علیهم السلام. این برای این حقیر هنوز هم تا حدی سوال است که پیامبر نامبرده شده در این داستان چه کسی است؟

وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللَّـهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا ۚ قَالُوا أَنَّىٰ یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّـهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۖ وَاللَّـهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٤٧﴾

ساموئل است شاول یا ساول است؟ و طالوت نیز کدام کاراکتر توراتی است؟ اینترنت بنظر میرسد که می گوید طالوت همان ساول است! و اما از آن طرف هم یحتمل شما کنجکاو شوید که ساول بلو Saul Bellow نویسنده ی کانادایی آمریکایی برنده جایزه نوبل نیز سرگذشتش چه بوده است؟ خوب، اینجا یحتمل این سوال مطرح شود که اگر کسی بیش از حد برود داستانهای رمان و تراژدی و امثالهم را مطالعه کند از خیلی از نویسندگان جهان، و اما آیا می تواند هم هنوز مسئله ی ولایت را درست حفظ کند؟ و یحتمل بعضی اشکال کنند که این یک سوالی است که عملاً باید نشان داده شود که چطور ولایت را درک کرده است؟ بگذریم! لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

---------------------------------------

دو نکته را اینجا بنده سریعاً عرض کنم؛ یکی رافت و مهربانی پیغمبر اسلام صل الله علیه و آله و سلم و اهل بیت آن حضرت و ائمه ی اطهار که همه و همه و از جمله امام علی بن موسی الرضا ذاتاً رئوف اند.

و نکته ی دیگر این که بعضی هم یحتمل اشکال کنند که تو چرا راجع به خودکشی چیزی گفتی و حال آنکه خودکشی از گناهان کبیره است- هر چند که حتی اگر کسی خودش هم می خواهد و بلکه مرتکب خودکشی هم می شود؟!

این مسئله را در سرنوشت شائول که از قضا همان طالوت هم هست ویکی پدیای انگلیسی می گوید که به روایتی خودکشی کرد و بلکه خودش را روی شمشیری یا نیزه ای انداخت که بدست دشمن که همان فلسطینیان هم بوده اند نیافتد؛ ولی ویکی فقه در این مورد چیزی نمی گوید که طالوت که همان شائول است خودکشی کرده است یا نکرده است. فقط می گوید که این امر معلوم نیست که او چطور مرده است؟! این خبر خودکشی شائول در تورات بر حسب گفته ی ویکی پدیا نیز معتبر است.

اینجا مسئله ی تبری و تولی مطرح است که در قرآن کریم چیزی در این مورد نداریم هر چند نام طالوت بیان می شود همانطور که راجع به ساموئل نیز چیزی نمی گوید. در سوره ی کهف می فرماید: وَأُحِیطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ یُقَلِّبُ کَفَّیْهِ عَلَىٰ مَا أَنفَقَ فِیهَا وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُشْرِکْ بِرَبِّی أَحَدًا ﴿٤٢﴾ وَلَمْ تَکُن لَّهُ فِئَةٌ یَنصُرُونَهُ مِن دُونِ اللَّـهِ وَمَا کَانَ مُنتَصِرًا ﴿٤٣﴾ هُنَالِکَ الْوَلَایَةُ لِلَّـهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَیْرٌ ثَوَابًا وَخَیْرٌ عُقْبًا ﴿٤٤﴾

مسئله این است که ما در مهربانی و رافت رسول الله و حضرت زهرا و حضرت زینب و دیگر اهل بیت آن حضرت و حضرات ائمه ی اطهار علیهم السلام اجمعین متوجه می شویم که آنها به شیعیان خود اجازه می دهند که هر چقدر می توانند در سبقت گرفتن در جهاد فی سبیل الله پیشی گرفته و از همه و حتی از خود آنها هم اگر می توانند جلو بزنند کانه خود آنها را هم جا بگذارند و حتی از شربت شهادت هم سر بکشند و عالم دینی شوند و دین و دنیای خود را هم هر چقدر می توانند آباد کنند. و اما خودکشی هم هنوز از گناهان کبیره است. و اما این معنایش این هم نیست که در صحنه های جهادی نیز ما دروغ و خدعه و کید و نیرنگ نداریم و دشمن هم سعی نخواهد کرد که دشمن خود را هر طور می تواند از راه بدر کرده و بلکه تماماً مغلوب کند. و لذا به راست یا دروغ هم یحتمل اظهار کند که خودکشی می کند و بلکه هر چه هم بتواند دست به جنایت می زند تا خودش را پیروز جبهه ها نشان داده و دشمن را شده در بازی چیکن دست کم هر چه می تواند بترساند. و اما خودکشی هم از گناهان کبیره است هنوز هم همانطور که بمبهای هسته ای نیز خلاف شرع است. مسئله گاهی این است که انگیزه ی شما کدام است؟ آیا می خواهید اسلام را تروریست جلوه دهید و هم چیز را آندلسی کرده و در کفر خود بمانید؟ یا اینکه می خواهید اسلام بیاورید و بلکه کل عالم را هم دعوت به اسلام کنید؟! لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

