رویداد ملّی «ایران همدل» برگزار شدرویداد ملّی «ایران همدل» روایتی از همدلی ملّت ایران از کرونا تا طوفان الاقصی و جنگ ۱۲ روزهی رژیم صهیونی، صبح امروز سهشنبه ۱۵ مهرماه در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد. خانوادهی شهدای جنگ ۱۲ روزه اخیر، فعالان جهادی، برخی از چهرههای مقاومت و جمعی از مشارکتکنندگان در پویش «ایران همدل» در این رویداد حضور داشتند. | خبر |
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ذَٰلِکَ أَدْنَىٰ أَن یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا ﴿الأحزاب: ٥٩﴾
19. پدر بنده در یکى از سازمانهاى نظامى مشغول به کار هستند، بنده براساس تکلیف شرعى که دارم نسبت به رعایت حجاب کامل خودم براساس حکم شرع اقدام مىنمایم و علاقهاى به زدن چادر ندارم. در هیچ جاى احکام دین مقدس اسلام (حتى حکم شرعى جناب عالى) و قانون اساسى جمهورى اسلامى نوشته یا گفته نشده است که زدن چادر واجب یا الزامى است. اما پدر بنده به دلیل موقعیت شغلىاش و اینکه در اکثر اماکن وابسته به سازمانشان (شهرکها، رستورانها و ...) نوشته است زدن چادر الزامى است به بنده اجبار مىکنند که باید چادر بزنید و همیشه با هم بر سر این موضوع زندگى سختى را سپرى مىکنیم. آخر در کجاى احکام دین یا قانون اساسى جمهورى اسلامى چادر زدن الزامى ذکر شده است؟ سازمانها و ... بر کدام اساس قانونى ابلاغ بر «زدن چادر الزامى است» مىکنند؟ بنده در یکى از مراسمات داخلى سازمان پدر از مسئولین امر همین سؤال را کردم ولى پاسخ نگرفتم! بنده با رعایت کامل شئونات اسلامى در حجاب و آگاهى کامل از قوانین و حکم شرع اسلامى و قانون اساسى و اینکه حجاب چادر از نظر شما برتر است، حجاب خودم را با پوشاندن مانتو، شلوار، مقنعه مناسب و ... رعایت مىکنم. خواهشمندم صراحتاً و کامل پاسخ بنده را بدهید
[1]. دفتر حضرت آِیة الله خامنهاِی مد ظله العالِی، بخش استفتاءات.
پاسخ: زنان باید تمام سر و بدن خود را به جز صورت و دستها تا مچ که زینت و آرایش نشده باشد با لباسى که توجه نامحرم را جلب نکند، بپوشانند و انجام هر کارى که موجب اذیت پدر و مادر باشد، جایز نیست و سعادت دنیا و آخرت انسان در رضایت والدین است.[1]
[1]. همان.
احکام آراستگی ظاهری، محمد تقی رکنی، ص 99- 100
https://lib.eshia.ir/26376/1/99
توقف اجرای این قانون غیرقانونی است!(یادداشت روز)
۱- یکی از برادران که به شدت از گسترش بیحجابی رنج میبرد، میگفت: «هرگاه دختران بیحجاب را میبینم، برای نجاتشان از بلائی که گرفتارش شدهاند دعا میکنم و به عوامل بیرونی و داخلی این حرکت ویرانگر و پلشت نفرین میفرستم». اگر مسئولان محترم کشورمان با این نگاه به جوانان این مرز و بوم مینگریستند و از گرفتار شدن شماری از آنان در پنجه ویرانگر کشف حجاب به خود میپیچیدند، بیتردید در مقابل این ناهنجاری خانمانسوز و عفتشکن دست روی دست نمیگذاشتند و دستی از آستین همت بیرون میآوردند و دست به کاری میزدند.
۲- پیش از این و هنگامی که لایحه حجاب و عفاف مطرح شده و از دستگاه قضائی به دولت و از دولت به مجلس رفت، نوشته بودیم که اساساً مطرح شدن این لایحه مشکوک است و در یادداشتی با ارائه چند دلیل و سند تاکید کرده بودیم که این لایحه نهفقط مانع کشف حجاب نیست، بلکه گسترش این پدیده عفتسوز را نیز به دنبال دارد. در همان هنگام
رهبر معظم انقلاب در دیدار رمضانی مسئولان نظام بر ساختگی
و تحمیلی بودن چالش حجاب تاکید کرده و فرمودند: «کسانی نشستند و نقشه کشیدند و برنامهریزی کردند که حجاب بشود یک مسئله در کشورمان. در حالی که چنین مسئلهای در کشور وجود نداشت. مردم داشتند زندگی میکردند با شکلهای مختلف». حضرت ایشان در ادامه بر شرعی و قانونی بودن حکم حجاب و ضرورت رعایت آن تاکید کرده و با اشاره به کانون بیرونی کشف حجاب و لزوم درک این نکته فرمودند: «امروز [دشمنان] روی مسئله برداشتن حجاب بانوان تلاش میکنند ولی این اول کار است. هدف این نیست. هدف دشمن آن است که وضع کشور را برگردانند به وضعیت قبل از انقلاب...».
۳- همین جا باید اذعان کرد که بیشتر زنان و دختران
کشف حجابکننده افراد پاکدلی هستند که از عمق ماجرا بیخبرند. به قول حکیمانه حضرت آقا: «کشف حجاب،
حرام شرعی و حرام سیاسی است، هم حرام شرعی است،
هم حرام سیاسی است. خیلی از کسانی که کشفحجاب میکنند نمیدانند این را، اگر بدانند که پشت این کاری که اینها دارند میکنند چه کسانی هستند، قطعاً نمیکنند، من میدانم. خیلی از اینها کسانی هستند که اهل دینند، اهل تضرّعند، اهل ماه رمضانند، اهلگریه و دعایند، [منتها] توجّه ندارند که
چه کسی پشت این سیاستِ رفعِ حجاب و مبارزه با حجاب است. جاسوسهای دشمن، دستگاههای جاسوسی دشمن، دنبال این قضیّه هستند. اگر بدانند، حتماً نمیکنند».
۴- نجات این طیف از زنان و دختران که «دختران خود ما هستند» وظیفه قطعی نظام مقدس جمهوری اسلامی است. بنابراین کسانی که به جای پیشگیری از کشفحجاب، انجام این اقدام ناپسند و زیانبار را تسهیل کرده و آسان میسازند، جفایی بزرگ و نابخشودنی در حق این طیف از فرزندان فریبخورده این مرز و بوم مرتکب میشوند. وقتی دشمن از آنها سوءاستفاده میکند بدیهی است که پیشگیری از سوءاستفاده دشمن وظیفه بیچون و چرای نظام و همه مردم و مخصوصاً مسئولان نظام است. بازهم به قول حضرت آقا؛ «این قضیّه را دشمن دارد از بیرون دنبال میکند. طبق آنچه در گزارشهای قابل اعتماد به ما رسید، بعضیها را استخدام کردند که بیایند در جامعه هنجارشکنی کنند، حرمت حجاب را بشکنند. خب باید بانوان ما و کسانی که در این قضیّه فکر میکنند، حرف میزنند، به این نکات توجّه کنند. وقتی ما میبینیم دست بیگانه در قضیّهای دارد عمل میکند، خب باید مواضعمان را متناسب با همین قرار بدهیم که به آن بیگانه کمک نکنیم».
۵- توقف اجرای قانون (نیم بند ولی) تصویب شده «عفاف و حجاب» که به دولت ابلاغ شده هست ضمن آنکه حرکتی قانونشکنانه و -با عرض پوزش- جاده صافکنی برای دشمن است، اقدامی غیرقابل توجیه و قابل پیگرد قانونی نیز هست. در این ماجرا به همین اندازه نیز بسنده نشده است، بلکه برخی از مسئولان و مراکز تحت مدیریت آنها، بهگونهای با این پدیده پلشت و خانمانسوز برخورد میکنند که گوئی نه فقط مانع
بلکه مروج آن نیز هستند!
۶- بعد از ابلاغ قانون عفاف و حجاب به دولت محترم، اعلام شد که اجرای آن تا اطلاع ثانوی به تعویق افتاده است! چرا؟! در این خصوص توضیحی ندادند! و این چند پرسش را بیپاسخ گذاشتند که؛ اولاً؛ اطلاع ثانوی تا چه مدتی ادامه دارد؟! ثانیاً؛ تعویق غیرقانونی این قانون، با چه انگیزه و بر اساس کدام ضرورت صورت گرفته است؟! ثالثاً؛ در این فاصله، که معلوم نیست قرار است تا چه هنگام به درازا بکشد، چه اقدامی برای فراهم آوردن زمینه اجرای آن (البته به قول خودشان) انجام دادهاند؟! رابعاً و... این رشته سر دراز دارد!
۷- بعد از توقف اجرای قانون عفاف و حجاب، بهگونهای غیررسمی ولی گسترده و فراگیر اعلام شد که توقف اجرای این لایحه از مصوبات شورای عالی امنیت ملی بوده است(!) که یک ادعای بیاساس بود و شورای عالی امنیت ملی چنین مصوبهای نداشته است. طرح این ادعا که باید از سوی مسئولان محترم و دستاندرکار تکذیب میشد و نشد، به تلقی خطا و تصور باطلی در افکار عمومی دامن میزد - و زد- که عاری از واقعیت بود.
۸- یک جریان مشکوک در داخل کشور و با هماهنگی دشمنان بیرونی در این شیپور فریب میدمند که مخالفان کشف حجاب در پی برخوردهای سخت و بگیر و ببند و... هستند! و توضیح نمیدهند که این ادعای دشمنپسند را از کجا آوردهاند؟! بله با آن خانم کذائی که اعتراف میکند ساعتی فلان مبلغ (به دلار) برای حضور هنجارشکنانه خود دریافت میکرده است و آن آقایی که ماموریت پرداخت این دستمزد را داشته است، باید برخورد پشیمانکنندهای بشود. ولی دختران و زنانی که در این دام فریب افتادهاند، حساب دیگری دارند. آنها فرزندان فریبخورده هستند و به قول حضرت آقا؛ «توجّه ندارند که چه کسی پشت این سیاستِ رفعِ حجاب و مبارزه با حجاب است. جاسوسهای دشمن، دستگاههای جاسوسی دشمن، دنبال این قضیّه هستند. اگر بدانند، حتماً نمیکنند».
۹- و بالاخره، اگر حفظ حجاب، یک واجب الهی و نص قانونی است -که هست- و اگر کشف حجاب، پدیدهای خانمانسوز و برهمزننده اساس خانه و خانواده است -که چنین است- و اگر این پدیده پلشت، زندگی عفیفانه جوانان این مرز و بوم را به تباهی میکشاند -که میکشاند- و اگر این طرح فریب، با صرف هزینههای کلان و بهکارگیری همه توان از سوی دشمنان اسلام و انقلاب و مردم شریف ایران به میدان آورده شده است -که اسناد فراوانی از حضور دشمن در پس آن حکایت میکند- مسئولان محترم و مخصوصاً سران عزیز سه قوه
نه فقط در پیشگاه مردم و جوانانی که در این تور فریب دشمن افتادهاند، بلکه برای روز واپسین چه پاسخ پذیرفتنی
و قابل قبول در چنته دارند؟!
حسین شریعتمداری
https://kayhan.ir/fa/news/320349
لینک کوتاه: https://kayhan.ir/001LKv
بنده ی حقیر داشتم یکی از سایتهای خبری را می خواندم و یک حدیثی از جابر ابن عبد الله که از امام باقر علیه السلام روایت می فرمایند را دیدم. و بعد سعی کردم در کتابخانه ای-شیعه آنرا در کافی شریف، جلد 2 ص 74- 75 همانطوری که آدرس داده شده بود، جستجو کنم. با کمال تعجب اقل کم از دیشب، شما نمی توانید از این کتابخانه الکترونیکی، کتابی را هم جستجو کنید! ولی به کتاب احکام آراستگی ظاهری هم از این کتابخانه از جدول کتب فقهی اش برخورد کردم. ولی بنده فکر می کنم این حدیث بقدری مهم است که بنده آنرا اینجا از روی سایت جهان نیوز بلکه یحتمل بتوانم یک جورهایی کپی پیست کنم. البته بنده این حدیث را از جهان نیوز هم پیدا نکردم، ولی بنظر می رسد که حدیث از جابر ابن عبد الله هم روایت نشده و بلکه راوی جابر جعفی است:
مربوط به :بیانات در دیدار جمعی از مداحان - 1382/05/28
عنوان فیش :حرکت شیعیان در مسیر اطاعت و عبودیت الهی
کلیدواژه(ها) : عبودیت
نوع(ها) : حدیث
متن فیش :
شعری که الان برادرمان خواندند، مضمون درستی نیست که ما بگوییم چون شیعه و محب هستیم، اگر گناه هم کردیم، خدای متعال ما را مجازات نمیکند؛ نه، اینطور نیست: «من اطاع اللَّه فهو لنا ولی»؛(1) ولیِ آنها باید خدا را اطاعت کند؛ چون خود این بزرگواران با اطاعت خدا به این مقام و رتبه رسیدند. امتحان اینها، قبل از وجود و آمدنشان به این دنیا صورت گرفته است: «امتحنک اللَّه قبل ان یخلقک فوجدک لمن امتحنک صابرة».(2) دستگاه خدا بیحساب و کتاب نیست. در روایتی پیغمبر اکرم به فاطمهی زهرا سلاماللَّهعلیها با این مقام و رتبه فرمود: «یا فاطمه انّنی لن اغنی عنک من اللَّه شیئا»؛(3) یعنی پیش خدا، نسبتِ با من و ارتباطِ با من به درد تو نمیخورد. مگر در میان فرزندان پیغمبر و ائمّه کسانی نبودند که با خدا رابطهای نداشتند و نتوانستند از آن گوهر نورانی و ارزش معنوی برخوردار شوند؟ آنچه اولیای دین را بر قلّهی شرافت بشری قرار داده، از خود شخص شخیص نبیّاکرم و امیرالمؤمنین و بقیهی این خاندان پاک گرفته - که اینها در عالم وجود نمونههای بیمانندند و شبیه اینها دیگر نیست - تا دیگران، اطاعت و عبودیّت و بندگی آنها برای خداست. لذا وقتی شما میخواهید در تشهّد نمازتان نام پیغمبر خدا را بیاورید و از او تجلیل کنید، میگویید «و اشهد ان محمداً عبده». اوّل عبودیّت را ذکر میکنید، بعد میگویید «و رسوله».(4) عبودیّت بالاتر از رسالت است. اساس و جوهر کار، عبودیّت است. من و شما هم باید از همین جاده برویم. البته این قلّهها خیلی بالاست. اگر چشم ما بتواند این قلّهها را ببیند، خیلی باید خدا را شکرگزار باشیم؛ چه برسد که به آنجاها برسیم؛ لیکن باید برویم؛ راه این است. این دامنهها را باید به قدر قدرت و توانمان طی کنیم؛ که اگر اینطور شد، به قدر ظرفیتمان بهره خواهیم برد.
1 )
الکافی، ثقة الاسلام کلینی ج 2، ص 74؛
صفات الشیعة، شیخ صدوق، ص 11؛
الامالی، شیخ طوسی، ص 735؛
بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 67، ص 97؛
قَالَ لِی یَا جَابِرُ أَ یَکْتَفِی مَنِ انْتَحَلَ التَّشَیُّعَ أَنْ یَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ فَوَ اللَّهِ مَا شِیعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا کَانُوا یُعْرَفُونَ یَا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ کَثْرَةِ ذِکْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَیْنِ وَ التَّعَاهُدِ لِلْجِیرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْکَنَةِ وَ الْغَارِمِینَ وَ الْأَیْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ کَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَیْرٍ وَ کَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِی الْأَشْیَاءِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ الْیَوْمَ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ یَا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِکَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ یَقُولَ أُحِبُّ عَلِیّاً وَ أَتَوَلَّاهُ ثُمَّ لَا یَکُونَ مَعَ ذَلِکَ فَعَّالًا فَلَوْ قَالَ إِنِّی أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ فَرَسُولُ اللَّهِ ص خَیْرٌ مِنْ عَلِیٍّ ع ثُمَّ لَا یَتَّبِعُ سِیرَتَهُ وَ لَا یَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِیَّاهُ شَیْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَیْسَ بَیْنَ اللَّهِ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَکْرَمُهُمْ عَلَیْهِ أَتْقَاهُمْ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ یَا جَابِرُ وَ اللَّهِ مَا یُتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِلَّا بِالطَّاعَةِ وَ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَالنَّارِ وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْ حُجَّةٍ مَنْ کَانَ لِلَّهِ مُطِیعاً فَهُوَ لَنَا وَلِیٌّ وَ مَنْ کَانَ لِلَّهِ عَاصِیاً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ مَا تُنَالُ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ
ترجمه :
جابر جعفى گفت: امام محمّد باقر علیه السّلام فرمود: اى جابر، آیا کافى است براى کسى که ادّعاى تشیّع دارد، بگوید که دوستدار ما اهل بیت است؟به خدا سوگند، شیعه ما نیست مگر آن کسى که تقواى خدا را رعایت کند و از او اطاعت نماید. شیعیان ما شناخته نمىشدند، مگر به تواضع، خشوع (فروتنى در عبادت)، اداى امانت، بسیارى ذکر خدا، روزه گرفتن، نماز به پا داشتن، نیکى به والدین و رسیدگى به همسایگانى که فقیر و نیازمندند. همچنین رسیدگى به قرض داران و یتیمان، راستى در گفتار، تلاوت قرآن و بازداشتن زبان، از این که، جز نیکى مردم را نگویند، [نیز] شیعیان ما [همواره] در بین اقوام خویش امین بودند. جابر گفت: اى پسر رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم، ما کسى را با این خصوصیات نمىشناسیم. حضرت، خطاب به او فرمود: اى جابر، افکار و آراى مختلف، تو را [از راه راست] بیرون نبرد. آیا کافى است مردى بگوید: من على علیه السّلام را دوست دارم و از دوستداران او هستم، پس اگر بگوید من رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم را دوست دارم [که بهتر است]- زیرا رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم از على علیه السّلام بهتر است- ولى از سیره او پیروى ننماید و به سنّتش عمل نکند، این دوستى براى او هیچ سودى نخواهد داشت. پس تقواى خدا را پیشه نمایید و براى آنچه نزد خداست، عمل کنید، زیرا بین خدا و بین هیچ کس، قرابت و خویشاوندى نیست. محبوبترین بندگان نزد خداوند و گرامىترین آنها در پیشگاه او، با تقواترین و مطیعترین آنهاست. اى جابر، جز با اطاعت و فرمانبردارى از خداى متعال، تقرّب به او حاصل نمىشود. تنها دوستى ما (آل محمّد صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) باعث رهایى از آتش نیست و هیچ یک از شما بر خدا حجّتى ندارد. هر کس مطیع خداست، ولىّ و دوستدار ماست و هر کس نافرمانى خدا را نماید، با ما دشمن است. ولایت ما اهل بیت، جز با عمل [به دستورات الهى] و پرهیز از گناه به دست نمىآید.
2 )
تهذیب الأحکام ، شیخ طوسی ج 6 ص 9 ح 12 ؛ مصباح المتهجد، شیخ طوسی، ص 711 ؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 97، ص 194ح11 ؛
إِذَا صِرْتَ إِلَى قَبْرِ جَدَّتِکَ فَاطِمَةَ ع فَقُلْ یَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَکِ فَوَجَدَکِ لِمَا امْتَحَنَکِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَکِ أَوْلِیَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِکُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوکِ ص وَ أَتَانَا بِهِ وَصِیُّهُ ع فَإِنَّا نَسْأَلُکِ إِنْ کُنَّا صَدَّقْنَاکِ إِلَّا أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِیقِنَا لَهُمَا بِالْبُشْرَى لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوَلَایَتِکِ.»
ترجمه :
عیسی بن محمد عریضی گفت روزی امام باقر (ع) مارا خبر داد که هنگامی که به جانب قبر مادرت فاطمه(س) رفتی بگو ای امتحان شده ای که خدایى که تو را آفرید قبل از اینکه تو را بیافریند، تو را آزمود پس تو را در برابر آزمایشش شکیبا یافت. و گمان داریم که ما دوستانت و تصدیق کنندگان شما و صبرکنندگان به همه چیزی که پدرت(ص) و جانشینش (ع) برای ما آورد، هستیم. لذا از تو درخواست میکنیم که اگر ما واقعاً تو را تصدیق نمودهایم، ما را به خاطر این تصدیق به پدر بزرگوارت و جانشینش ملحق نمایی، تا ما به خود مژده دهیم که حقیقتا به ولایت تو پاکیزه گشتیم
3 )
شرح نهجالبلاغة ، ابن ابی الحدید ج 18 ص 134 ؛
« یا فاطمة بنت محمد إنی لا أغنی عنک من الله شیئا یا عباس بن عبد المطلب إنی لا أغنی عنک من الله شیئا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ »
ترجمه :
سخن پیامبر (ص): اى فاطمهى دختر محمد همانا که من نمىتوانم پیش خدا تو را از چیزى بىنیاز کنم (تو را از آتش برهانم) ای عباس پسر عبدالمطلب همانا که من نمىتوانم پیش خدا تو را از چیزى بىنیاز کنم (تو را از آتش برهانم). براستی که گرامی ترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست.
4 )
تهذیبالأحکام، شیخ طوسی ج 2 ص 92 ؛ دعائمالإسلام ، نعمان بن محمد تمیمى ج 1 ص 165 ؛ البلدالأمین ، ابراهیم بن على عاملى کفعمى ص 8 ، نحوه ؛ بحارالأنوار، علامه مجلسی ج 82 ص 288 ، نحوه ؛
التَّشَهُّدُ فِی الرَّکْعَتَیْنِ الْأُولَیَیْنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ فِی أُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ
ترجمه :
https://farsi.khamenei.ir/newspart-print?id=3187&nt=2&year=1382
متن حدیث از جهان نیوز این است:
معیار شیعه بودن در بیان امام باقر علیه السلام
8 جابر بن عبد الله انصاری روایتی از امام محمد باقر علیه السلام نقل کرده است که در آن، برخی خصوصیات شیعیان اهل نجات بیان شده است. در آن روایت حضرت باقر العلوم علیه السلام ادعای تشیع و دوست داشتن اهل بیت علیه السلام را به تنهایی برای اثبات تشیع و رستگاری کافی ندانسته، می فرمایند:
ای جابر! به خدا سوگند شیعه ما نیست، جز کسی که تقوا داشته باشد و از خداوند اطاعت کند؛
* فو الله ما شیعتنا الا من اتقی الله و اطاعة (1)
* سپس، امام علیه السلام به بیان بعضی از نشانه های شیعیان پرداخته، می فرمایند: شیعیان شناخته نشوند، جز با فروتنی، خشوع، صداقت، امانت داری، مداومت بر ذکر و یاد خدا و تلاوت قرآن، اهتمام به نماز و روزه، نیکی به والدین، گره گشایی از همسایگان فقیر|، قرض داران و یتیمان، و سخن گفتن درباره مردم، فقط به خیر و نیکی
*در بخش دیگری از آن روایت شریف می خوانیم: از خدا پروا کنید و برای آنچه نزد خدا است عمل کنید، خداوند با هیچ کس خویشی ندارد، محبوب ترین بندگان خداوند عز و جل و گرامی ترینشان نزد او، با تقواترین و مطیع ترین آنهاست.
*ای جابر! به خدا جز با اطاعت خدای تبارک و تعالی، تقرب به او ممکن نیست. همراه ما برات آزادی از جهنم نیست و کسی بر خداوند حجت ندارد.
*در فراز آخر حدیث نیز امام باقر علیه السلام می فرمایند: هر که مطیع خدا باشد، دوست ماست و هر که از خدا نافرمانی کند، دشمن ماست. ولایت ما جز با عمل کردن و خز با ورع به دست نمی آید؛
*من کان لله مطیعاً فهو لنا ولی و من کان لله عاصیاً فهو لنا عدوٌ و ما تنال ولایتنا الا بالعمل و الورع (2)
پی نوشت:
1. الکافی، جلد 2، ص 74
2. الکافی، جلد 2، ص 75
برگرفته از کتاب تجلیه اثر آیت الله العظمی مظاهری، ص 64
جهان نیوز
یک مسئله ای اینجا هست که از انواع ایالات متحده چند جهانی استکان نلبکیهای توپولوژیک ابرتقارنی ... ربع و نیم و تمام ... چرخشی قلوب زمینی و آسمانی است که از نوع ساده اش هم هست که می توان اینجا بیانش کرد. و آن چیست؟ این است که فرض کنید که شما یک استکان نلبکی توپولوژیک هم دارید که آیا چقدر هم آبی را در بر می گیرد. و یحتمل هم به لجنی آغشته شده باشد. و یک استکان نلبکی توپولوژیک ابرتقارنی دیگری را در نظر می گیرید که مملو از مثلاً کافه گلاسه، یا شیر موز، یا حتی معجون شیر بستنی شکلات هم هست. بعضی یحتمل اینجا اشکال کنند که شما نمی توانید بخاطر آن مقداری که در آن استکان نلبکی دیگری که لجنی هم در آن راه یافته است، این استکان نلبکیهایی را هم که مملو از شیر موز، کافه گلاسه، شیر بستنی شکلات کیوی را نیز بزنید خرد و خاک شیر کنید که خدای ناکرده کسی اینها را هم با آن دیگرانی که مملو از لجن هم شده اند را قاتی کرده و حتی خدای ناکرده بخورد! یعنی یحتمل بعضی حتی اشکال هم کنند که آیا می شود یک سنگ گنده ای را هم یافت که بزند همه ی اینها را بزند خورد و خاک شیرشان کند؟ آیا این منطقی است؟ خوب، ببینید که کدام لجنی شده، و دفعش کنید، و آنهایی هم که خوش مزه و گوارا هستند را حتی عسل هم بهشان اضافه کرده و میل کرده و نوش جان کنید دیگر. و اجازه هم دهید که جذب بدنتان شوند. بله؟! یکی مسئله اش جذب است، و دیگری دفع است. جاذبه و دافعه را که دیگر همه بلدند و می دانند که چه چیزی جذاب است و چه چیزی هم زشت و شرور و مملو از قوای دافعه و بقول امروی ترها دارای انرژی منفی است! یک سنگ برنمی دارند که بزنند روی هر چه انرژیهای مثبت و منفی و جذابیت و قدرت دافعه هم هست و همه چیز را نیز با هم خرد و خاک شیر کنند.
بعضی دیگر هم یحتمل اشکال کنند که آیا شما وقتی در روز قیامت هم حتی محشور می شوید، آیا غیر از این است که با همین استکان نلبکی ای که امروز هم متعلق به شما است، محشور خواهید شد؟ و آیا بغیر از این استکان نلبکی هم چند تا استکان نلبکیهای دیگری دارید که حتی آن روز هم می توانید مورد استفاده اش واقع بفرمائید و ...؟ علاوه بر این، آنجایی که از یک طرف هم می فرمایند:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿الحدید: ١﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿الحشر: ١﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿الصف: ١﴾
و اما از طرفی هم داریم که:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ ﴿الحج: ١﴾
یعنی شما هر چه بیشتر هم پیش می روید و شاگرد هم مدام سعی می کند از حالات خلاء بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب ودرجات متعالیه و اجتهاد و حضرات آیات عظام تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی و امام زمان عجل الله فرجه الشریف پیشروی کند، دعوای بین حضرت موسی علی نبینا علیه السلام و انبیاء و رسل و اولیاء الله و انسان 250 ساله و امام زمان عجل الله فرجه الشریف از یک طرف، و فراعنه و شاهنشاهان و مشرکین و منافقین و کافرین از طرف دیگر هم بالاتر می گیرد. برای اینکه هر چه بفرمائید که آدم شو دیگر، یحتمل بفرمایند تو اصلا به آدم درون خودم چه کار داری؟ خودت برو آدم شو! من خودم بلدم چطور هم آدم شوم. یعنی مخصوصاً روانشناسی فراعنه و شاهنشاهان هم که واقعاً نیز یک دیکتاتوری در درونشان کاشته اند که می توانند به همه هم زور بگویند، همین است دیگر که اگر هر چقدر هم خمینه ای را که لازم است که بدان توجه کنند و شما هم همین را بهشان نشان دهید؛ اینها بدتر هم ناراحت شده و عصبانی تر هم شده و بیشتر هم می خواهند از شما انتقام بگیرند که اصلا به تو چه که چه دیکتاتوری در درون من است و در درون تو هم یافت نمی شود؟ چرا حسودی می کنی که من دیکتاتوری به این خوبی هم دارم و تو هم نداری و ..... حالا هی بنویس و هی بنویس که آقا جان، خانم جان، نکن؛ بچه جان، بگیر بنشین! حرف توی گوش اش نمی رود که نمی رود! مثل قمار بازی می ماند که همه چیز زندگی اش را هم پای میز قمار باخته است، ولی باز هم می خواهد قمار کند تا بلکه بالاخره باختهایش را حتی المقدور جبران هم کند! و از رو هم نمی رود. مسئله این است که توحید ناب محمدی علوی ائمه ی اطهار امام زمان عجل الله فرجه الشریف را این دیکتاتورها هم نمی توانند دریابند و بلکه راضی هم نمی شوند که قبول کنند که چه گاوچرانها و چه چوپانهایی هم هستند که اگر اسلام را هم بدان مبتلا کنند، و علی الاسلام والسلام اذ قد بلیت براع مثل یزید! می شود مثل چوپان دروغگویی که مدام داد نمی زند گرگ، و بلکه گوسفندها را اصلا سپرده اند دست چوپانی که هیچ هم از چوپانی نمی داند و بلکه خودش گرگی است که زده است به گله و همه ی گرگهای دیگر را هم دعوت می کند که مشاهده هم بفرمائید که عجب گرگ با کفایتی هم من هستم و ...! روی هر چه گرگ است، سفید هم کرده است. حالا همه ی عالم هم اگر جمع بشوند و غصه بخورند که بابا، اسلام بیاور و شهادتین هم بگو دیگر! حاضر است همه ی مملکتش را هم به آتش بکشد و بلکه اگر می توانست همه ی عالم را هم به آتش می کشید، ولی باز هم حاضر نیست که اسلام نیاورد تا آنقدر اولیاء خدا را هم دنبال کند که بالاخره آیا در دریا هم غرق شود یا در خشکی هم انواع بلاهای طبیعی و غیر طبیعی و جنگ و ... از پا دربیاوردش. دلیلش این است که مولایی هم ندارد که بخواهد او را یاری کند و در این راه هم برای او شهادت دهد و بلکه خدا و پیغمبرش را هم دریابد. هر چه بالاتر هم می رود، می بیند همان اساتیدش هم او را تنها گذاشته اند و بلکه در عالم حیرت و تحیر و آشفتگی فکری و روانی و اعصاب رهایش کرده اند و روح خدا را هم نمی تواند دریابد. و این به این خاطر هم هست که دنبال یک آدم درست و حسابی هم سعی نکرده است بدود که بلکه او را دریابد و همه اش هم منم منم زده است و در خودشیفتگیها و خود نرگس پنداریهایش غرق شده است و .... بندگی خدا را درک نکرده است، امام ظلم و جور ظالمی هم شده است، و آنگاه همه را هم می خواهد به راه خودش دعوت کند. حالا هی به او بفرمائید که آقا چان راه را داری کج می روی، روح الله را دریاب. خمینه ات را دریاب که ببینی هندسه اش هم کدام است و بلکه کجا هم داری می روی؟ مسلمان شو و بجای رفتن توی دعوا با مسلمانان، مردمت را هم دعوت به اسلام کن و حتی نجاتشان هم بده. نه اینکه زلزله ات را هم هر چه بدتر قویتر نیز کنی و خودت را هم در آن ساعت زلزله از بین ببری در روزی که نه فرزند بدردت می خورد و نه مال دنیا و نه والدینت و نه هیچ کس دیگری .... تویی و خدایت که باید به او توبه هم کنی و نمی کنی و اسلام هم بیاوری و ...! بنده ی خوب خدا شو و امام ات را دریاب و در دنیا و آخرت ات سعادتمند هم شو. و دنبال شیطان هم نرو و شیطانپرست و فراماسونر هم نشو! اگر مسلمان هم شدی، که شدی و خوب کاری هم کرده ای؛ و الا که بدان که حسابت با کرام الکاتبین است و بلکه خود امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم می آید سراغت و حسابت را می رسد. لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته وارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج والعافیة و النصر واجعلنا من خیر انصاره واعوانه و المستشهدین بین یدیه
ذکر صلوات بر آن حضرت
:
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى وَلِیِّ اَلْحَسَنِ وَ وَصِیِّهِ وَ وَارِثِهِ اَلْقَائِمِ بِأَمْرِکَ وَ اَلْغَائِبِ فِی خَلْقِکَ وَ اَلْمُنْتَظِرِ لِإِذْنِکَ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ قَرِّبْ بُعْدَهُ وَ أَنْجِزْ وَعْدَهُ وَ أَوْفِ عَهْدَهُ وَ اِکْشِفْ عَنْ بَأْسِهِ حِجَابَ اَلْغَیْبَةِ وَ أَظْهِرْ بِظُهُورِهِ صَحَائِفَ اَلْمِحْنَةِ وَ قَدِّمْ أَمَامَهُ اَلرُّعْبَ وَ ثَبِّتْ بِهِ اَلْقَلْبَ وَ أَقِمْ بِهِ اَلْحَرْبَ وَ أَیِّدْهُ بِجُنْدٍ مِنَ اَلْمَلاَئِکَةِ مُسَوِّمِینَ وَ سَلِّطْهُ عَلَى أَعْدَاءِ دِینِکَ أَجْمَعِینَ وَ أَلْهِمْهُ أَنْ لاَ یَدَعَ مِنْهُمْ رُکْناً إِلاَّ هَدَّهُ وَ لاَ هَاماً إِلاَّ قَدَّهُ وَ لاَ کَیْداً إِلاَّ رَدَّهُ وَ لاَ فَاسِقاً إِلاَّ حَدَّهُ وَ لاَ فِرْعَوْنَ إِلاَّ أَهْلَکَهُ وَ لاَ سِتْراً إِلاَّ هَتَکَهُ وَ لاَ عَلَماً إِلاَّ نَکَّسَهُ وَ لاَ سُلْطَاناً إِلاَّ کَسَبَهُ وَ لاَ رُمْحاً إِلاَّ قَصَفَهُ وَ لاَ مِطْرَداً إِلاَّ خَرَقَهُ وَ لاَ جُنْداً إِلاَّ فَرَّقَهُ وَ لاَ مِنْبَراً إِلاَّ أَحْرَقَهُ وَ لاَ سَیْفاً إِلاَّ کَسَرَهُ وَ لاَ صَنَماً إِلاَّ رَضَّهُ وَ لاَ دَماً إِلاَّ أَرَاقَهُ وَ لاَ جَوْراً إِلاَّ أَبَادَهُ وَ لاَ حِصْناً إِلاَّ هَدَمَهُ وَ لاَ بَاباً إِلاَّ رَدَمَهُ وَ لاَ قَصْراً إِلاَّ خَرَّبَهُ [أَخْرَبَهُ] وَ لاَ مَسْکَناً إِلاَّ فَتَّشَهُ وَ لاَ سَهْلاً إِلاَّ أَوْطَأَهُ وَ لاَ جَبَلاً إِلاَّ صَعِدَهُ وَ لاَ کَنْزاً إِلاَّ أَخْرَجَهُ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ مؤلف گوید که شیخ مفید بعد از نقل زیارت سابق که اول آن
اَللَّهُ أَکْبَرُ اَللَّهُ أَکْبَرُ لاٰ إِلٰهَ إِلاَّ اَللّٰهُ وَ اَللَّهُ أَکْبَرُ [156]بود فرموده که به روایت دیگر منقول است که مىگویى بعد از داخل شدن در سرداب مقدس
اَلسَّلاَمُ عَلَى اَلْحَقِّ اَلْجَدِیدِ [157]پس زیارت را نقل کرده تا نماز زیارت آنگاه فرموده پس دوازده رکعت نماز زیارت مىکنى هر دو رکعت به یک سلام و مىخوانى بعد از آن دعایى را که از آن حضرت روایت شده:
اَللَّهُمَّ عَظُمَ اَلْبَلاَءُ وَ بَرِحَ اَلْخَفَاءُ وَ اِنْکَشَفَ اَلْغِطَاءُ وَ ضَاقَتِ اَلْأَرْضُ وَ مَنَعَتِ اَلسَّمَاءُ وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ اَلْمُشْتَکَى وَ عَلَیْکَ اَلْمُعَوَّلُ فِی اَلشِّدَّةِ وَ اَلرَّخَاءِ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَلَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ
فَعَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عَاجِلاً کَلَمْحِ اَلْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ ذَلِکَ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ اُنْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَایَ وَ اِکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَایَ یَا مَوْلاَیَ یَا صَاحِبَ اَلزَّمَانِ اَلْغَوْثَ اَلْغَوْثَ اَلْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی مؤلف گوید که این دعاى شریفى است و سزاوار است خواندن آن در آنجا مکرر و در غیر آن مکان و ما در باب اول ذکر کردیم این دعا را با اختلاف جزئى
۞ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿٦٠﴾
۱۳۷۴/۰۳/۱۹
بیانات در خطبههای نمازجمعه
بسماللَّهالرحمنالرحیم
الحمدللَّه ربّ العالمین. نحمده و نستعینه و نؤمن به و نتوکّل علیه و نستغفره و نصلّی و نسلّم علی حبیبه و نجیبه و خیرته فی خلقه، حافظ سرّه و مبلّغ رسالاته، بشیر رحمته و نذیر نقمته، سیّدنا و نبیّنا ابیالقاسم محمّد و علی آله الأطیبین الأطهرین المنتجبین المعصومین المطهّرین، الهداة المهدیّین. سیّما بقیّةاللَّه فیالارضیین و صلّ علی ائمة المسلمین و حماة المستضعفین و هداة المؤمنین. عن رسولاللَّه (صلّیاللَّهعلیهوآله) انّه قال: «حسین منّی و انّا من حسین» (۱) (علیهوعلیآلهالسّلام) انّه قال: «انّ الحسین مصباح الهدی و سفینة النّجاة».(۲)
همه برادران و خواهران نمازگزار عزیز و نفْس خودم را به ترس از خدا و رعایت پرهیزکاری و اجتناب از گناهان و پرداختن به طلب رضای خالق متعال جلّتعظمته توصیه میکنم. این روح و هدف زندگی است و همین است که برای ما در آن روزی که «لا ینفع مال و لابنون»؛ (۳) همچنین در حیات دنیا، مایه سعادت و سپیدرویی خواهد شد.