----------------------------------------

اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّـهِ أَکْبَرُ وَاللَّـهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ ﴿العنکبوت: ٤٥﴾

ذکر صلوات بر آن حضرت

:

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى وَلِیِّ اَلْحَسَنِ وَ وَصِیِّهِ وَ وَارِثِهِ اَلْقَائِمِ بِأَمْرِکَ وَ اَلْغَائِبِ فِی خَلْقِکَ وَ اَلْمُنْتَظِرِ لِإِذْنِکَ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ قَرِّبْ بُعْدَهُ وَ أَنْجِزْ وَعْدَهُ وَ أَوْفِ عَهْدَهُ وَ اِکْشِفْ عَنْ بَأْسِهِ حِجَابَ اَلْغَیْبَةِ وَ أَظْهِرْ بِظُهُورِهِ صَحَائِفَ اَلْمِحْنَةِ وَ قَدِّمْ أَمَامَهُ اَلرُّعْبَ وَ ثَبِّتْ بِهِ اَلْقَلْبَ وَ أَقِمْ بِهِ اَلْحَرْبَ وَ أَیِّدْهُ بِجُنْدٍ مِنَ اَلْمَلاَئِکَةِ مُسَوِّمِینَ وَ سَلِّطْهُ عَلَى أَعْدَاءِ دِینِکَ أَجْمَعِینَ وَ أَلْهِمْهُ أَنْ لاَ یَدَعَ مِنْهُمْ رُکْناً إِلاَّ هَدَّهُ وَ لاَ هَاماً إِلاَّ قَدَّهُ وَ لاَ کَیْداً إِلاَّ رَدَّهُ وَ لاَ فَاسِقاً إِلاَّ حَدَّهُ وَ لاَ فِرْعَوْنَ إِلاَّ أَهْلَکَهُ وَ لاَ سِتْراً إِلاَّ هَتَکَهُ وَ لاَ عَلَماً إِلاَّ نَکَّسَهُ وَ لاَ سُلْطَاناً إِلاَّ کَسَبَهُ وَ لاَ رُمْحاً إِلاَّ قَصَفَهُ وَ لاَ مِطْرَداً إِلاَّ خَرَقَهُ وَ لاَ جُنْداً إِلاَّ فَرَّقَهُ وَ لاَ مِنْبَراً إِلاَّ أَحْرَقَهُ وَ لاَ سَیْفاً إِلاَّ کَسَرَهُ وَ لاَ صَنَماً إِلاَّ رَضَّهُ وَ لاَ دَماً إِلاَّ أَرَاقَهُ وَ لاَ جَوْراً إِلاَّ أَبَادَهُ وَ لاَ حِصْناً إِلاَّ هَدَمَهُ وَ لاَ بَاباً إِلاَّ رَدَمَهُ وَ لاَ قَصْراً إِلاَّ خَرَّبَهُ [أَخْرَبَهُ] وَ لاَ مَسْکَناً إِلاَّ فَتَّشَهُ وَ لاَ سَهْلاً إِلاَّ أَوْطَأَهُ وَ لاَ جَبَلاً إِلاَّ صَعِدَهُ وَ لاَ کَنْزاً إِلاَّ أَخْرَجَهُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ مؤلف گوید که شیخ مفید بعد از نقل زیارت سابق که اول آن