امروز به مناسبت روز عاشورا نیّت کردم که درباره نهضت حسینی علیهالصّلاةوالسّلام سخن بگویم. چیز عجیبی است؛ که همه زندگی ما از یاد حسین علیهالسّلام لبریز است؛ خدا را شکر. درباره نهضت این بزرگوار هم زیاد حرف زده شده است؛ اما در عین حال انسان هرچه دراینباره میاندیشد، میدان فکر و بحث و تحقیق و مطالعه گسترده است. هنوز خیلی حرفها درباره این حادثه عظیم و عجیب و بینظیر وجود دارد که ما باید درباره آن فکر کنیم و برای هم بگوییم.
اگر این حادثه را دقیق در نظر بگیرید، شاید بشود گفت انسان میتواند در حرکت چند ماهه حضرت ابی عبداللَّهعلیه السّلام - از آن روزی که از مدینه خارج شد و بهطرف مکه آمد، تا آن روزی که در کربلا شربت گوارای شهادت نوشید - بیش از صد درس مهم بشمارد. نخواستم بگویم هزارها درس؛ میشود گفت هزارها درس هست. ممکن است هر اشاره آن بزرگوار، یک درس باشد؛ اما این که میگویم بیش از صد درس، یعنی اگر ما بخواهیم این کارها را مورد مداقّه قرار دهیم، از آن میشود صد عنوان و سرفصل به دست آورد که هر کدام برای یک امّت، برای یک تاریخ و یک کشور، برای تربیت خود و اداره جامعه و قرب به خدا، درس است.
به خاطر این است که حسینبنعلی اروحنافداهو فدااسمهوذکره، در دنیا مثل خورشیدی در میان مقدّسین عالم، اینگونه میدرخشد. انبیا و اولیا و ائّمه و شهدا و صالحین را در نظر بگیرید! اگر آنها مثل ماه و ستارهگان باشند، این بزرگوار مثل خورشید میدرخشد. واما، آن صد درسِ مورد اشاره به کنار؛ یک درس اصلی در حرکت و قیام امام حسین علیهالسلام وجود دارد که من امروز سعی خواهم کرد آن را، به شما عرض کنم. همه آنها حاشیه است و این متن است. چرا قیام کرد؟ این درس است.
به امام حسین علیهالسلام میگفتند: شما در مدینه و مکه، محترّمید و در یمن، آن همه شیعه هست. به گوشهای بروید که با یزید کاری نداشته باشید، یزید هم با شما کاری نداشته باشد! این همه مرید، این همه شیعیان؛ زندگی کنید، عبادت و تبلیغ کنید! چرا قیام کردید؟ قضیه چیست؟
این، آن سؤالِ اصلی است. این، آن درسِ اصلی است. نمیگوییم کسی این مطلب را نگفته است؛ چرا، انصافاً در این زمینه، خیلی هم کار و تلاش کردند، حرف هم زیاد زدند. حال این مطلبی را هم که ما امروز عرض میکنیم، به نظر خودمان یک برداشت و دید تازهای در این قضیه است.
دوست دارند چنین بگویند که حضرت خواست حکومت فاسد یزید را کنار بزند و خود یک حکومت، تشکیل دهد. این هدفِ قیام ابیعبداللَّه علیهالسّلام بود. این حرف، نیمهدرست است؛ نمیگویم غلط است. اگر مقصود از این حرف، این است که آن بزرگوار برای تشکیل حکومت قیام کرد؛ به این نحو که اگر ببیند نمیشود انسان به نتیجه برسد، بگوید نشد دیگر، برگردیم؛ این غلط است.
بله؛ کسی که به قصد حکومت، حرکت میکند، تا آنجا پیش میرود که ببیند این کار، شدنی است. تا دید احتمال شدنِ این کار، یا احتمال عقلایی وجود ندارد، وظیفهاش این است که برگردد. اگر هدف، تشکیل حکومت است، تا آنجا جایز است انسان برود که بشود رفت. آنجا که نشود رفت، باید برگشت. اگر آن کسی که میگوید هدف حضرت از این قیام، تشکیل حکومت حَقّه علوی است مرادش این است این درست نیست؛ برای اینکه مجموع حرکت امام، این را نشان نمیدهد.
در نقطه مقابل، گفته میشود: نه آقا، حکومت چیست؛ حضرت میدانست که نمیتواند حکومت تشکیل دهد؛ بلکه اصلاً آمد تا کشته و شهید شود! این حرف هم مدّتی بر سرِزبانها خیلی شایع بود! بعضی با تعبیرات زیبای شاعرانهای هم این را بیان میکردند. حتّی من دیدم بعضی از علمای بزرگ ما هم این را فرمودهاند. این حرف که اصلاً حضرت، قیام کرد برای اینکه شهید شود، حرف جدیدی نبوده است. گفت: چون با ماندن نمیشود کاری کرد، پس برویم با شهید شدن، کاری بکنیم!
این حرف را هم، ما در اسناد و مدارک اسلامی نداریم که برو خودت را به کام کشته شدن بینداز. ما چنین چیزی نداریم. شهادتی را که ما در شرع مقدّس میشناسیم و در روایات و آیات قرآن از آن نشان میبینیم، معنایش این است که انسان به دنبال هدف مقدّسی که واجب یا راجح است، برود و در آن راه، تن به کشتن هم بدهد. این، آن شهادتِ صحیح اسلامی است. اما اینکه آدم، اصلاً راه بیفتد برای اینکه «من بروم کشته شوم» یا یک تعبیر شاعرانه چنینی که «خون من پای ظالم را بلغزاند و او را به زمین بزند»؛ اینها آن چیزی نیست که مربوط بدان حادثه به آن عظمت است. در این هم بخشی از حقیقت هست؛ اما هدفِ حضرت، این نیست.
پس به طور خلاصه، نه میتوانیم بگوییم که حضرت قیام کرد برای تشکیل حکومت و هدفش تشکیل حکومت بود، و نه میتوانیم بگوییم حضرت برای شهید شدن قیام کرد. چیز دیگری است که من سعی میکنم در خطبه اوّل - که عمده صحبت من هم امروز، در خطبه اوّل و همین قضیه است - انشاءاللَّه این را بیان کنم.
بنده به نظرم اینطور میرسد: کسانی که گفتهاند «هدف، حکومت بود»، یا «هدف، شهادت بود»، میان هدف و نتیجه، خَلط کردهاند. نخیر؛ هدف، اینها نبود. امام حسین علیهالسّلام، هدف دیگری داشت؛ منتها رسیدن به آن هدف دیگر، حرکتی را میطلبید که این حرکت، یکی از دو نتیجه را داشت: «حکومت»، یا «شهادت». البته حضرت برای هر دو هم آمادگی داشت. هم مقدّمات حکومت را آماده کرد و میکرد؛ هم مقدّمات شهادت را آماده کرد و میکرد. هم برای این توطین نفس میکرد، هم برای آن. هرکدام هم میشد، درست بود و ایرادی نداشت؛ اما هیچکدام هدف نبود، بلکه دو نتیجه بود. هدف، چیز دیگری است.
هدف چیست؟ اوّل آن هدف را به طور خلاصه در یک جمله عرض میکنم؛ بعد مقداری توضیح میدهم.
اگر بخواهیم هدف امام حسین علیهالسّلام را بیان کنیم، باید اینطور بگوییم که هدف آن بزرگوار عبارت بود از انجام دادن یک واجب عظیم از واجبات دین که آن واجب عظیم را هیچکس قبل از امام حسین - حتّی خود پیغمبر - انجام نداده بود. نه پیغمبر این واجب را انجام داده بود، نه امیرالمؤمنین، نه امام حسن مجتبی.
واجبی بود که در بنای کلّی نظام فکری و ارزشی و عملی اسلام، جای مهمّی دارد. با وجود اینکه این واجب، خیلی مهم و بسیار اساسی است، تا زمان امام حسین، به این واجب عمل نشده بود - عرض میکنم که چرا عمل نشده بود - امام حسین باید این واجب را عمل میکرد تا درسی برای همه تاریخ باشد. مثل اینکه پیغمبر حکومت تشکیل داد؛ تشکیل حکومت درسی برای همه تاریخ اسلام شد و فقط حکمش را نیاورد. یا پیغمبر، جهاد فیسبیلاللَّه کرد و این درسی برای همه تاریخ مسلمین و تاریخ بشر - تا ابد - شد. این واجب هم باید به وسیله امام حسین علیهالسّلام انجام میگرفت تا درسی عملی برای مسلمانان و برای طول تاریخ باشد.
حالا چرا امام حسین این کار را بکند؟ چون زمینه انجام این واجب، در زمان امام حسین پیش آمد. اگر این زمینه در زمان امام حسین پیش نمیآمد؛ مثلاً در زمان امام علیالنقّی علیهالسّلام پیش میآمد، همین کار را امام علیالنّقی میکرد و حادثه عظیم و ذبح عظیم تاریخ اسلام، امام علی النقی علیهالصّلاةوالسّلام میشد. اگر در زمان امام حسن مجتبی یا در زمان امام صادق علیهما السّلام هم پیش میآمد، آن بزرگواران عمل میکردند. در زمان قبل از امام حسین، پیش نیامد؛ بعد از امام حسین هم در تمام طول حضور ائمه تا دوران غیبت، پیش نیامد!
پس هدف، عبارت شد از انجام این واجب، که حالا شرح میدهم این واجب چیست. آن وقت بهطور طبیعی انجام این واجب، به یکی از دو نتیجه میرسد: یا نتیجهاش این است که به قدرت و حکومت میرسد؛ اهلاً و سهلاً، امام حسین حاضر بود. اگر حضرت به قدرت هم میرسید، قدرت را محکم میگرفت و جامعه را مثل زمان پیغمبر و امیرالمؤمنین اداره میکرد. یک وقت هم انجام این واجب، به حکومت نمیرسد، به شهادت میرسد. برای آن هم امام حسین حاضر بود.
خداوند امام حسین، و دیگر ائمه بزرگوار را طوری آفریده بود که بتوانند بار سنگینِ آن چنان شهادتی را هم که برای این امر پیش میآمد، تحمّل کنند، و تحمّل هم کردند. البته داستان مصائب کربلا، داستان عظیم دیگری است. حال اندکی قضیه را توضیح دهم. برادران و خواهران نمازگزارِ عزیز! پیغمبر اکرم و هر پیغمبری وقتی که میآید، یک مجموعه احکام میآورد. این احکامی را که پیغمبر میآورد، بعضی فردی است و برای این است که انسان خودش را اصلاح کند. بعضی اجتماعی است و برای این است که دنیای بشر را آباد و اداره کند و اجتماعات بشر را به پا بدارد. مجموعه احکامی است که به آن نظام اسلامی میگویند.
خوب؛ اسلام بر قلب مقدّسِ پیغمبر اکرم نازل شد؛ نماز را آورد، روزه، زکات، انفاقات، حج، احکام خانواده، ارتباطات شخصی، جهاد فیسبیلاللَّه، تشکیل حکومت، اقتصاد اسلامی، روابط حاکم و مردم و وظایف مردم در مقابل حکومت را آورد. اسلام، همه این مجموعه را بر بشریّت عرضه کرد؛ همه را هم پیغمبر اکرم بیان فرمود.
«ما من شیء یقربکم من الجنّة و یباعدکم من النّار الّا و قد نهیتکم عنه و امرتکم به»؛ (۴) پیغمبر اکرم صلیاللَّه علیهو آله، همه آن چیزهایی را که میتواند انسان و یک جامعه انسانی را به سعادت برساند، بیان فرمود. نه فقط بیان، بلکه آنها را عمل و پیاده کرد. خوب؛ در زمان پیغمبر، حکومت اسلامی و جامعه اسلامی تشکیل شد، اقتصاد اسلامی پیاده شد، جهاد اسلامی برپا و زکات اسلامی گرفته شد؛ یک کشور و یک نظام اسلامی شد. مهندس این نظام و راهبر این قطار در این خط، نبىّاکرم و آن کسی است که به جای او مینشیند.
خط هم روشن و مشخّص است. باید جامعه اسلامی و فرد اسلامی از این خط، بر روی این خط و در این جهت و از این راه حرکت کند؛ که اگر چنین حرکتی هم انجام گیرد، آن وقت انسانها به کمال میرسند؛ انسانها صالح و فرشتهگون میشوند، ظلم در میان مردم از بین میرود؛ بدی، فساد، اختلاف، فقر و جهل از بین میرود. بشر به خوشبختی کامل میرسد و بنده کامل خدا میشود.
اسلام این نظام را به وسیله نبىّاکرم آورد و در جامعه آن روز بشر پیاده کرد. در کجا؟ در گوشهای که اسمش مدینه بود و بعد هم به مکه و چند شهر دیگر توسعه داد.
سؤالی در اینجا باقی میماند و آن اینکه: اگر این قطاری را که پیغمبر اکرم برروی این خط به راه انداخته است، دستی، یا حادثهای آمد و را از خط خارج کرد، تکلیف چیست؟ اگر جامعه اسلامی منحرف شد؛ اگر این انحراف به جایی رسید که خوف انحرافِ کلّ اسلام و معارف اسلام بود، تکلیف چیست؟
دو نوع انحراف داریم. یک وقت مردم فاسد میشوند - خیلی وقتها چنین چیزی پیش میآید - اما احکام اسلامی از بین نمیرود؛ لیکن یک وقت مردم که فاسد میشوند، حکومتها هم فاسد میشوند، علما و گویندگان دین هم فاسد میشوند! از آدمهای فاسد، اصلاً دین صحیح صادر نمیشود. قرآن و حقایق را تحریف میکنند؛ خوبها را بد، بدها را خوب، منکر را معروف و معروف را منکر میکنند! خطّی را که اسلام - مثلاً - به این سمت کشیده است، صدوهشتاد درجه به سمت دیگر عوض میکنند! اگر جامعه و نظام اسلامی به چنین چیزی دچار شد، تکلیف چیست؟
البته پیغمبر فرموده بود که تکلیف چیست؛ قرآن هم فرموده است: «من یرتد منکم عن دینه فسوف یأتی اللَّه بقوم یحبّهم و یحبّونه» (۵) تا آخر - و آیات زیاد و روایات فراوان دیگر و همین روایتی که از قول امام حسین برایتان نقل میکنم.
امام حسین علیهالسلام، این روایت پیغمبر(۶) را برای مردم خواند. پیغمبر فرموده بود؛ اما آیا پیغمبر میتوانست به این حکم الهی عمل کند؟ نه؛ چون این حکم الهی وقتی قابل عمل است که جامعه منحرف شده باشد. اگر جامعه، منحرف شد، باید کاری کرد. خدا حکمی در اینجا دارد. در جوامعی که انحراف به حدّی پیش میآید که خطر انحراف اصل اسلام است، خدا تکلیفی دارد. خدا انسان را در هیچ قضیهای بیتکلیف نمیگذارد.
پیغمبر، این تکلیف را فرموده است - قرآن و حدیث گفتهاند - اما پیغمبر که نمیتواند به این تکلیف عمل کند.