اَللَّهُ أَکْبَرُ اَللَّهُ أَکْبَرُ لاٰ إِلٰهَ إِلاَّ اَللّٰهُ وَ اَللَّهُ أَکْبَرُ [156]بود فرموده که به روایت دیگر منقول است که مى‌گویى بعد از داخل شدن در سرداب مقدس

اَلسَّلاَمُ عَلَى اَلْحَقِّ اَلْجَدِیدِ [157]پس زیارت را نقل کرده تا نماز زیارت آنگاه فرموده پس دوازده رکعت نماز زیارت مى‌کنى هر دو رکعت به یک سلام و مى‌خوانى بعد از آن دعایى را که از آن حضرت روایت شده:

اَللَّهُمَّ عَظُمَ اَلْبَلاَءُ وَ بَرِحَ اَلْخَفَاءُ وَ اِنْکَشَفَ اَلْغِطَاءُ وَ ضَاقَتِ اَلْأَرْضُ وَ مَنَعَتِ اَلسَّمَاءُ وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ اَلْمُشْتَکَى وَ عَلَیْکَ اَلْمُعَوَّلُ فِی اَلشِّدَّةِ وَ اَلرَّخَاءِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ

بعضی هم یحتمل اشکال می کنند که پسر جان تو چرا اصلا می خواهی با کسی یا حتی با رایانه ات یا با خودت شطرنج بازی کنی؟ نماز شبت را بخوان و دعا بکن و این نماز و صلات است که انسان را از فحشاء و منکر باز می دارد و ذکر خدا را بگو.

بعضی دیگر اما یحتمل اشکال کنند که حدیثی داریم که یحتمل هم در بحار الانوار است هر چند که بنده ی حقیر نتوانستم پیدایش کنم. می فرماید عروس عفریته ای است که از دستانش هم خون می چکد و حضرت عیسی علی نبینا علیهم السلام او را می بیند و مثلاً می پرسد که این چه وضعی است؟ می فرماید که چندین داماد داشته است و همه را هم کشته است و نشانه اش هم همین دستان خونی اش است و می گوید که من همین دنیا هم هستم. و حضرت عیسی علیه السلام در جواب می فرماید که خوب تو غیر از این هم نیستی.

البته این را اگر در شب شهادت حضرت محمد صل الله علیه و آله و سلم بازگو کنید همراه با آنکه چطور حضرت زهرا در آن شب حزن انگیز به دم در می رفت که ببیند پشت در کیست و او را نه یک بار و نه دو بار و نه سه بار جواب می کرد چرا که اجازه ی دیدار پدر را می طلبید و آن حضرت اجازه نمی دادند چرا که میهمان بدموقع مزاحم شده است و پدر جان در بستر مریضی است. و تا بالاخره پدر می فرمایند که دخترم اگر تو به او اجازه ندهی، عزراییل هیچ گاه وارد نمی شود تا جان مرا بستاند.

اینجا قبل از اینکه این مسائل رخ دهد یحتمل در قسمت زنانه همهمه ای رخ دهد و مشکلی است که اتفاق افتاده است و وقتی مجلس تمام شود یحتمل خانم محترمه ی مسنی از بین مومنین و مومنات بیرون بیاید و به خطیب محترم ایراد کند که تو بودی که به آن دختر نامه نوشتی؟ تو خطیبی؟ تو اصلا چرا منبر می روی؟ حالا اگر کسی بدتر از این حقیر منافق مشرک کافر هم باشد، اشکال می کند که کیست که دارد تهمت می زند و کیست که راست می گوید؟ نکند خطیب مشکلی داشته است و نکند آن پیرزن بوده است که تهمتی زده است؟ و نکند هم که عفریته ای هم در کار نبوده است که از دستانش دارد همینطوری خون می چکد؟