چرا نمیتواند؟ چون این تکلیف را آن وقتی میشود عمل کرد که جامعه، منحرف شده باشد. جامعه در زمان پیغمبر و زمان امیرالمؤمنین که، به آن شکل منحرف نشده است. در زمان امام حسن که معاویه در رأس حکومت است، اگرچه خیلی از نشانههای آن انحراف، پدید آمده است، اما هنوز به آن حدّی نرسیده است که خوف تبدیل کلّی اسلام وجود داشته باشد.
شاید بشود گفت در برههای از زمان، چنین وضعیتی هم پیش آمد؛ اما در آن وقت، فرصتی نبود که این کار انجام گیرد - موقعیت مناسبی نبود - این حکمی که جزو مجموعه احکام اسلامی است، اهمیّتش از خود حکومت کمتر نیست؛ چون حکومت، یعنی اداره جامعه. اگر جامعه بتدریج از خط، خارج و خراب و فاسد شد و حکم خدا تبدیل شد؛ اگر ما آن حکم تغییر وضع و تجدید حیات - یا به تعبیر امروزِ انقلاب، اگر آن حکم انقلاب - را نداشته باشیم، این حکومت به چه دردی میخورد؟
پس اهمیت آن حکمی که مربوط به برگرداندن جامعه منحرف به خطّ اصلی است، از اهمیت خود حکمِ حکومت کمتر نیست. شاید بشود گفت که اهمیتش از جهاد با کفّار بیشتر است. شاید بشود گفت اهمیتش از امر به معروف و نهی از منکر معمولی در یک جامعه اسلامی بیشتر است. حتّی شاید بشود گفت اهمیت این حکم از عبادات بزرگ الهی و از حج بیشتر است. چرا؟ به خاطر اینکه در حقیقت این حکم، تضمین کننده زنده شدن اسلام است؛ بعد از آن که مُشرف به مردن است، یا مرده و از بین رفته است.
خوب؛ چهکسی باید این حکم را انجام دهد؟ چه کسی باید این تکلیف را به جا بیاورد؟
یکی از جانشینان پیغمبر، وقتی در زمانی واقع شود که آن انحراف، به وجود آمده است. البته به شرط اینکه موقعیت مناسب باشد؛ چون خدای متعال، به چیزی که فایده ندارد تکلیف نکرده است. اگر موقعیت مناسب نباشد، هرکاری بکنند، فایدهای ندارد و اثر نمیبخشد. باید موقعیت مناسب باشد.
البته موقعیت مناسب بودن هم معنای دیگری دارد؛ نه اینکه بگوییم چون خطر دارد، پس موقعیت مناسب نیست؛ مراد این نیست. باید موقعیت مناسب باشد؛ یعنی انسان بداند این کار را که کرد، نتیجهای بر آن مترتّب میشود؛ یعنی ابلاغ پیام به مردم خواهد شد، مردم خواهند فهمید و در اشتباه نخواهند ماند. این، آن تکلیفی است که باید یک نفر انجام میداد.
در زمان امام حسین علیهالسّلام، هم آن انحراف به وجود آمده، هم آن فرصت پیدا شده است. پس امام حسین باید قیام کند؛ زیرا انحراف پیدا شده است. برای اینکه بعد از معاویه کسی به حکومت رسیده است که حتّی ظواهر اسلام را هم رعایت نمیکند! شُرب خَمر و کارهای خلاف میکند. تعرّضات و فسادهای جنسی را واضح انجام میدهد. علیه قرآن حرف میزند. علناً شعر برخلاف قرآن و بر رّد دین میگوید و علناً مخالف با اسلام است! منتها چون اسمش رئیس مسلمانهاست، نمیخواهد اسم اسلام را براندازد. او عامل به اسلام، علاقهمند و دلسوز به اسلام نیست؛ بلکه با عمل خود، مثل چشمهای که از آن مرتب آب گندیده تراوش میکند و بیرون میریزد و همه دامنه را پر میکند، از وجود او آب گندیده میریزد و همه جامعهی اسلامی را پر خواهد کرد! حاکم فاسد، این گونه است دیگر؛ چون حاکم، در رأس قلّه است و آنچه از او تراوش کند، در همانجا نمیماند - برخلاف مردم عادّی - بلکه میریزد و همه قلّه را فرا میگیرد!
مردم عادّی، هرکدام جای خودشان را دارند. البته هر کس که بالاتر است؛ هر کس که موقعیت بالاتری در جامعه دارد، فساد و ضررش بیشتر است. فساد آدمهای عادّی، ممکن است برای خودشان، یا برای عدّهای دور و برشان باشد؛ اما آن کسی که در رأس قرار گرفته است، اگر فاسد شد، فساد او میریزد و همه فضا را پر میکند؛ همچنانکه اگر صالح شد، صلاح او میریزد و همه دامنه را فرا میگیرد.
چنین کسی با آن فساد، بعد از معاویه، خلیفه مسلمین شده است! خلیفه پیغمبر! از این انحراف بالاتر!؟ زمینه هم آماده است. زمینه آماده است، یعنی چه؟ یعنی خطر نیست. چرا؛ خطر که هست. مگر ممکن است کسی که در رأس قدرت است، در مقابل انسانهای معارض، برای آنها خطر نیافریند؟ جنگ است دیگر. شما میخواهی او را از تخت قدرت پایین بکشی و او بنشیند تماشا کند! بدیهی است که او هم به شما ضربه میزند. پس خطر هست.
این که میگوییم موقعیت مناسب است، یعنی فضای جامعه اسلامی، طوری است که ممکن است پیام امام حسین به گوش انسانها در همان زمان و در طول تاریخ برسد. اگر در زمان معاویه، امام حسین میخواست قیام کند، پیام او دفن میشد. این به خاطر وضع حکومت در زمان معاویه است. سیاستها به گونهای بود که مردم نمیتوانستند حقّانیت سخن حق را بشنوند. لذا همین بزرگوار، ده سال در زمان خلافت معاویه، امام بود، ولی چیزی نگفت؛ کاری، اقدامی و قیامی نکرد؛ چون موقعیت آنجا مناسب نبود.
قبلش هم امام حسن علیهالسّلام بود. ایشان هم قیام نکرد؛ چون موقعیت مناسب نبود. نه اینکه امام حسین و امام حسن، اهل این کار نبودند. امام حسن و امام حسین، فرقی ندارند. امام حسین و امام سجّاد، فرقی ندارند. امام حسین و امام علیالنقّی و امام حسن عسکری علیهمالسّلام فرقی ندارند. البته وقتی که این بزرگوار، این مجاهدت را کرده است، مقامش بالاتر از کسانی است که نکردند؛ اما اینها از لحاظ مقام امامت یکسانند. برای هریک از آن بزرگواران هم که پیش میآمد، همین کار را میکردند و به همین مقام میرسیدند.
خوب؛ امام حسین هم در مقابل چنین انحرافی قرار گرفته است. پس باید آن تکلیف را انجام دهد. موقعیت هم مناسب است؛ پس دیگر عذری وجود ندارد. لذا عبداللَّهبنجعفر و محمدبنحنفیه و عبداللَّهبنعباس - اینها که عامی نبودند، همه دینشناس، آدمهای عارف، عالم و چیزفهم بودند - وقتی به حضرت میگفتند که «آقا! خطر دارد، نروید» میخواستند بگویند وقتی خطری در سرراه تکلیف است، تکلیف، برداشته است. آنها نمیفهمیدند که این تکلیف، تکلیفی نیست که با خطر برداشته شود.
این تکلیف، همیشه خطر دارد. آیا ممکن است انسان، علیه قدرتی آنچنان مقتدر - به حسب ظاهر - قیام کند و خطر نداشته باشد!؟ مگر چنین چیزی میشود!؟ این تکلیف، همیشه خطر دارد. همان تکلیفی که امام بزگوار انجام داد. به امام هم میگفتند «آقا! شما که با شاه درافتادهاید، خطر دارد.» امام نمیدانست خطر دارد!؟ امام نمیدانست که دستگاه امنیتی رژیم پهلوی، انسان را میگیرد، میکشد، شکنجه میکند، دوستان انسان را میکشد و تبعید میکند!؟ امام اینها را نمیدانست!؟
کاری که در زمان امام حسین انجام گرفت، نسخه کوچکش هم در زمان امام ما انجام گرفت؛ منتها آنجا به نتیجه شهادت رسید، اینجا به نتیجه حکومت. این همان است؛ فرقی نمیکند. هدف امام حسین با هدف امام بزرگوار ما یکی بود. این مطلب، اساس معارف حسینی است. معارف حسینی، بخش عظیمی از معارف شیعه است. این پایه مهمی است و خود یکی از پایههای اسلام است.
پس هدف، عبارت شد از بازگرداندن جامعه اسلامی به خطّ صحیح. چه زمانی؟ آن وقتی که راه، عوضی شده است و جهالت و ظلم و استبداد و خیانتِ کسانی، مسلمین را منحرف کرده و زمینه و شرایط هم آماده است.
البته دوران تاریخ، اوقات مختلفی است. گاهی شرایط آماده است و گاهی آماده نیست. زمان امام حسین آماده بود، زمان ما هم آماده بود. امام همان کار را کرد. هدف یکی بود. منتها وقتی انسان به دنبال این هدف راه میافتد و میخواهد علیه حکومت و مرکز باطل قیام کند، برای اینکه اسلام و جامعه و نظام اسلامی را به مرکز صحیح خود برگرداند، یک وقت است که وقتی قیام کرد، به حکومت میرسد؛ این یک شکل آن است - در زمان ما بحمداللَّه اینطور شد - یک وقت است که این قیام، به حکومت نمیرسد؛ به شهادت میرسد.
آیا در این صورت، واجب نیست؟ چرا؛ به شهادت هم برسد واجب است. آیا در این صورتی که به شهادت برسد، دیگر قیام فایدهای ندارد؟ چرا؛ هیچ فرقی نمیکند. این قیام و این حرکت، در هر دو صورت فایده دارد - چه به شهادت برسد، چه به حکومت - منتها هرکدام، یک نوع فایده دارد. باید انجام داد؛ باید حرکت کرد.
این، آن کاری بود که امام حسین انجام داد. منتها امام حسین آن کسی بود که برای اوّلین بار این حرکت را انجام داد. قبل از او انجام نشده بود؛ چون قبل از او - در زمان پیغمبر و امیرالمؤمنین - چنین زمینه و انحرافی به وجود نیامده بود، یا اگر هم در مواردی انحرافی بود، زمینه مناسب و مقتضی نبود. زمان امام حسین، هر دو وجود داشت. در باب نهضت امام حسین، این اصلِ قضیه است.
پس میتوانیم اینطور جمعبندی کنیم، بگوییم: امام حسین قیام کرد تا آن واجب بزرگی را که عبارت از تجدید بنای نظام و جامعه اسلامی، یا قیام در مقابل انحرافات بزرگ در جامعه اسلامی است، انجام دهد. این از طریق قیام و از طریق امر به معروف و نهی از منکر است؛ بلکه خودش یک مصداق بزرگِ امر به معروف و نهی از منکر است. البته این کار، گاهی به نتیجه حکومت میرسد؛ امام حسین برای این آماده بود. گاهی هم به نتیجه شهادت میرسد؛ برای این هم آماده بود.
ما به چه دلیل این مطلب را عرض میکنیم؟ این را از کلمات خود امام حسین به دست میآوریم. من در میان کلمات حضرت ابیعبداللَّه علیهالسلام، چند عبارت را انتخاب کردهام - البته بیش از اینهاست که همه، همین معنا را بیان میکند - اوّل در مدینه؛ آن شبی که ولید حاکم مدینه، حضرت را احضار کرد و گفت: معاویه از دنیا رفته است و شما باید با یزید بیعت کنید! حضرت به او فرمود: باشد تا صبح، «ننظر و تنظرون اینا احق بالبیعة و الخلافه» (۷) برویم فکر کنیم، ببینیم ما باید خلیفه شویم، یا یزید باید خلیفه شود! مروان فردای آن روز، حضرت را در کوچههای مدینه دید، گفت: یا اباعبداللَّه، تو خودت را به کشتن میدهی! چرا با خلیفه بیعت نمیکنی؟ بیا بیعت کن، خودت را به کشتن نده؛ خودت را به زحمت نینداز!
حضرت در جواب او، این جمله را فرمود: «اناللَّه و انا الیه راجعون و علیالاسلام السّلام، اذ قد بلیت الامة براع مثل یزید» (۸)؛ دیگر باید با اسلام، خداحافظی کرد و بدرود گفت؛ آن وقتی که حاکمی مثل یزید بر سر کار بیاید و اسلام به حاکمی مثل یزید، مبتلا گردد! قضیه شخص یزید نیست؛ هرکس مثل یزید باشد. حضرت میخواهد بفرماید که تا به حال هرچه بود، قابل تحمّل بود؛ اما الان پای اصل دین و نظام اسلامی در میان است و با حکومت کسی مثل یزید، نابود خواهد شد. به این که خطر انحراف، خطر جدّی است، اشاره میکند. مسأله، عبارت از خطر برای اصلِ اسلام است.
حضرت ابی عبداللَّه علیهالسّلام، هم هنگام خروج از مدینه، هم هنگام خروج از مکه، صحبتهایی با محمّدبن حنفیه داشت. به نظر من میرسد که این وصیّت، مربوط است به هنگامی که میخواست از مکه خارج شود. در ماه ذیحجّه هم که محمدبن حنفیه به مکه آمده بود، صحبتهایی با حضرت داشت. حضرت به برادرش محمد بن حنفیه، چیزی را به عنوان وصیّت نوشت و داد.
آن جا بعد از شهادت به وحدانیّت خدا و چه و چه، به اینجا میرسد: «و انی لم اخرج اشرا ولا بطراً و لا مفسداً و لا ظالماً»؛ یعنی کسانی اشتباه نکنند و تبلیغاتچیها تبلیغ کنند که امام حسین هم مثل کسانی که این گوشه و آن گوشه، خروج میکنند برای این که قدرت را به چنگ بگیرند - برای خودنمایی، برای عیش و ظلم و فساد - وارد میدان مبارزه و جنگ میشود! کار ما از این قبیل نیست؛ «و انّما خرجت لطلبالاصلاح فی امّة جدّی» (۹). عنوان این کار، همین اصلاح است؛ میخواهم اصلاح کنم. این همان واجبی است که قبل از امام حسین، انجام نگرفته بوده است.
این اصلاح، از طریق خروج است - خروج، یعنی قیام - حضرت در این وصیّتنامه، این را ذکر کرد - تقریباً تصریح به این معناست - یعنی اوّلاً میخواهیم قیام کنیم و این قیام ما هم برای اصلاح است؛ نه برای این است که حتماً باید به حکومت برسیم، نه برای این است که حتماً باید برویم شهید شویم. نه؛ میخواهیم اصلاح کنیم. البته اصلاح، کار کوچکی نیست. یک وقت شرایط، طوری است که انسان به حکومت میرسد و خودش زمام قدرت را به دست میگیرد؛ یک وقت نمیتواند این کار را بکند - نمیشود - شهید میشود. در عین حال هر دو، قیامِ برای اصلاح است.
بعد میفرماید: «ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیرة جدّی» (۱۰)؛ این اصلاح، مصداق امر به معروف و نهی از منکر است. این هم یک بیان دیگر.
حضرت در مکه، دو نامه نوشته است که: یکی به رؤسای بصره و یکی به رؤسای کوفه است. در نامه حضرت به رؤسای بصره، اینطور آمده است: «و قد بعث رسولی الیکم بهذا الکتاب و انا ادعوکم الی کتاب اللَّه و سنة نبّیه فان سنّة قد امیتت و البدعة قدا حییت فان تسمعوا قولی اهدیکم الی سبیل الرّشاد» (۱۱)؛ من میخواهم بدعت را از بین ببرم و سنّت را احیا کنم؛ زیرا سنت را میراندهاند و بدعت را زنده کردهاند! اگر دنبال من آمدید، راه راست با من است؛ یعنی میخواهم همان تکلیف بزرگ را انجام دهم که احیای اسلام و احیای سنّت پیغمبر و نظام اسلامی است.
بعد در نامه به اهل کوفه فرمود: «فلعمری ما الامام الا الحاکم بالکتاب والقائم بالقسط الدّائن بدین الحقّ الحابس نفسه علی ذالک اللَّه والسلام(۱۲)»؛ امام و پیشوا و رئیس جامعه اسلامی نمیتواند کسی باشد که اهل فسق و فجور و خیانت و فساد و دوری از خدا و اینهاست. باید کسی باشد که به کتاب خدا عمل کند. یعنی در جامعه عمل کند؛ نه این که خودش در اتاق خلوت فقط نماز بخواند؛ بلکه عمل به کتاب را در جامعه زنده کند، اخذ به قسط و عدل کند و حق را قانون جامعه قرار دهد.
«الداّئن بدین الحق»، یعنی آیین و قانون و مقرّرات جامعه را حق قرار دهد و باطل را کنار بگذارد. «والحابس نفسه علی ذالک للّه»؛ ظاهراً معنای این جمله این است که خودش را در خطّ مستقیم الهی به هر کیفیّتی حفظ کند و اسیر جاذبههای شیطانی و مادّی نشود؛ والسّلام. بنابراین، هدف را مشخّص میکند.
امام حسین از مکه خارج شد. آن حضرت در بین راه در هر کدام از منازل، صحبتی با لحنهای مختلف دارد. در منزلی به نام «بیضه»، در حالی که حرّبنیزید هم در کنار حضرت است - حضرت میرود، او هم در کنار حضرت میرود - به این منزل رسیدند و فرود آمدند. شاید قبل از این که استراحت کنند - یا بعد از اندکی استراحت - حضرت ایستاد و خطاب به لشکر دشمن، اینگونه فرمود:
«ایّهاالنّاس، انّ رسولاللَّه (صلّیاللَّهعلیهوآله) قال: «من رأی سلطاناً جائراً مستحلاً لحرام اللَّه، ناکثاً لعهداللَّه، مخالفاً لسنّة رسولاللَّه یعمل فی عباداللَّه بالاثم والعدوان ثم لم یغیّر بقول و لا فعل کان حقّاً علی اللَّه ان یدخله مدخله» (۱۳)؛ یعنی اگر کسی ببیند حاکمی در جامعه، بر سرِ کار است که ظلم میکند، حرام خدا را حلال میشمارد، حلال خدا را حرام میشمارد، حکم الهی را کنار میزند - عمل نمیکند - و دیگران را به عمل وادار نمیکند؛ یعنی در میان مردم، با گناه، با دشمنی و با ظلم عمل میکند - حاکمِ فاسدِ ظالمِ جائر، که مصداق کاملش یزید بود - «و لمیغیّر بقول و لافعل»، و با زبان و عمل، علیه او اقدام نکند، «کان حقّاً علی اللَّه ان یدخله مدخله»، خدای متعال در قیامت، این ساکتِ بیتفاوتِ بیعمل را هم به همان سرنوشتی دچار میکند که آن ظالم را دچار کرده است؛ یعنی با او در یک صف و در یک جناح قرار میگیرد.
این را پیغمبر فرموده است. این که عرض کردیم پیغمبر، حکم این مطلب را فرموده است، این یکی از نمونههای آن است. پس پیغمبر مشخّص کرده بود که اگر نظام اسلامی، منحرف شد، باید چه کار کرد. امام حسین هم به همین فرمایش پیغمبر، استناد میکند.
پس تکلیف، چه شد؟ تکلیف، «یغیّر بقول و لافعل» شد. اگر انسان در چنین شرایطی قرار گرفت - البته در زمانی که موقعیت مناسب باشد - واجب است در مقابل این عمل، قیام و اقدام کند. به هر کجا میخواهد برسد؛ کشته شود، زنده بماند، به حسب ظاهر موفق شود، یا نشود. هر مسلمانی در مقابل این وضعیت باید قیام و اقدام کند. این تکلیفی است که پیغمبر فرموده است.
بعد امام حسین فرمود: «و انّی احق بهذا»؛ من از همه مسلمانان شایستهترم به اینکه این قیام و این اقدام را بکنم؛ چون من پسر پیغمبرم. اگر پیغمبر، این تغییر، یعنی همین اقدام را بر تکتک مسلمانان واجب کرده است، بدیهی است حسینبنعلی، پسر پیغمبر، وارث علم و حکمت پیغمبر، از دیگران واجبتر و مناسبتر است که اقدام کند و من به خاطر این است که اقدام کردم. پس امام، علّت قیام خود را بیان میکند.
در منزل «ازید» که چهار نفر به حضرت ملحق شدند، بیان دیگری از امام حسین علیهالسلام هست. حضرت فرمود: «اما واللَّه انّی لأرجو ان یکون خیراً ما اراد اللَّه بنا؛ قتلنا او ظفرنا» (۱۴). این هم نشانهی اینکه گفتیم فرقی نمیکند؛ چه به پیروزی برسند، چه کشته بشوند، تفاوتی نمیکند. تکلیف، تکلیف است؛ باید انجام بگیرد. فرمود: من امیدم این است که خدای متعال، آن چیزی که برای ما در نظر گرفته است، خیر ماست؛ چه کشته بشویم، چه به پیروزی برسیم. فرقی نمیکند؛ ما داریم تکلیفمان را انجام میدهیم.
در خطبه اوّلِ بعد از ورود به سرزمین کربلا فرمود: «قد نزل من الامر ما قد ترون ...»(۱۵) بعد فرمود: «الا ترون الحق لایعمل به و الی الباطل لایتناهی عنه لیرغب المؤمن فی لقاء ربه حقا» (۱۶) - تا آخر این خطبه - خلاصه و جمعبندی کنم. پس امام حسین علیهالسّلام برای انجام یک واجب، قیام کرد. این واجب در طول تاریخ، متوجّه به یکایک مسلمانان است. این واجب، عبارت است از اینکه هر وقت دیدند که نظامِ جامعه اسلامی دچار یک فسادِ بنیانی شده و بیم آن است که به کلّی احکام اسلامی تغییر یابد، هر مسلمانی باید قیام کند.
البته در شرایط مناسب؛ آن وقتی که بداند این قیام، اثر خواهد بخشید. جزو شرایط، زنده ماندن، کشته نشدن، یا اذیّت و آزار ندیدن نیست. اینها جزو شرایط نیست؛ لذا امام حسین علیهالسّلام قیام کرد و عملاً این واجب را انجام داد تا درسی برای همه باشد.
خوب؛ ممکن است هرکسی در طول تاریخ و در شرایط مناسب، این کار را بکند؛ البته بعد از زمان امام حسین، در زمان هیچیک از ائمّه دیگر، چنین شرایطی پیش نیامد. خود این تحلیل دارد که چطور پیش نیامد؛ چون کارهای مهم دیگری بود که باید انجام میگرفت و چنین شرایطی، در جامعه اسلامی، تا آخر دوران حضور و اوّل زمان غیبت، اصلاً محقّق نشد. البته در طول تاریخ، از اینگونه شرایط در کشورهای اسلامی، زیاد پیش میآید. امروز هم شاید در دنیای اسلام جاهایی است که زمینه هست و مسلمانان باید انجام دهند. اگر انجام دهند، تکلیفشان را انجام دادهاند و اسلام را تعمیم و تضمین کردهاند. بالاخره یکی، دو نفر شکست میخورند.
وقتی این تغییر و قیام و حرکت اصلاحی تکرار شود، مطمئنّاً فساد و انحراف، ریشهکن شده و از بین خواهد رفت. هیچکس این راه و این کار را بلد نبود؛ چون زمان پیغمبر که نشده بود، زمان خلفای اوّل هم که انجام نگرفته بود، امیرالمؤمنین هم که معصوم بود، انجام نداده بود. لذا امام حسین علیهالسّلام از لحاظ عملی، درس بزرگی به همه تاریخ اسلام داد و در حقیقت، اسلام را هم در زمان خودش و هم در هر زمان دیگری بیمه کرد.
هرجا فسادی از آن قبیل باشد، امام حسین در آنجا زنده است و با شیوه و عمل خود میگوید که شما باید چه کار کنید. تکلیف این است؛ لذا باید یاد امام حسین و یاد کربلا زنده باشد؛ چون یاد کربلا این درس عملی را جلوِ چشم میگذارد.
متأسّفانه در کشورهای اسلامىِ دیگر، درس عاشورا آن چنان که باید شناخته شده باشد، شناخته شده نیست. باید بشود. در کشور ما شناخته شده بود. مردم در کشور ما امام حسین را میشناختند و قیام امام حسین را میدانستند. روح حسینی بود؛ لذا وقتی امام فرمود که محرّم ماهی است که خون بر شمشیر پیروز میشود، مردم تعجّب نکردند. حقیقت هم همین شد؛ خون بر شمشیر، پیروز گردید.
بنده یک وقت در سالها پیش، همین مطلب را در جلسهای از جلسات برای جمعیتی عرض کردم - البته قبل از انقلاب - مثالی به ذهنم آمد، آن را در آن جلسه گفتم؛ آن مثال عبارت است از داستان همان طوطی که مولوی در مثنوی ذکر میکند.
یک نفر یک طوطی در خانه داشت - البته مَثَل است و این مَثَلها برای بیان حقایق است - زمانی میخواست به سفر هند برود. با اهل و عیال خود که خداحافظی کرد، با آن طوطی هم وداع نمود. گفت من به هند میروم و هند سرزمین توست. طوطی گفت: به فلان نقطه برو، قوم و خویشها و دوستان من در آنجایند. آنجا بگو یکی از شما در منزل ماست. حالِ مرا برای آنها بیان کن و بگو که در قفس و در خانه ماست. چیز دیگری از تو نمیخواهم.
او رفت، سفرش را طی کرد و به آن نقطه رسید. دید بله، طوطیهای زیادی روی درختان نشستهاند. آنها را صدا کرد، گفت: ای طوطیهای عزیز و سخنگو و خوب! من پیغامی برای شما دارم؛ یک نفر از شما در خانه ماست، وضعش هم خیلی خوب است. در قفس به سر میبرد، اما زندگی خیلی خوب و غذای مناسب دارد او به شما سلام رسانده است.
تا آن تاجر این حرف را زد، یک وقت دید آن طوطیها که روی شاخههای درختان نشسته بودند، همه بال بال زدند و روی زمین افتادند. جلو رفت، دید مردهاند! خیلی متأسّف شد و گفت چرا من حرفی زدم که این همه حیوان - مثلاً پنج تا، ده تا طوطی - با شنیدن این حرف، جانشان را از دست دادند! اما گذشته بود و کاری نمیتوانست بکند.
تاجر برگشت. وقتی به خانه خودش رسید، سراغ قفس طوطی رفت. گفت: پیغام تو را رساندم. گفت: چه جوابی دادند؟ گفت: تا پیغام تو را از من شنیدند، همه از بالای درختان پر پر زدند، روی زمین افتادند و مردند!
تا این حرف از زبان تاجر بیرون آمد، یک وقت دید طوطی هم در قفس، پرپر زد و کف قفس افتاد و مرد! خیلی متأسّف و ناراحت شد. در قفس را باز کرد. طوطی مرده بود دیگر؛ نمیشد نگهش دارد. پایش را گرفت و آن را روی پشت بام، پرتاب کرد. تا پرتاب کرد، طوطی از وسط هوا بنای بال زدن گذاشت و بالای دیوار نشست! گفت: از تو تاجر و دوست عزیز، خیلی ممنونم؛ تو خودت وسیله آزادی مرا فراهم کردی. من نمرده بودم؛ خودم را به مردن زدم و این درسی بود که آن طوطیها به من یاد دادند! آنها فهمیدند که من اینجا در قفس، اسیر و زندانیم. با چه زبانی به من بگویند که چه کار باید بکنم تا نجات پیدا کنم؟ عملاً به من نشان دادند که باید این کار را بکنم، تا نجات یابم! - بمیر تا زنده شوی! - من پیغام آنها را از تو گرفتم و این درسی عملی بود که با فاصله مکانی، از آن منطقه به من رسید. من از آن درس استفاده کردم.
بنده آن روز - بیستوچند سال پیش - به برادران و خواهرانی که این حرف را میشنیدند، گفتم: عزیزان من! امام حسین به چه زبانی بگوید که تکلیف شما چیست؟ شرایط، همان شرایط است؛ زندگی، همان نوع زندگی است؛ اسلام هم همان اسلام است. خوب؛ امام حسین به همه نسلها عملاً نشان داد. اگر یک کلمه حرف هم از امام حسین نقل نمیشد، ما باید میفهمیدیم که تکلیفمان چیست.
ملتی که اسیر است، ملتی که در بند است، ملتی که دچار فساد سران است، ملتی که دشمنان دین بر او حکومت میکنند و زندگی و سرنوشت او را در دست گرفتهاند، باید از طول زمان بفهمد که تکلیفش چیست؛ چون پسر پیغمبر - امام معصوم - نشان داد که در چنین شرایطی باید چه کار کرد.
با زبان نمیشد. اگر این مطلب را با صد زبان میگفت و خودش نمیرفت، ممکن نبود این پیغام، از تاریخ عبور کند و برسد؛ امکان نداشت. فقط نصیحت کردن و به زبان گفتن، از تاریخ عبور نمیکند؛ هزار گونه توجیه و تأویل میکنند. باید عمل باشد؛ آن هم عملی چنین بزرگ، عملی چنین سخت، فداکاریای با چنین عظمت و جانسوز که امام حسین انجام داد!
حقیقتاً آنچه که از صحنه روز عاشورا در مقابل چشم ماست، جا دارد که بگوییم در تمام حوادثی که از فجایع بشری سراغ داریم، هنوز تک و بیهمتاست و نظیری ندارد. همانطور که پیغمبر فرمود، امیرالمؤمنین فرمود، امام حسن فرمود - بنابر آنچه که در روایات هست - «لایوم کیومک یا اباعبداللَّه» (۱۷)؛ هیچ روزی مثل روز تو، مثل روز عاشورای تو، مثل کربلا و مثل حادثه تو نیست.
امروز هم روز عاشوراست و بنده مایلم که چند کلمه ذکر مصیبت کنم. همه جای کربلا ذکر مصیبت است. همه حوادث عاشورا گریهآور و دردناک است. هر بخشی را که شما بگیرید؛ از ساعتی که وارد کربلا شد، صحبت امام حسین، حرف او، خطبه او، شعر خواندن او، خبر مرگ دادن او، صحبت کردن با خواهر، با برادران، با عزیزان، همه اینها مصیبت است، تا به شب و روز عاشورا و ظهر و عصر عاشورا برسد! من گوشهای از آنها را حالا عرض میکنم.
این روزها، روزهای روضه و گریه است؛ شما هم همهجا میشنوید. بنده برای اینکه خودم را مختصری در این میهمانی عظیم حسینی وارد کرده باشم، این چند کلمه را عرض میکنم و چون این ملت ما خیلی جوان در راه خدا داده است - شاید در بین این جمعیت، هزاران نفر هستند که جوانانشان را از دست دادهاند - فکر کردم که چند کلمه از جوانان امام حسین عرض کنم. ما به همه میگوییم که از روی متن، روضه بخوانید؛ حالا بنده میخواهم متن کتاب «لهوفِ» ابنطاووس را برایتان بخوانم، تا ببینیم روضه متنی چگونه است. بعضی میگویند آدم نمیشود همان را که در کتاب نوشته است، بخواند؛ باید بپرورانیم - بسازیم - خوب؛ گاهی آن هم اشکالی ندارد؛ اما ما حالا از روی کتاب، چند کلمهای میخوانیم.
علیبنطاووس، از علمای بزرگ شیعه در قرن ششم هجری است؛ خانواده او همه اهل علم و دینند. همه آنها یا خیلی از آنها خوبند؛ بخصوص این دو برادر - علیبنموسیبنجعفربنطاووس و احمدبنموسیبنجعفربنطاووس - این دو برادر از علمای بزرگ، مؤلّفین بزرگ و ثُقات بزرگند. کتاب معروف «لهوف» از سیّد علیبنموسیبنجعفربنطاووس است. در تعبیرات منبریهای ما عین عبارات این کتاب - مثل روایت - خوانده میشود؛ از بس متقن و مهم است. من از روی این میخوانم.
میگوید: «فلمّا لم یبق معه سوی اهل بیته»؛ یعنی وقتی که همه اصحاب امام حسین به شهادت رسیدند و کسی غیر از خانواده او باقی نماند، «خرج علیبنالحسین علیهالسّلام»؛ علیاکبر از خیمهگاه خارج شد. «و کان من اصبح النّاس خلقاً»؛ علیاکبر یکی از زیباترین جوانان بود. «فاستأذن اباه فی القتال»؛ پیش پدر آمد و گفت: پدر، اکنون اجازه بده تا من بروم بجنگم و جانم را قربانت کنم. «فاذن له»؛ هیچ مقاومتی نکرد و به او اجازه داد!
این دیگر اصحاب و برادرزاده و خواهرزاده نیست که امام به او بگوید نرو - بایست - این پاره تن و پاره جگر خود اوست! حال که میخواهد برود، باید امام حسین اجازه دهد. این انفاق امام حسین است؛ این اسماعیل حسین است که به میدان میرود. «فاذن له»؛ اجازه داد که برود. اما همین که علیاکبر به طرف میدان راه افتاد، «ثمّ نظر الیه نظر یائس منه»؛ امام حسین نگاهی از روی نومیدی، به قدّ و قامت علیاکبر انداخت. «و ارخی علیهالسّلام عینه و بکی، ثمّ قال اللّهم اشهد»؛ گفت: خدایا خودت شاهد باش. «فقد برز الیهم غلام اشبه النّاس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسولک»؛ جوانی را به جنگ و به کام مرگ فرستادم که از همه مردم، شبیهتر به پیغمبر بود؛ هم در چهره، هم در حرف زدن، هم در اخلاق؛ از همه جهت!
به به، چه جوانی! اخلاقش هم به پیغمبر، از همه شبیهتر است. قیافه و حرف زدنش هم به پیغمبر و به حرف زدن پیغمبر، از همه شبیهتر است. شما ببینید امام حسین، به چنین جوانی چقدر علاقهمند است! به این جوان، عشق میورزد؛ نه فقط به خاطر اینکه پسر اوست. به خاطر شباهت، آن هم چنان شباهتی به پیغمبر! آن هم حسینی که در بغل پیغمبر بزرگ شده است. به این پسر، خیلی علاقه دارد و رفتن این پسر به میدان جنگ، خیلی برایش سخت است. بالاخره رفت.
مرحوم ابنطاووس نقل میکند که این جوان به میدان جنگ رفت و شجاعانه جنگید. بعد نزد پدرش برگشت و گفت: پدرجان! تشنگی دارد مرا میکشد؛ اگر آبی داری، به من بده. حضرت هم آن جواب را به او داد. برگشت و به طرف میدان رفت. حضرت در جواب به او فرمود: برو بجنگ؛ طولی نخواهد کشید که به دست جدّت سیراب خواهی شد. «فرجع الی موقف نضال»؛ علیاکبر بهطرف میدان جنگ برگشت.
مؤلّف این کتاب، ابنطاووس است؛ آدم ثقهای است. اینطور نیست که برای گریهگرفتن و مثلاً گرم کردن مجلس بخواهد حرفی بزند؛ نه. عباراتش عبارات متقنی است. میگوید: «و قاتل اعظم القتال»؛ علیاکبر، بزرگترین جنگ را کرد؛ در نهایت شجاعت و شهامت جنگید. بعد از آن که مقداری جنگید، «فرماه منقذبن مرة العبدی لعنة اللَّه»؛ یکی از افراد دشمن، آن حضرت را با تیری هدف گرفت. «فصرعه»؛ پس او را از روی اسب به زمین انداخت.