البته بعضی دیگر هنوز هم اشکال می کنند که این یک مسئله است که عفریته ای که دستانش خونی است را داریم که دنیا هم هست، ولی این مسئله ای دیگر هم هست که متوجه مسئله شویم که خدا در قرآن کریم نیز فرموده است که انک لعلی خلق عظیم. و در عین حال چقدر هم به آن حضرت تهمت دیوانگی زده اند و چقدر آزار و اذیتش کرده اند آنچنان که می فرماید و ان یکاد الذین کفروا لیزلقونک بابصارهم لما سمعوا الذکر و یقولون انه لمجنون و ما هو الا ذکر للعالمین. نکته اینجا این است که آنجایی که امام می خواهد حتی دشمنی مثل شمر را نیز ارشاد کند، چقدر در این کار خود موفق هم می شود که او می برید و من می بریدم. کسی را که تارک نماز است را بخواهید ارشاد کنید را چقدر موفق می شوید و تازه یحتمل شمر و عمر بن سعد نمازشان هم ترک نمی شده است! خوب، پس امام چه کند؟ ارشاد نکند و بلکه جهاد فی سبیل الله را نیز کنار بگذارد؟! مثلاً بفرماید که در فلان جا مسلمانی ندیدم ولی مسلمان دیدم ولی در فلان جای دیگر مسلمان دیدم ولی مسلمانی هم ندیدم؟ و مسئله حل است؟

یک جا می بینید که می فرمایند که ریخته اند توی آمبولانس و دارند برادر آن مجروح را که در آمبولانس دراز کشیده است را تا می خورد می زنند. و اما یک جای دیگر وسط جنگ آمبولاس دارد می رود و خمپاره و آر پی جی می آید و می زند سرنشینان آمبولانس را هم می کشد و مجروح می کند. این یک دوگان نیست که شما مثلاً بهشت و جهنم دارید همانطور که حق و باطل هم یک دوگان نیستند که حالا یه ذره از این داشته باشید و یه ذره از آن. وقتی حکومت حکومت خدا و امام زمان عجل الله فرجه الشریف باشد، یا طرف حقی یا طرف باطلی. دیگر نمی شود هم اینطرفی باشی و هم آنطرفی. نمی شود هم بهشتی باشی و هم جهنمی. البته می شود هم به اسم بهشت و به اسم حق جلوی امام هم ایستاد و با او در کربلا تا آخرش جنگید آنچنان که یزیدیان و شمریان ملعون کردند. و حتی می شود هم به اسم بهشت و به اسم حق منبر رفت و حتی امیرالمومنین را هم لعن کرد. و بلکه می شود هم به اسم اینکه اگر نهی از منکر و امر به معروف کنیم، یک وقت نکند مثل اویی شویم که در شکم خانمهای حامله پونز فرو می کرد و حجاب و روسریها را می خواست به زور به خانمها تحمیل کند و حال آنکه دهانش بوی گند می داد و مسواک هم نمی زد و نخ دندان هم نمی کشید و بلکه حمام هم ماه به ماه نمی رفت و بوی گند می داد و لباسش هم که دیگر چه عرض کنم؛ همسر خودش هم از دستش فراری بود و بلکه طلاق گرفته بود. تو را به علی، کسی آیا حاضر است از این بیچاره هم امر به معروف و نهی از منکر را الا اینکه به زور باشد تحمل کند؟ تو را به علی نباید امر به معروف و نهی از منکر را هم تعطیل کرده و دیگر حجاب که هیچی!

برائت من الله و رسوله الی الذین عاهدتم من المشرکین. ای کافر منافق مشرک من از تو بیزاری می جویم و از بالای منبر می کشانمت پایین هر چا که باشی! البته شلاق را برداشتن و آن زانی را حد زدن هم نه کار هر کسی است و هم اینکه اگر از روی تهمت باشد خود شلاق و جرم هم می تواند داشته باشد. خدا لعنت کند مسبب این همه رواج اخلاقهای زشت و ناپسند بی دینی و لامذهبی را. لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته.

---------------------------------------

۱. قَالَتْ یَا وَیْلَتَىٰ أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَـٰذَا بَعْلِی شَیْخًا إِنَّ هَـٰذَا لَشَیْءٌ عَجِیبٌ ﴿هود: ٧٢﴾

۲. إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿الشعراء: ١٧١﴾

۳. إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿الصافات: ١٣٥﴾

۴. فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿الذاریات: ٢٩﴾

9 - وبهذا الاسناد، عن المنقری، عن حفص بن غیاث، عن أبی عبد الله (علیه السلام) قال: فی مناجاة موسى (علیه السلام): یا موسى إن الدنیا دار عقوبة، عاقبت فیها آدم عند خطیئته وجعلتها ملعونة، ملعون ما فیها إلا ما کان فیها لی، یا موسى إن عبادی الصالحین زهدوا فی الدنیا بقدر علمهم وسائر الخلق رغبوا فیها بقدر جهلهم وما من أحد عظمها فقرت عیناه فیها ولم یحقرها أحد إلا انتفع بها.