«فنادا یا ابتاه علیک السّلام»؛ صدای جوان بلند شد: پدر، خداحافظ! «هذا جدّی یقرأک السّلام»؛ این جدّم پیغمبر است که به تو سلام میرساند. «و یقول عجل القدوم علینا»؛ میگوید: فرزندم حسین! زود بیا، بر ما وارد شو - علیاکبر، همین یک کلمه را بر زبان جاری کرد - «ثم شهق شهقتاً فمات»؛ بعد آهی، یا فریادی کشید و جان از بدنش بیرون رفت.
«فجاء الحسین علیهالسّلام»؛ امام حسین تا صدای فرزند را شنید، به طرف میدان جنگ آمد؛ آنجایی که جوانش روی زمین افتاده است. «حتّی وقف علیه»؛ بالای سر جوان خود رسید. «و وضع خدّه علی خدّه»؛ صورتش را روی صورت علیاکبر گذاشت. «و قال قتل اللَّه قوماً قتلوک ما اجرأهم علی اللَّه»؛ حضرت، صورتش را روی صورت علیاکبر گذاشت و این کلمات را گفت: خداوند بکشد قومی را که تو را کشت ...
قال الرّاوی: «و خرجت زینب بنت علی علیهماالسّلام»؛ راوی میگوید: یک وقت دیدیم که زینب از خیمهها خارج شد. «فنادا یا حبیباه یابناخاه»؛ صدایش بلند شد: «ای عزیز من؛ ای برادرزاده من!». «و جائت فأکبّت علیه»؛ آمد و خودش را روی پیکر بیجان علیاکبر انداخت. «فجاءالحسین علیهالسّلام فأخذها و ردها الی النّساء»؛ امام حسین علیهالسّلام آمد، بازوی خواهرش را گرفت، او را از روی جسد علیاکبر بلند کرد و پیش زنها فرستاد.
«ثمّ جعل اهل بیته صلواتاللَّهوسلامهعلیهم یخرج رجل منهم بعدالرجل»؛ دنباله این قضیه را نقل میکند که اگر بخواهیم این عبارات را بخوانیم، واقعاً دل انسان از شنیدن این کلمات، آب میشود!
من از این عبارت ابنطاووس، مطلبی به ذهنم رسید. این که میگوید: «فأکبّت علیه»، آنچه در این جمله ابنطاووس است - که حتماً از روایات و اخبار صحیحی نقل کرده - نمیگوید که امام حسین خودش را روی بدن علیاکبر انداخت؛ امام حسین، فقط صورتش را روی صورت جوانش گذاشت. اما آن که خودش را از روی بیتابی روی بدن علیاکبر انداخت، حضرت زینب کبری است.
من در هیچ کتاب و هیچ مقتلی ندیدم که این زینب بزرگوار، این عمّه سادات، این عقیله بنیهاشم، وقتی که دو پسر خودش، دو علیاکبر خودش هم در کربلا شهید شدند - یکی «عون» و یکی «محمّد» - عکسالعملی نشان داده باشد؛ مثلاً فریادی کشیده باشد، گریه بلندی کرده باشد، یا خودش را روی بدن آنها انداخته باشد! به نظرم رسید این مادران شهدای زمان ما، حقیقتاً نسخه زینب را عمل و پیاده میکنند! بنده ندیدم، یا کمتر مادری را دیدم - مادر یک شهید، مادر دو شهید، مادر سه شهید - که وقتی انسان او را میبیند، در او ضعف و عجز احساس کند!
مادران واقعاً شیر زنانی هستند که انسان میبیند زینب کبری نسخه اصلی رفتار مادران شهدای ماست. دو پسر جوانش - عون و محمّد - شهید شدند، حضرت زینب سلاماللَّهعلیها عکسالعملی نشان نداد؛ اما دو جای دیگر - غیر از مورد پسران خودش - دارد که خودش را روی جسد شهید انداخت؛ یکی همینجاست که بالای سر علیاکبر آمد و بیاختیار خودش را روی بدن علیاکبر انداخت، یکی هم عصر عاشوراست؛ آن وقتی که خودش را روی بدن برادرش حسین انداخت و صدایش بلند شد: «یا رسولاللَّه! هذا حسینک ململ بدماء»؛ ای پیغمبر خدا، این حسین توست؛ این عزیز توست؛ این پاره تن توست! چه مصیبتهایی را تحمّل کردند! لاحول و لاقوة الّا باللَّه العلىّ العظیم.
قبل از خطبه دوم، چند دعا بکنم؛ با این چشمهای اشکبار، خدا را بخوانیم. ظهر جمعه است، انشاءاللَّه خدای متعال، برکات و رحمتش را بر ما نازل کند.
پروردگارا! تو را به حسین و زینب علیهماالسّلام قسم میدهیم که ما را جزو دوستان و یاران و دنبالهروان آنان قرار بده.
پروردگارا! حیات و زندگی ما را زندگی حسینی و مرگ ما را مرگ حسینی قرار بده.
پروردگارا! امام بزرگوار ما را که به این راه هدایتمان کرد، با شهدای کربلا محشور کن. شهدای عزیز ما را با شهدای کربلا محشور کن.
پروردگارا! به کسانی که در راه خدا، در راه این انقلاب و در راه اسلام، از جان و عمر خود مایه گذاشتند؛ جانبازان عزیزمان، ایثارگران، آزادگان و کسانی که هنوز در دست دشمن در اسارتند - هر تعدادی که هستند - از خزانه غیبت، رحمت و فضل خود را نازل کن.
پروردگارا! رحمت خود را بر این امّت و ملت نازل کن؛ همه گرفتاریهای این ملت را به فضل و تدبیر و حکمت خود برطرف کن.
پروردگارا! این ملت بزرگ، این ملت حسینی و عاشورایی را بر همه دشمنان کوچک و بزرگش پیروز کن؛ دشمنان او را مأیوس و ناکام کن.
پروردگارا! اسلام را در میان ما روزبهروز زندهتر و شادابتر کن.
پروردگارا! اجر کسانی که برای این ملت و این کشور، زحمت میکشند و از هر لحاظ خدمتی میکنند - مخصوصاً مسؤولین کشور که دلسوزانه خدمت میکنند - به بهترین و وافرترین وجهی عطا کن.
پروردگارا! گذشتگان ما را بیامرز؛ مرضای ما را شفا عنایت کن؛ پدر و مادر و ذویالحقوق و اساتید ما را مشمول رحمت و فضل خود قرار بده.
پروردگارا! همه کسانی که حاجتی دارند و از ما التماسِ دعا کردند و خواستند که مسألت آنها را به درگاه خدای متعال بیاوریم، متضرّعانه از تو میخواهیم حاجاتشان را برآورده فرما.
پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، امّت اسلامی را در هرجای دنیا که هستند، سربلند کن؛ تکلیف حسینی را به آنها تعلیم بده؛ توفیق انجام این تکلیف را به آنها عنایت فرما.
پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، قلب امام زمان ما، ولىّعصر ما اروحنافداه را از ما خشنود و راضی کن؛ ما را از یاران و موالیان آن بزرگوار قرار ده؛ توفیق و سعادت زیارت آن بزرگوار را به ما عنایت فرما.
پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، آن خیری که از تو خواستیم و نخواستیم، به ما عنایت کن و از هر شرّی به تو پناه بردیم و پناه نبردیم، ما را از آن در امان بدار.
بسماللَّهالرّحمنالرّحیم
قل هواللَّه احد. اللَّه الصّمد. لم یلد و لم یولد. و لم یکن له کفواً احد
۱) بحارالانوار: ج ۴۳، ص ۲۶۱
۲) بحارالانوار:ح ۳۶، ص ۲۰۴
۳) شعراء: ۸۸
۴) بحارالانوار: ج ۲، ص ۱۷۰.
۵) مائده: ۵۴
۶) مقصود این روایت است: «ایهاالنّاس ان رسول اللَّه(ص) قال من رأی سلطاناً جائراًمستحلاً لحرام اللَّه، ناکثاًلعهداللَّه...»
۷) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۲۵.
۸) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۲۵
۹) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۲۹
۱۰) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۲۹
۱۱) تاریخ طبری: ج ۷، ص ۲۴۰
۱۲) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۳۵
۱۳) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۸۲
۱۴) -
۱۵) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۸۱
۱۶) بحارالانوار: ج ۴۴، ص ۳۸۱
۱۷) بحارالانوار: ج ۴۵، ص ۲۱۸
برچسبها: اقتصاد اسلامی؛ الگوی اسلامی زن؛ امر به معروف و نهی از منکر؛ جامعه اسلامی؛ نماز جمعه؛ مردم ایران؛ احساس مسئولیت؛
https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2756
https://farsi.khamenei.ir/audio-content?id=23143
https://farsi.khamenei.ir/audio-content?id=43425
1404/07/23
گفتوگو با آقای دکتر کمال خرّازی درباره اصول مذاکره و ابعاد جنگ دوازدهروزهجمهوری اسلامی اهل مذاکره است اما تحمیل را نمیپذیرد حضرت آیتالله خامنهای، در سخنرانی تلویزیونی خطاب به ملّت ایران: «اینکه میگوییم [مذاکره با آمریکا] به سود ما نیست، برای ما فایدهای ندارد، چون طرف آمریکایی پیشاپیش خودش نتیجهی مذاکرات را معیّن کرده؛ یعنی اعلام کرده که مذاکرهای را قبول دارد و میخواهد مذاکرهای بکند که نتیجهی آن مذاکره، تعطیل شدن فعّالیّتهای هستهای و غنیسازی در کشور ایران باشد. یعنی بنشینیم پشت میز مذاکرهی با آمریکا و نتیجهی گفتگوهایی که با آنها خواهیم کرد، حرفی باشد که او گفته «باید انجام بگیرد»! این که دیگر مذاکره نیست؛ این دیکته است، این تحمیل است.» ۱۴۰۴/۷/۱
از این رو، رسانه KHAMENEI.IR برای روایت و تحلیل کلان پیروزی جمهوری اسلامی ایران در نبرد تحمیلی ۱۲ روزه اخیر با رژیم صهیونیستی و نقش رهبر معظم انقلاب اسلامی در هدایت کشور، پروندهی «روایت فتح» را مشتمل بر تحلیل کارشناسان عرصههای مختلف کشور در این باره، تدوین و منتشر کرده است. در این بخش از پرونده:
آقای دکتر کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، در گفتوگو با رسانه KHAMENEI.IR، به اصول سهگانهی «عزّت»، «حکمت» و «مصلحت» و معنای حقیقی این اصول در عرصهی مذاکره، روند و فلسفهی مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا، سازوکار تصمیمگیری در شورای عالی امنیت ملّی دربارهی مذاکره، مفهوم «مذاکرهی شرافتمندانه» در برابر «مذاکرهی تحمیلی»، تجربهی دو دههی پروندهی هستهای و ثبات مواضع ایران، فتوای حرمت سلاح هستهای و سیاست شفاف هستهای کشور، تحلیل جنگ دوازدهروزه و نقش رهبر معظم انقلاب در مدیریت بحرانها و ایجاد آرامش اجتماعی پرداخته است.
ترجمه این گفتوگو به زبان انگلیسی
رهبر انقلاب اسلامی سه اصل «عزّت»، «حکمت» و «مصلحت» را به عنوان اصول اساسی در هر گونه مذاکرهای مطرح کردهاند. نگاه و تحلیل خودتان را در مورد این سه اصل و دیدگاه حضرت آیتالله خامنهای در این زمینه را بیان بفرمایید.
بسم الله الرّحمن الرّحیم. شما میدانید که از مؤلّفههای قدرت، یکی توانایی دفاعی کشور است. مؤلّفهی دیگر، دیپلماسی قوی یک کشور است. البتّه وضعیّت اقتصاد کشور و رضایت و حمایت مردم نیز از مؤلّفههای بسیار مهم به شمار میروند تا یک کشور بتواند از حقوق خودش به طور کامل دفاع کند. بنابراین، دیپلماسی یک ضرورت است و همواره در طول تاریخ، از دیپلماسی برای حلّ مسائل و مشکلات یک کشور استفاده شده است. در زمان پیامبر گرامی اسلام هم میبینید که با اعزام گروهی از مسلمانها به حبشه و نوشتن نامههایی از سوی حضرت محمّد صلّیاللهعلیهوآله به سران کشورهای دیگر، در واقع دیپلماسی دنبال شد. بنابراین، آنچه مهم است این است که دیپلماسی بر چه اصولی انجام بگیرد. دراینباره، رهبر انقلاب اسلامی سه اصل «عزّت»، «حکمت» و «مصلحت» (۱) را بیان کردهاند.
ما اگر در دیپلماسی بر اساس منطق و استدلالهای استوار تلاش کنیم طرف مقابل را قانع کنیم، در واقع، اصل «حکمت» رعایت شده است. وقتی کاری نکنیم که عزّت کشور خدشهدار شود یا ملّت احساس حقارت کند، اصل «عزّت» رعایت شده است. درعینحال، ایشان «مصلحت» را هم ذکر کردهاند؛ زیرا در گفتوگوهایی که با کشورهای دیگر انجام میگیرد، طبیعتاً ممکن است ضرورت داشته باشد انعطافی نشان داده شود تا به یک نتیجه رسید، آن هم بر اساس توافق «برد ـ برد»؛ یعنی طرفین ضمن توافق، اصل «برابری» را رعایت بکنند تا به نتیجه برسند. در قضایای اخیر هم، قبل از جنگ، این را مشاهده کردیم؛ چرا که اوّلاً پذیرش مذاکره به صورت غیرمستقیم، خودش نشاندهندهی «حکمت» بود.
...
از دیدگاه شما خطر اصلی وجود رژیم صهیونی برای منطقه و جهان چیست؟
نکتهای که میخواهم بر آن تأکید کنم، هدف اسرائیلیها در منطقه و در سطح بینالمللی است. اسرائیلیها بر اساس اسطورههای تورات برای خود حقّی قائلند؛ یکی اینکه باید سرزمین وسیعی را در اختیار داشته باشند، یعنی همان طرح «اسرائیل بزرگ». آنها مدّعیاند که باید از نیل تا فرات در اختیارشان باشد. آقای بنگوریون ــ که اوّلین نخستوزیر اسرائیل بود ــ گفته بود که اسرائیل بزرگ باید از نیل تا فرات محقّق بشود. آقای موشهدایان ــ که سیاستمدار و فرمانده ارتش آنها بود ــ وقتی که ارتفاعات جولان را گرفتند، گفت نسل اوّل ما اسرائیل را تأسیس کرد، ما امروز توانستیم سرزمین اسرائیل را گسترش دهیم و نسلهای آینده سیاست نیل تا فرات را محقّق خواهند کرد. اینها همه نشاندهندهی یک برنامهی درازمدّت است که اسرائیلیها برای منطقه و جهان دارند. اسرائیلیها یک پروتکل بیستوچهارمادّهای دارند که فراماسونها برایشان تدوین کردهاند و در آن، سیاستهای درازمدّتشان کاملاً مشهود است.
صهیونیستها داعیهی حکومت جهانی دارند و میخواهند روزی بر جهان استیلاء پیدا کنند؛ در این مسیر، به «خشونت مقدّس» معتقدند، درست مثل داعش. همانطور که داعش برای رسیدن به اهداف خود هر اقدامی را مجاز میدانست، اسرائیلیها هم همین رویکرد را دارند. گروههای تندرو در میانشان ــ مثل گروه «گوشآمونیم» ــ دقیقاً همین کار را میکنند: به زمینهای فلسطینیها حمله میکنند، خانهها و زمینهایشان را غصب میکنند و دست به کشتار میزنند؛ این همان اعتقاد به «خشونت مقدّس» است که در عمل پیاده میشود.
بنابراین، باید در برابر برنامههای آتی اسرائیل برای منطقه و حتّی جهان هشیار بود. آنها با اینکه اقلّیّتی کوچک هستند، امّا میخواهند با اتّکای به قدرتهای بزرگ، بر منطقه و جهان استیلاء پیدا کنند. لذا از همین امروز باید آمادهی مقاومت بود.
https://farsi.khamenei.ir/others-dialog?id=61546
می فرمایند امام حسین علیه السلام به حر بن یزید ریاحی فرمودند: ثکلتک امک که گویا یعنی مادرت به عزایت بنشیند. این را بنده رفته بودم یک مجلس ختمی که برای مادری هم منعقد شده بود، و خطیب محترم داشتند این روایت را هم نقل می فرمودند.
ببینید، یک وقت هست که عرفهایی را داریم که باید رعایت هم شوند. مثلاً یک وقتها هستند که فرض بفرمائید مسائل عرفانی از مثنوی مولوی یحتمل می شود عرف! ولی یک وقت هم هست که خود امام خمینی شعری را در مورد کربلا هم می فرمایند که: مشنو از نی چون حکایت می کند، بشنو از دل چون روایت می کند! مسئله این است که عرفا به هم ایراد هم می کنند دیگر. در همین مجلیس ختم بنده داشتم از قرآن مجید هم می خواندم که می فرماید:
اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ ۖ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ ۗ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ ﴿٤٥﴾ ۞ وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْکِتَابِ إِلَّا بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ ۖ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِی أُنزِلَ إِلَیْنَا وَأُنزِلَ إِلَیْکُمْ وَإِلَٰهُنَا وَإِلَٰهُکُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿العنکبوت: ٤٦﴾
ولی یک وقت هم هست که با اهل کتابی نیز طرفیم که ظالم است و بلکه از فراماسونری هم دستور می گیرد. البته یک وقت هم هست که شما نه فقط دارید کتاب تکه هایی از یک کل منسجم را می خوانید و توجه می کنید که یحتمل کتاب دارد بدجوری هم زیر کمربند فول می زند آنچنان که یحتمل هم خمینه ای را در نظر گرفته است که بین Living Earth و با گاوهایت رفتیم تا جامونو بیابی را هم دارد روانکاوی می کند و فقط هم جنبه های منفی مسئله را که مملو از روانپریشی هم هست را در نظر گرفته است. و عرض بنده این است که مسئله مختص این کتاب و آن کتاب هم نیست و بلکه آیا مسئله یحتمل این هم هست که بالاخره هر کتابی را می شود از لحاظات و جنبه های منفی آن نیز در نظر گرفت دیگر و حتی بعضی اشکال هم کنند که دیگر نباید هم گفت که فراماسونری هم در آن دست داشته است دیگر.
و از آن طرف هم نمی شود گفت که اصلا فراماسونری و بلکه شیطان پرستی هم نداریم همانطوری که پروتوکلهای صهیونی را هم برایشان دیکته می کنند که آیا چطور هم می خواهند با شیطان پرستی کل عالم را بگیرند و از آن خود کنند. با این فساد جنگیدن که یک مسئله ای است که هم از درون باید با آن جنگید و جهاد اکبر کرد و هم از بیرون، همان مسئله ای است کانه به جنگ اژدهای هفت سر هم رفته اید و از هر طرف که بخواهید او را شکست دهید، از طرف دیگری قد علم می کند.
همین مسئله ی امام زمان عجل الله فرجه الشریف و انسان 250 ساله ی ائمه ی اطهار علیهم السلام را هم در نظر بگیرید، اینجا امام و ماموم باید به یک یقینی هم برسند که غیر قابل تردید است و حتی یک عشقی هم بین امام و ماموم آیا چقدر بتواند ایجاد شود که از جمله هم منجر به شهادت شهداء و حتی شهادت خود سید الشهداء امام حسین صلوات الله و سلامه علیه هم شود. البته این مسئله برای خود پیغمبر اکرم محمد مصطفی صل الله علیه و آله و سلم و بلکه دیگر ائمه ی اطهار هم بوده است، خصوصاً اینکه عظمت رسول گرامی اسلام بوده است که اسلام را در بدو تشکیل آن با آن همه غزوات و جنگها هم شکل داده بوده است، ولی عظمت مسئله، همانطوری که حضرت ولی فقیه مد ظله العالی در خطبه های نماز جمعه هم می فرمایند، در زمان امام حسین علیه السلام در روز عاشورا از نوع دیگری هم می شود که همه هم فرموده اند: لا یوم کیومک یا ابا عبد الله. مسئله این نیست که مثلاً حسنک وزیر است که در خطر است یا ایاز است که به او حسادت می شود یا حتی خواجه نصیر الدین طوسی است که خیلی وزیر توانا و عالمی است و همه ی این داستان سرایی ها در مورد او است یا شاه و خلیفه هم هستند که ماورای وزیرش، خود در خطر است. یک وقت هست که مسئله از نوعی می شود که درجه ی بیداری مردم به حدی هم می رسد که بواقع هم همه و همه بنظر می رسد که می فرمایند: انا المهدی! و بلکه هد بند یا مهدی هم بر سر می بندند و می روند به جبهه های جنگ حق علیه باطل تا پای جان برای اسلام و مسلمین در جهاد فی سبیل الله.
اینجا یحتمل بعضی اشکال هم کنند که حالا اگر کسی بخواهد راجع به ایاز هم مطالعه ای بیشتر داشته باشد که مثلاً در مولوی نیز مسئله اش جیست و بلکه در آثار دیگر شعراء و عرفا هم چه می فرمایند، خوب حالا این هم خوب است. ولی در آن میان که همه و همه نیز دارند می روند به جبهه های حق علیه باطل هم دیگر یحتمل کسی مایل نباشد که در اتوبوس و مینی بوسهایی که شما را به جبهه هم دارند می برند، مقاله ی ایاز را مطالعه کنید. ولی حالا که یحتمل وقت بیشتر هم باشد، بعضی هم اشکال کنند که چرا که نه و مطالعه هم بفرمائیدش:
عشق محمود به ایاز و سیر تاریخی و عرفانی این داستان از آغاز ...https://hawzah.net/fa/Article/View/87981
از طرفی بعضی هم یحتمل اشکال بفرمایند که حالا مثلاً 20 سال هم رفته اید پشت سر امامی به نماز ایستاده اید، و بعد از بیست سال هم اگر فرمودند که سلام کردن ات از فحش بدتر است. زودی ناراحت نشو دیگر؛ توی رویش هم حتی نیاور! یحتمل خواسته است بهت بفرماید که تو هنوز به آن عشق خدایی که از طریق امام خود هم باید به آن برسی، نرسیده ای. خوب، برو پشت سر امام دیگری هم بایست و اقامه ی نماز جماعت هم کن دیگر. مسئله حل است؟! اتفاقاً ما یک کنیزی هم داریم که هر چه به او می گوییم بابا، نمی خواهد تو بروی آشغالها و زباله را بگذاری سر کوچه توی کانتینر زباله. مگر گوش می دهد؟ می فرماید من خودم همه ی کارها را خودم هم می کنم! و حالا خدا هم نکند که اگر یک مشته کتابهایی را هم دم کانتینرهای زباله بیابد. کاری می کند کارستان که بابا چرا کتابها را می آورید می گذارید توی زباله دانی و .... همین کتاب تکه های از یک کل منسجم را گفتم که اینطوری برایم آوردند. آنی را که خودم خریده بودند را معلوم نیست چه کار کردند و کجا است، ولی این یکی را هم از دم زباله دانی آوردند. گاهی کتابهای مذهبی را هم بنده خودم می بینم که جتی لجن مال هم شده و قدرش را مردم نمی دانند و باید از توی زباله ها آنها را جمع کرد! ولی همین کتاب پزشکی قانونی انتشارات اینشتین سید فرامرز گودرزی را هم برایم از بین زباله ها آوردند که خیلی بسیار هم آموزنده است. و گویا ایشان اگر در اینترنت جستجو هم کنید از پیش کسوتان علم پزشکی قانونی است. کتاب با شعرهایی از طالب آملی هم شروع می شود.
یک جاهایی مسئله غفلت است. گاهی اوقات هر چقدر هم حتی در گوششان به همه بفرمائید که آیا چرا این همه در غفلتی؟ جا افتادن مسئله برایشان کار نمی کند، دقیقاً برای اینکه در غفلت و جهل خود هم گیر کرده است. و حالا شما هی نصحیتش هم کن! مثل این است که به جوان بفرمائید که هفتاد درصد دین تو وقتی کامل هم می شود که ازدواج هم کنی! یحتمل دلش هم می خواهد ازدواج کند، ولی وقتی نمی داند چه کند و بلکه در غفلتش هم گیر کرده است و به نصحیت هم گوش نمی دهد؟ آیا در غفلت و جهلش هم گیر کرده است؟ یا یحتمل هم آن عالم و استادی را که می تواند او را پای مکتب اهل بیت عصمت و طهارت هم بنشاند و درسها نیز از انسان 250 ساله ائمه ی اطهار علیهم السلام یاد بگیرد، مسئله اش این است که او را هنوز نیافته است. و لذا، نمی داند که چطور هم می شود به الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب و درجات متعالیه نیز رسید و .... ولی یحتمل بعضی هم اشکال کنند که حالا یا می روی حوزه یا می روی دانشگاه، کار این همه که می گویی سخت هم نیست که حالا چطور مثل علی عنایت منطق ریاضی هم تحصیل کنی و حتی در آن زمینه کار هم کنی، یا در زمینه ی علوم روانشناسی شناختی هم مثل کمال خرازی کار کنی یا حتی از اساتید حوزه ی علمیه قم هم شوی و .... حتی این همه هم شهدای هسته ای داریم دیگر. و لذا یقیناً هم بعضی می فرمایند که بابا واقعاً هم یک کاری بکن در ریاضی فیزیک حکمت متعالیه نظریه های حمیدی مجیدی فقهی که به یک دردی هم بخورد دیگر. چرا اینقدر درجا می زنی؟ یحتمل باید هم به این عزیزان گفت: هفت شهر عشق را عطار گشت، ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم! لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته وارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر واجعلنا من خیر انصاره واعوانه و المستشهدین بین یدیه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿١﴾ لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٢﴾ وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿٣﴾ وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿٤﴾ وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿٥﴾ لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿٦﴾
الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ ﴿٩١﴾ فَوَرَبِّکَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٩٢﴾ عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾ فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ ﴿٩٤﴾ إِنَّا کَفَیْنَاکَ الْمُسْتَهْزِئِینَ ﴿٩٥﴾ الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۚ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٩٦﴾ وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ ﴿٩٧﴾ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَکُن مِّنَ السَّاجِدِینَ ﴿٩٨﴾ وَاعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّىٰ یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ ﴿الحجر: ٩٩﴾
٢ ـ یج : روی عن أبی حمزة الثمالی عن أبی جعفر علیه السلام قال : قرئت عند أمیرالمؤمنین علیه السلام « إذا زلزلت الارض زلزالها » إلى أن بلغ قوله : « وقال الانسان مالها یومئذ تحدث أخبارها [٢] » قال : أنا الانسان وإیای تحدث أخبارها ، فقال له ابن الکواء : یا أمیرالمؤمنین « وعلى الاعراف رجال یعرفون کلا بسیماهم [٣] » قال نحن الاعراف نعرف أنصارنا بسیماهم ، ونحن أصحاب الاعراف نوقف بین الجنة والنار ، ولا یدخل الجنة إلا من عرفنا وعرفناه ، ولا یدخل النار إلا من أنکرنا وأنکرناه ، وکان علی علیه السلام یخاطبه بویحک ، وکان یتشیع ، فلما کان یوم النهروان قاتل علیا علیه السلام ابن الکواء.
وجاءه علیه السلام رجل فقال : إنی احبک ، فقال أمیرالمؤمنین علیه السلام : کذبت فقال الرجل : سبحان الله کأنک تعلم ما فی قلبی! وجاءه آخر فقال : إنی احبکم أهل البیت ـ وکان فیه لین ـ فأثنى علیه عنده ، فقال أمیرالمؤمنین علیه السلام : کذبتم لا
یحبنا مخنث ولا دیوث ولا ولد زناء ولا من حملته امه فی حیضها ، فذهب الرجل فلما کان یوم صفین قتل مع معاویة.
بحار الانوار، علامه محمد باقر مجلسی، جلد 42، ص 17- 18
https://lib.eshia.ir/71860/42/17
1404/07/20
سرمقاله شماره ۱۱۳ روزنامه صدای ایرانچرا مقاومت غزه پیروز است؟ در میانهی جنگ آنگاه که اخبار و روایتهای گوناگون اوج میگیرند و خیز بر میدارند و حتی برخی متخصص رسانهای را در خود غرق میکنند - اخبار و روایتهایی که بعضاً حتی صحت و سقمشان هم مشخص نیست - سخن گفتن و روایت کردن از واقعیات، آنگونه که هستند نه آنگونه که دشمن آن را بازنمایی میکند، اهمیت و ضرورتی مضاعف پیدا میکند. البته نه به شکل آنچه که در هجوم اخبار و اطلاعاتی میبینیم و امکان رمزگشایی آنها برای مخاطب مشخص نیست بلکه به شکلی که اولویتها را به شیوهای منطقی برای مخاطب مشخص کند، ارتباط منطقی میان پدیدهها را تشریح کرده و توجه مخاطب به سمت و سویی رهنمون شود که در حالت عادی چندان مد نظر قرار نمیگیرند.
«صدای ایران»، روزنامه اینترنتی رسانهی KHAMENEI.IR که از روزهای آغازین جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونی علیه ایران با مأموریتی که ذکر شد آغاز به کار کرد، حال و در زمان توقف آتش سعی دارد تا بهصورت روزانه همراه ملّت ایران باشد. محورهای مهم و مرتبط را از لابهلای سیل اخبار و اطلاعات درست و نادرست بیرون کشیده، سره را از ناسره جدا کرده و وضعیت راهبردی جمهوری اسلامی ایران را آنگونه که هست روایت کند. «صدای ایران» صدای ملّت ایران خواهد بود و راوی ایستادگی و مقاومت آنها.
صد و سیزدهمین شماره «صدای ایران» به روح مطهر شهید پرویز زرقامیپرست تقدیم شده است.
این روزنامه اینترنتی هر شب حوالی ساعت ۲۲ در رسانهی KHAMENEI.IR منتشر خواهد شد.
دریافت روزنامه اینترنتی «صدای ایران»؛ شماره صد و سیزده
سرمقاله
چرا مقاومت غزه پیروز است؟
«حماس سلاح خود را زمین نگذاشته است، نوار غزه تخلیه نشده است، تلآویو کنترل امنیتی کامل بر کل نوار غزه ندارد و هیچ وعدهای برای تشکیل «دولت مدنی جایگزین غیر از حماس و تشکیلات خودگردان فلسطین» وجود ندارد.»
این جملاتی از گزارش یدیعوت آحارونوت یکی از رسانههای رژیم صهیونیستی است که در واکنش به ادعای نتانیاهو مبنیبر پیروزی در غزه نوشته شده است. زمانی که به اهداف جنگ دوساله غزه و پیامدهای آن برای اسرائیل نگاه میکنیم بهتر میتوان در مورد پیروزیها و شکستها نظر داد.
ناکامی نتانیاهو در دستیابی به اهداف اعلامی گواهی روشن بر شکست رژیم است. او پنج شرط کلیدی را برای «پیروزی» تعیین کرد: تسلیم بیقیدوشرط حماس، خلع سلاح کامل، غیرنظامیسازی غزه، کنترل امنیتی مطلق بر کل نوار غزه و جایگزینی با دولتی مدنی.
اما توافق آتشبس که تحت فشار آمریکا و با میانجیگری بازیگران منطقهای در شرمالشیخ امضا شد، هیچکدام از این شروط را محقق نکرد. تا بدین لحظه حماس سلاحهای خود را حفظ کرده، غزه از ساکنانش خالی نشده، کنترل امنیتی تلآویو ناقص مانده و هیچ سازوکاری برای دولت جایگزین مد نظر اسرائیل شکل نگرفته است.
رونن برگمن تحلیلگر برجسته صهیونیست، این عقبنشینی را «امتیازات عمیق» توصیف میکند و میپرسد: چرا نتانیاهو از خطوط قرمز خود گذشت؟ پاسخ دو گزینه تلخ است: یا مسائل امنیتی هرگز حیاتی نبودند و صرفاً بهانهای برای تداوم جنگ بودند، یا اسرائیل چارهای جز تسلیم نداشت.
حتی رسانههای صهیونیستی مانند هاآرتص اعتراف میکنند که توافق، «سیاه را سفید» جلوه میدهد، در حالی که اسرای ما که زنده به غزه رسیده بودند اکنون در تابوت باز خواهند گشت.
علاوه بر این انزوای اسرائیل در عرصه جهانی، نتیجه مستقیم این ناکامیهاست. دو سال بمباران با ۲۰۰ هزار تن مواد منفجره نهتنها حماس را نابود نکرد، بلکه چهره رژیم را بهعنوان قاتل غیرنظامیان عیان ساخت.
این مسئله سیاست هاسبارا یا دیپلماسی عمومی اسرائیل برای تطهیر چهره جهانی خود را بیاعتبار کرد و امروز هم در عرصههای مختلف مانند ورزش بهدنبال تحریم اسرائیل هستند.
پس از دو سال در غزه هیچکس با پرچم سفید تسلیم نشد و زنان و کودکان غزه با فداکاری خود، روحیه ایستادگی را زنده نگه داشتند.
کارشناسان صهیونیست اعتراف میکنند، حماس نهتنها باقی میماند، بلکه مدیریت آموزشی، بهداشتی و امنیتی غزه را حفظ میکند. تبادل اسرا، ۲۰ صهیونیست در برابر ۲۰۰۰ فلسطینی نماد این برتری است. در نهایت طبق قاعده جنگ، برنده کسی است که ارتش دشمن را درهم شکند، نه آنکه غیرنظامیان را قربانی کند.
نتانیاهو در نهایت مجبور شد با گروهی مذاکره کند که دو سال وعده نابودی کامل و خلع سلاح آن را داده بود. گروهی که در یک مساحت ۳۶۵ کیلومتر مربعی، بیش از ۱۷ سال محاصره بوده و دو سال از سوی اسرائیل با حمایت غربیها تحت شدیدترین حملات بوده است.
جهان پس از جنگ غزه تغییر کرده و فلسطین به عنوان نماد عدالتخواهی و مقاومت، الهامبخش آزادیخواهان است.
https://farsi.khamenei.ir/others-report?id=61545
گفتگوی شهید مطهری و آیتالله خامنهای درباره مثنوی مولوی
یک بخش مهمی از شعر آئینی ما میتواند متوجه مسائل عرفانی و معنوی بشود. و این هم یک دریای عظیمی است. شعر مولوی را شما ببینید. اگر فرض کنید کسی به دیوان شمس به خاطر زبان مخصوص و حالت مخصوصش دسترسی نداشته باشد که خیلی از ماها دسترسی نداریم و اگر آن را کسی یک قدری دوردست بداند، مثنوی، مثنوی؛ که خودش میگوید: و هو اصول اصول اصول الدین. واقعاً اعتقاد من هم همین است. یک وقتی مرحوم آقای مطهری از من پرسیدند نظر شما راجع به مثنوی چیست، همین را گفتم. گفتم به نظر من مثنوی همین است که خودش گفته: و هو اصول ... ایشان گفت کاملاً درست است، من هم عقیدهام همین است.