الکافی الشریف

http://lib.eshia.ir/11005/2/317

از حضرت عیسی (ع) و ابن عباس سخنانی نزدیک به این متن وجود دارد که چنین است:

1. "عیسى (ع): إنی أرى الدنیا فی صورة عجوز هماء علیها کل زینة قیل لها کم تزوجت قالت لا أحصیهم کثرة قیل أ ماتوا عنک أم طلقوک قالت بل قتلتهم کلهم قیل فتعسا لأزواجک الباقین کیف لا یعتبرون بأزواجک الماضین و کیف لا یکونون منک على حذر"؛[1] حضرت عیسی فرمود: من دنیا را به صورت پیرزنی دیدم که دندان هایش ریخته و زینت هایی به خود آویخته بود. از او سؤال شد؟ چند شوهر اختیار کردی؟ گفت: قابل شمارش نیست. گفتند: شوهرانت مردند یا طلاقت دادند؟ گفت: تمام آنها را کشتم. گفتند: وای بر بقیه شوهرانت که از شوهران گذشته عبرت نمی گیرند و از تو پروا ندارند.

2. قال ابن عباس (رض) "یؤتى یوم القیامة بالدنیا فی صورة عجوز شمطاء زرقاء أنیابها بادیة مشوهة خلقها و تشرف على الخلائق فیقال تعرفون هذه فیقولون نعوذ بالله من معرفة هذه فیقول هذه الدنیا التی تناجزتم علیها و بها تقاطعتم الأرحام و بها تحاسدتم و تباغضتم و اغتررتم ثم تقذف فی جهنم فتقول یا رب أین أتباعی و أشیاعی فیقول الله عز و جل ألحقوا بها أتباعها و أشیاعها"؛[2] ابن عباس می گوید: روز قیامت دنیا را به صورت پیرزنی زشت و کریه المنظر حاضر می کنند و نشان مردم می دهند و به آنها می گویند: آیا او را می شناسید؟ می گویند: پناه بر خدا از این که چنین شخصی را بشناسیم! پس گفته می شود این همان دنیایی است که بر سر آن با هم مبارزه می کردید، برای او قطع رحم می نمودید، حسادت می ورزیدید، نسبت به هم بغض و کینه داشتید، و به آن مغرور شدید. سپس او را به جهنم می برند، در حالی که می گوید: پروردگار من پس پیروان من چه می شوند؟ خدای متعال می فرماید: پیروانش را به او ملحق کنید.

https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa7961

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد

که این عجوز عروس هزار داماد است.

این حدیث را بنده سعی کردم در بحار الانوار و صحیح بخاری و مسلم نیز جستجو کنم، ولی یافت نشد.

البته بعضی هم اشکال می کنند که راه مقابله ی با کفار و مشرکین و منافقین بر خلاف آنچه تو بنظرت رسیده است این هم نیست که خطباء و مدرسان اخلاق و منبریها را از منبرشان پایین بکشی. یعنی فکر هم نکن که آنها هم سر جایشان نشسته اند که تو این کار را با آنها بکنی! این ره که تو می روی به ناکجا آباد است و بهتر همان است که توشه ی علمت را پربارتر کنی و بلکه به حکمت متعالیه ی نظریه های حمیدی مجیدی فقهی نیز بپردازی. اتفاقاً یک حدیثی هم هست از امام رضا علیه السلام که دنیا را بیش از حد ملامت نکنید که یادم نیست کجا است و یک جایی در کتاب دعا باید باشد و یحتمل بعداً آنرا عرض کنم. همه جا کربلا همه جا نینوا تو حسین منی نور عین منی. کربلا کربلا ما داریم می آییم.

--------------------------------------------

وَلَوْ شِئْنَا لَآتَیْنَا کُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَـٰکِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ ﴿السجده: ١٣﴾

گفتارى پیرامون پیدایش انسان نخستین
بررسى آنچه در قرآن در این باره آمده است
در تفسیر سوره نساء گفتارى در این معنا گذشت ، و گفتار ما در اینجا به منزله تکمیل همان بحث است ، در آنجا گفتیم که آیات کریمه قرآن ظاهر قریب به صریح است در اینکه بشر موجود امروزى - که ما افرادى از ایشانیم -، از طریق تناسل منتهى مى شوند به یک زن و شوهر معین ، که قرآن نام آن شوهر را آدم معرفى کرده ، و نیز صریح است در اینکه این اولین فرد بشر و همسرش از هیچ پدر و مادرى متولد نشده اند، بلکه از خاک یا گل یا لایه یا زمین ، به اختلاف تعبیرات قرآن - خلق شده اند
این آن معنایى است که آیات با ظهور قوى خود، آن را افاده مى کنند، چیزى که هست ظهور آیات در این معنا به حد صراحت نمى رسد، و نص در این معنا نیست ، تا نشود آن را تاویل کرد، از سوى دیگر، مساله از ضروریات دین هم نیست ، تا منکر آن مرتد از دین باشد، بله ممکن است این معنا را از ضروریات قرآن دانست ، که نسل حاضر بشر منتهى به مردى به نام آدم است....

المیزان، علامه طباطبایی، ص 382- تا آخر بحث آیات مربوطه سوره سجده آیات: 1-14

http://lib.eshia.ir/50081/16/382

204 حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عِمْرَانَ الدَّقَّاقُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَارُونَ الصُّوفِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو تُرَابٍ عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ مُوسَى الرُّویَانِیُّ عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیِّ قَالَ‌ قُلْتُ لِأَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الرِّضَا(ع)یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ حَدِّثْنِی بِحَدِیثٍ عَنْ آبَائِکَ(ع)فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)لَا یَزَالُ النَّاسُ بِخَیْرٍ مَا تَفَاوَتُوا فَإِذَا اسْتَوَوْا هَلَکُوا قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)لَوْ تَکَاشَفْتُمْ مَا تَدَافَنْتُمْ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)إِنَّکُمْ لَنْ تَسَعُوا النَّاسَ بِأَمْوَالِکُمْ فَسَعُوهُمْ بِطَلَاقَةِ الْوَجْهِ وَ حُسْنِ اللِّقَاءِ فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص)یَقُولُ إِنَّکُمْ لَنْ تَسَعُوا النَّاسَ بِأَمْوَالِکُمْ فَسَعُوهُمْ بِأَخْلَاقِکُمْ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)مَنْ عَتَبَ عَلَى الزَّمَانِ طَالَتْ مَعْتَبَتُهُ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)مُجَالَسَةُ الْأَشْرَارِ تُورِثُ السوء [سُوءَ الظَّنِّ بِالْأَخْیَارِ قَالَ‌ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)مَا هَلَکَ امْرُؤٌ عَرَفَ قَدْرَهُ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)التَّدْبِیرُ قَبْلَ الْعَمَلِ یُؤْمِنُکَ مِنَ النَّدَمِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)مَنْ وَثِقَ بِالزَّمَانِ صُرِعَ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)خَاطَرَ بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَغْنَى قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)قِلَّةُ الْعِیَالِ أَحَدُ الْیَسَارَیْنِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)مَنْ دَخَلَهُ الْعُجْبُ هَلَکَ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)مَنْ أَیْقَنَ بِالْخَلَفِ جَادَ بِالْعَطِیَّةِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ زِدْنِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ(ع)قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع)مَنْ رَضِیَ بِالْعَافِیَةِ مِمَّنْ دُونَهُ رُزِقَ السَّلَامَةَ مِمَّنْ فَوْقَهُ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ حَسْبِی‌

عیون اخبار الرضا، جلد 2، صص 53-54

http://lib.eshia.ir/86808/2/53

حدیث مورد بحثی که از امام رضا قبلاً ذکر شد این است که از حضرت عبد العظیم حسنی از امام جواد از پدرانش ذکر فرموده اند که:

قال: فقلت له زدنی یا ابن رسول الله، قال: حدثنی ابی، عن جدی، عن آبائه علیه السلام قال: قال امیر المومنین علیه السلام: من عتب علی الزمان طالت معتبته.

ترجمه:

روای گوید گفتم ای فرزند پیغمبر برایم بیشتر بفرما: حضرت فرمود: پدرم از جدم از آبائش علیهم السلام برایم حدیث کرد که امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: هر کس روزگار را مورد سرزنش قرار دهد و نکوهش کند خود همواره مورد عتاب و سرزنش واقع خواهد شد.

[مترجم و مفسر محترم که دو راوی از راویان این حدیث و حدیث قبل از آن را در کتاب نیز مجعول می شمارد می فرمایند: شرح: "روزگار و زمان نیکی و بدی بالاِراده ندارد، بلکه مردم هر زمانند که با افعال ارادی خود، بدی و شر و فساد در زمان و روزگار ایجاد می کنند، و زمانه را مسئول دانستن از کمال بی توجهی است، و این مردمند که موجب تیرگی و فشار و سختی و ناملائمی زمانه می شوند و عِتاب را با مُقصِر و بانی شر و فساد انجام می دهند نه با ظرف زمان و مکان" عیون اخبار الرضا، ترجمه علی اکبر غفاری، حمید رضا مستفید، ص 82 ]

البته اینجا مسئله این است که اگر بخواهیم آن آدم اولی را پیدا کنیم، یحتمل اگر انقلابی رخ داده باشد و حتی اگر انقلاب هم رخ نداده باشد و او در حضور ما بایستد او را نشناسیم چرا که مثلاً ولی فقیه مد ظله العالی یک نفر است ولی این حضرت ولی فقیه بعدی است مثلاً! و لذا وقتی بدنبال درمان وبازدگی می گردیم، یحتمل یک طبیب جسمانی یک نسخه ای بپیچد مثل ابن سینا؛ ولی طبیب دوار روحانی دیگری نسخه ای دیگر را بپیچد و حتی بفرمایند که اگر عقربزدگی هم داشتی برو نزد همین طبیب روحانی و او یک دستی می کشد و خوب می شوی. و از طرفی هم آن بنده خداهایی که در مادیات غرق شده اند نیز یحتمل اشکال کنند که آقایان خانمها حتی طبیب حاذق جراحی که از عبید الله جراح هم یحتمل بتوان گفت بالاتر است می آید در اینترنت و خبر می دهد که چطور از همسرش جدا شده بوده و افسردگی گرفته و او را با شوک درمانی نجات دادند. و حالا این بابا آمده است به ما می گوید برو نزد این طبیب دیگر و یک دست می کشد و خوب می شوی حتی اگر وبازدگی یا عقربزدگی هم داری؟ و حتی اگر به کل جامعه هم شوک وارد کردند که فتنه و آشوب برپا کنند هم همین است؟! این چطور می شود؟! نه گوش نکنید، آقایان خانمها این حرفها همه یعنی کشک. باید رفت هاروارد و اوهایو و امثالهم دانشکده های پزشکی و دید آنجا هم پزشکان چطور تربیت می شوند یا خیر؛ آقازاده و غیر آقازاده هم ندارد و همه و همه باید بروند! و بنده این را هم اضافه کنم که اگر در مساجد و خانه های خدا رفتید و دیدید که هیچ کس محل هیچ کس نمی گذارد و هر چه هم که خطباء بالای منبرها می فرمایند انگار دارند به شخص شما است که توهین می کنند، حساب نکنید که اینها با شما لجند و بلکه همه و همه با هم نیز لجند. یحتمل همه و همه مایلند به لقاء الله بطور فرد فرد بپیوندند ولی نمی دانند هم چطور؟ خوب، شما هم سعی و تلاش خود را در نهایتش بکنید که می خواهید بالاخره چه کنید؟! یعنی اینطور نباشد که بفرمایید که تفسیر المیزان را بنده وقتی از کتاب خودم می خوانم یک جور است و وقتی از اینترنت می خوانم جور دیگری است و لذا به اینترنت هم دیگر نمی شود اطمینان کرد که آیا آیات قرآن را هم درست می گوید یا خیر؛ و چه رسد به تفسیر المیزان. و لذا همین خود نشانی از نشانهای وبازدگی است!!! بالاخره یک جایی باید به آن طبیبی که بدو اعتماد کرده اید و قبولش دارید، واقعاً هم اعتماد کرده و اطمینان هم کنید. و الا او هی نسخه بدهد و شما بریزیدش دور و کار خودتان را هم بکنید. لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته وارفع درجته.

۰۵ آبان ۹۸ ، ۱۷:۴۱