بیانات در دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان ۱۳۸۷/۰۶/۲۵
https://farsi.khamenei.ir/memory-content?id=22599
بسمالله الرحمن الرحیم
هذا کتابُ المثنوی و هُو اصول اصول اصول الدین، فی کشف اسرار الوصول والیقین، وهو فقه الله الاکبر، و شرع الله الازهر، و بُرْهان الله الاظهر، مَثَلُ نُوره کمشکاة فیها مصباح، یشرق اشراقا انور من الاصباح، وهو جنان الجنان، ذوالعیون والاغصان، منها عین تسمی عند ابناء هذا السبیل سلسبیلا، وعند اصحاب المقامات والکرامات خیر مقاماً و أحسن مقیلا، الابرار فیه یأکلون و بشربون، و الاحرار منه یفرحون و یطربون، وهو کنیل مصر شراب الصابرین، و حسرة علی آل فرعون والکافرین، کما قال یضل به کثیرا و یهدی به کثیراً، و انه شفاء الصدور و جلاء الاحزان، و کشاف القرآن، و سعة الأرزاق و تطبیب الاخلاق، بأیدی سفرة کرام بررة یمنعون أن لایمسه الا المطهرون، لا یأتیه الباطل من بین یدیه و لا من خلفه، والله یرصده و یرقبه و هو خیر حافظاً وهو أرحم الرحمین، و له القاب اخر لقبه الله تعالی و اقتصرنا علی هذا القلیل والقلیل یدل علی الکثیر، والجرعة تدل علی الغدیر، والخفة تدل علی البیدر الکبیر، یقول العبد الضعیف المحتاج الی رحمة الله تعالی محمد بن محمد بن الحسین البلخی تقبل الله منه اجتهدت فی تطویل المنظوم المثنوی المشتمب علی الغرائب والنوادر و غرر المقالات و درر الدلالات و طریقة الزهاد و حدیقة العباد، قصیرة المبانی، کثیرة المعانی، لاستدعآء سیدی و سندی، و معتمدی، و مکان الرّوح من جسدی، و ذخیرة یومی و غدی، وهو الشیخ قدوة العارفین، و امام اهل الهدی والیقین، مغیث الوری، امین القلوُب والنهی، ودیعة الله بین خلیفته، و صفوته فی بریته، و وصایاه لنبیه، و خبایاه عند صفیه، مفتاح خزائن العرش، امین کنوز الفرش، ابوالفضائل حُسام الحق والدین حسن بن محمد بن الحسن المعروف بابن اخی تُرک ابویزید الوقت جُنید الزّمان صدیق ابن صدّیق ابن الصدّیق رضی الله عنه و عنهم الارموی الاصل المنتسب الی الشیخ المکرَّم بما قال اَمْسَیت کُرْدیاً و أصبَحت عَرَبیّا قدس الله روحه و أرواح خلافه قنعم السلف و نعم الخلف، له نسبٌ ألقت الشمس علیه رداءها، و حسبٌ أرخت النجوُم لدیه أضواءها، لم یزل فناء هم قبلة الاقبال یتوَّجه الیها بنو الوُلاة، و کعبةُ الامال یطوفُ بها وُفود العفاة، و لا زال کذلک ما طلع نجم و ذُر شارق لیکون معتصماً لا ولی البصائر الربانیین الروحانین السمائیین العرشیین النوریین، السکوت النظار، الغیب الحضار، الملوک تحت الاطمار اشراف القبائل، اصحاب الفضائل، انوار الدلائل آمین یارب العالمین وهذا دعاء لا یُردّ فانهُ دعاء لأصناف البرَّ یا شامل، والحمدلله رب العالمین و صلی الله علی خیر خلقه محمد و آله الطیبین الطاهرین
https://fa.wikisource.org/wiki/%D9%85%D8%AB%D9%86%D9%88%D
B%8C_%D9%85%D8%B9%D9%86%D9%88%DB%8C/%D9%85%D9
%82%D8%AF%D9%85%D9%87_%D8%AF%D9%81%D8%AA%D8%
B1_%D8%A7%D9%88%D9%84
۱۴۰۴/۰۷/۲۰
حضرت آیتالله خامنهای:
«به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
ترا در این سخن انکار کار ما نرسد
شاعری که لفظ و معنا را و قالب و محتوا را با هم به اوج رسانده و در هر مقولهای که سخن رانده، زبدهترین و موجزترین و شیرینترین را گفته است. امروز بزرگداشت این شاعر است... پس بزرگداشت از حافظ، بزرگداشت از فرهنگ قرآنی و اسلامی و ایرانی است و بزرگداشت از آن اندیشههای نابی است که در این دیوان کوچک، گردآوری شده و به بهترین و شیواترین زبان، ادا شده است... از جملهی خصوصیّات زبان حافظ، شورآفرینی است. شعر حافظ شعر پرشور و شورانگیز است... همین شعر معروفی که اول دیوان حافظ هست و در فاتحهی دیوانِ آن هست همین:
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها
نمونهی بارزی از همین شورآفرینی و ولولهآفرینی است.» ۱۳۶۷/۰۸/۲۸
رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب، نماهنگ «حافظ شعر ایران» را منتشر میکند.
بیانات رهبر انقلاب که در این نماهنگ میبینید:
معروفترین و محبوبترین شاعر کشور، یعنی حافظ شیرازی، حافظ قرآن است که «قرآن ز بر بخواند با چارده روایت»... بعد هم میگوید: «هر چه دارم همه از دولت قرآن دارم»؛ یعنی شعرش هم مال قرآن است، هنرش هم مال قرآن است. ۱۴۰۳/۰۸/۰۸
بخش مهمی از غزلهای حافظ در واقع شعر مذهبی به این معنائی است که مورد نظر ماست؛ یعنی بیان معرفت و بیان حقایق الهی است در یک قالب خاصی. ۱۳۹۰/۰۳/۲۵
حافظ شیرازی صرفاً یک هنرمند نیست؛ بلکه معارف بلندی نیز در کلمات او وجود دارد. این معارف هم فقط با هنرمند بودن به دست نمیآید؛ بلکه یک پشتوانه فلسفی و فکری لازم دارد. ۱۳۸۰/۰۵/۰۱
برچسبها: حافظ شیرازی؛
https://farsi.khamenei.ir/video-content?id=61540
یک برنامه ی صلحی با پیشنهاد ترامپ بین حماس و رژیم کودک کش صهیونی در شرم الشیخ مصر دارد دنبال می شود. البته این را بنده ی حقیر عرض کنم که لغت "شرم الشیخ" بنظر این حقیر می رسد که یک لغت شنیعی است که می تواند در حدود فحش دادن هم باشد و دیگر چه رسد به اینکه به عنوان اسم یک مکانی و شهری هم در یک کشور اسلامی استفاده شود. ولی خوب، یحتمل بعضی هم اشکال کنند که مگر مثنوی معنوی مولوی هم یک کتاب شعری نیست که حتی مقام معظم رهبری و شهید مطهری هم می فرمایند که همانطوری که خود مولوی هم می فرماید: و هو اصول اصول اصول الدین. و لذا مسئله هم چیست؟ مسئله یحتمل تا حدودی هم این است که بالاخره شاگرد هر چقدر هم که نخبه باشد و بخواهد از حالات خلاء بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی و اجتهاد و حضرات آیات عظام مراجع تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی و امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم پیشرفت کند، و بلکه جامعه را هم از انواع ناترازیهایی گذار دهد و بلکه حتی المقدور نجات هم دهد و به حدود ترازهایی که همتراز انسان 250 ساله هم هستند نزدیک کند، این یک کارهای عظیمی را هم می طلبد دیگر.
مثل این است که کسی فقط از لحاظات شیمی و بلکه کیمیاگری هم بخواهد مس را به طلا هم آیا چقدر تبدیل کند، و خبر هم نداشته باشد که ایران همدیل و از طرق ایرانیوم هم چطور می شود حتی چقدرها کیمیاگری کرد که بین ایرانیوم و لبنانیوم و فلسطینیوم هم در ایران همدل الی ما شاء الله کیمیاگری داریم و کیمیاگران سنتی هم حاج و واج می مانند که این دیگر کدام کیمیاگری است؟ و اما عرض بنده ی حقیر این است که یک حسابهای دیگری را داریم که در مسائل منزلت عقل در هندسه ی معرفت دینی داریم که اصلا در بالاترین حیطه های علوم وحیانی است. و نه فقط از این نوع که می فرمایند فخر رازی هم می گوید مسئله ی نفاق بعد از مسئله ی سقیفه حل شد. یعنی آیا نفاق برای ولایت علی بن ابیطالب علیه السلام هم حل شد؟ البته ما انیجا نمی خواهیم وارد این بحث هم دقیقاً شویم. و عرض بنده ی حقیر چیز دیگری است! ولی به هر حال، برداشتی که ما از انسان 250 ساله، ائمه ی اطهار علیهم السلام، هم داریم؛ همان برداشت می تواند تاثیر زیادی هم در مسائل مربوط به حتی عرفان ما در مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایة بگذارد. به هر حال، برداشتها، می توانند متفاوت هم باشند.
مثلاً، یحتمل بفرمائید، همانطوری که تکه هایی از یک کل منسجم هم می فرماید: آنهایی که نماندند، بزرگترین اساتید ما هستند. می فرماید:
آن آدم هایی که نماندند و آنهایی که حمایت نکردند، بزرگ ترین "استادهای" ما هستند. همان هایی که ما را ندیدند و "اندوه" را در قلب ما به جای عشق و توجه کاشتند. همان هایی که فکر می کردیم آشناترینِ دنیایمان هستند اما از غریبه ها هم سردتر برخورد کردند و کمتر توجه کردند. همان هاف "استادهای" ما هستند....
نکته اینجا این است که شما چقدر حضرت رسول اکرم محمد مصطفی صل الله علیه و آله و سلم و انسان 250 ساله، ائمه ی اطهار علیهم السلام، و بلکه امام زمان عجل الله فرجه الشریف را هم می توانید بهشان نزدیک شوید، و بلکه آیا چقدر هم شاگرد می تواند به حتی حضرات آیات عظام مراجع تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی نیز نزدیک شود؟ حتی بالاتر از اینها آیا چقدر شما می توانید به خدا نزدیک شوید؟ این البته دقیقاً هم از مسائل خیلی مهم منزلت عقل در هندسه ی معرفت دینی هم هست که آیا ما چقدر هم از طرق عقل و نقل می توانیم به علوم وحیانی نزدیک شویم. و بلکه آیا چقدر هم علوم وحیانی بالاتر از معقول و منقول است. این یک چیزی است که وقتی بشر از آن نومید هم شود، یحتمل حتی نعوذ بالله کافر شده و بلکه وحی الهی را هم حاشا کند! و چرا که خودش هم باورش نمی شود که وحی الهی اصلا یعنی چه؟
مثالش اینجا است که حافظ می فرماید:
الا ای طوطی گویای اسرار، مبادا خالیت شکر ز منقار
مسئله این است که حافظ دارد کدام طوطی را هم می فرماید؟ یعنی شما یک طوطیهایی هم دارید که بین بازرگان و طوطی اش و طوطیهای جنگل در هند هم پیامهایی رد و بدل می شوند. و یحتمل بفرمایند که این داستان بنوعی نیز همان شهداء کربلا را هم دارد بازگو می کند. ولی این طوطی حافظ کدام است که می فرماید مبادا خالیت شکر ز منقار؟! آیا این طوطی ای است که مثل آدم درون انسان است که دارد با او صحبت می کند و در ذهن او هم حرفهایی را شکل می دهد که او را وادار می کند که سخنانی را هم به زبان آورد؟ خوب، این طوطی که می تواند مملو از توهمات و بلکه خزعبلات و چرندیات و حرفهایی از روی لامذهبی هم باشد. و بلکه اگر طوطی است که فقط آنچه بنظرش برسد هم بازگو می کند و از خودش فکری هم ندارد که بازگو کرده و حتی آنچه دیگری هم به او می گوید، دارد بازگو می کند. و این کجا می شود آنطور که می فرمایند همچون آن دو طوطی ای که روح آدمی را می ماند و آنچنان که قرآن کریم هم می فرماید:
وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَمَا أُوتِیتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا ﴿الإسراء: ٨٥﴾
آنچه کتاب الله قرآن کریم و از زبان حضرت رسول اکرم محمد مصطفی صل الله علیه و آله و سلم می فرمایند و آنطور که همه و همه ی مسلمانان جهان هم معتقدند، وحی مُنزَل و سخن خدای تبارک و تعالی سبحان هم هست. و شما می توانید این را به مسلمانان ثابت کنید و بلکه احتیاجی هم نیست که ثابت کنید چرا که باور همه ی مسلمانان هم هست. از آن طرف هم انسان 250 ساله، ائمه ی اطهار علیهم السلام، و امام زمان عجل الله فرجه الشریف آنقدر هم مسائل وحیانی و عقلی و نقلی را شرح کرده اند و بلکه حضرات آیات عظام مراجع تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی و دیگر حضرات آیات در طول تاریخ نیز به شرح آنها اضافه کرده اند که شاگرد می تواند برای همیشه هم در این اقیانوس بیکران علوم مختلف اسلامی خود را غرق کرده و حتی شور و قوس هم کند و تمامی هم ندارند.
از آن طرف هم شما علوم جدید دانشگاهی را دارید که از جمله هم ریاضی فیزیک حکمت متعالیه نظریه های حمیدی مجیدی فقهی است که حالا بیا و ببین. اینها هم خود کم از علوم اسلامی ندارند و می توانند یک طول عمری را براحتی پر کنند. و آیا چقدر هم شاگرد به اساتیدی که شاگرد حتی شاگردی آنها را هم کرده است، وفادار بماند. ولی به هر حال، همیشه هم حالات خلاء ای را شاگرد می تواند پیدا کند که می خواهد از سمت آنها به الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب و درجات متعالیه هم میل کند. و از یک طرف هم داریم که
وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ ﴿القصص: ٥﴾
و از یک طرف هم داریم که آیا شعرائی مثل حکیم سنایی و مولوی و حافظ و سعدی و حکیم ابوالقاسم فردوسی و امثالهم نیز، چقدر ما را می توانند از همین حالات خلاء بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی بالاتر هم سوق دهند؟ یا آیا کانه منتقدانی هم هستند که حتی ائمه هم باید انتقادهای آنها را در نظر بگیرند، ولی در عین حال هم انتقادهایشان و درسهایشان و حکمتهایشان کافی نیست و حتی یقیناً نمی شود هم در ریاضی فیزیک حکمت متعالیه نظریه های حمیدی مجیدی فقهی نیز به آنها بسنده کرد. و یحتمل بعضی اشکال هم کنند که آیا داری چشم بسته غیب هم می گویی؟! ولی عرض بنده ی حقیر این است که لزوم یک امام عادل هم غیر قابل انکار است هر چند که از آیات اللهی غیر قابل دسترس هم باشد. ولی نکته اینجا این است که مسئله خیلی فراتر از غیر قابل دسترسی یا قابل دسترس بودن مسائلی مثل سلاح های هسته ای هم هستند. و چرا که آن امام عادل می تواند اسراری را هم بر ملا کند که بسی ماورای سلاح های هسته ای است و هر چند هم که این سلاح ها نیز مهم هستند و فقط هم برای استفاده ی سلاح های کشتار جمعی نیستند. قساوت قلب و شرارتی را که سلاح های کشتار جمعی را می طلبند، حتی احتیاجی به مخوفترین نوع سلاح ها هم ندارند و حتی لازم هم نیست که ریاضی فیزیک خیلی پیشرفته ای هم کسی بداند آنچنان که حتی در ریاضی فیزیک حکمت متعالیه نظریه های حمیدی مجیدی فقهی هم آمده است و .... مثل این است که شما مسئله ی داستان بازرگان و طوطیها را محدودش کنید به اتاقهای بازرگانی و اقتصاد و انتقال مرکزت آنها به ایران و حتی جدول عناصر تناوبی مملو از ایرانیومها و مشتقات آنها و .... و اما منشاء علوم وحیانی را هم آنطور که در منزلت عقل در هندسه ی معرفت دینی هم آمده است را در نظر نگیرید و بلکه هی برج هم بسازیم و اهداء کرده و بلکه خراب هم کنیم چرا که آن برج تجارت جهانی مورد بحث مرکزیت تجارت اسلامی را هم هنوز نتوانسته ایم بسازیم ... مسئله ی یوم الحسرة اینجا است که یحتمل شما بفرمائید که من که قرنیه های چشم ام و بلکه هیچ عضو دیگری از بدنم را به کسی اهداء نخواهم کرد، ولی آیا چقدر هم می توان مطمئن بود که حتی آن دختر بچه یا پسر بچه و نه فقط آن پیر یا آن جوان هم چقدر احتیاج به پیوند عضو دارند یا خیر و .... لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج والعافیة والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یدیه
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ ﴿آل عمران: ٨﴾
وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا ﴿الفرقان: ٧٤﴾
جایگزینی پزشکی قانونی به جای بانک چشم در بهشت زهرا دلیل معطلی زیاد در صف پیوند قرنیهسالمخبر: بر اساس آمار رسمی بانک چشم مرکزی، آمار پیوند قرنیه در سال گذشته ۳۹۲۶ مورد و نسبت به سال ۱۴۰۱ (۵۲۷۶ مورد) کاهش داشته است.
تاریخ انتشار :
سه شنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۱۱
...
https://www.saalemnews.com/news/16913
Hua-Ying Ren, Rui Guo
Article 117113
We consider the wave breaking problem that a simple wave structure with a parabolic or cubic initial function contour propagates to the photon fluid with constant velocity and density of the Gerdjikov-Ivanov equation, and the breaking arises by forming a singularity accompanied the occurrence of a dispersive shock wave (DSW). The description of DSW is obtained by applying the Whitham modulation theory. The correspondence between physical variables and Riemann invariants is two-valued, therefore, we derive the structure of Riemann invariants and two corresponding DSWs under a parabolic or cubic initial profile, and the numerical simulation results are consistent with the theoretical solutions. Meanwhile, the laws of motion of DSWs at the small-amplitude and soliton edge are analyzed respectively.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0550321325003220
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿١﴾ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿٢﴾ إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿٣﴾
١٦ ـ نوادر الرواندى : باسناده عن موسى بن جعفر ، عن آبائه علیهم السلام قال : قال علی علیه السلام استأذن أعمى على فاطمة سلام الله علیها فحجبته فقال رسول الله صل الله علیه و آل وسلم لها : لم حجبتیه وهو لایراک؟ فقالت إن لم یکن یرانی فانی أراه وهو یشم الریح فقال رسول الله صل الله علیه وآله وسلم : أشهد أنک بضعة منی.
شخصی که نابینا بود از حضرت فاطمه اجازه خواست تا به حضور او برود، حضرت فاطمه اجازه داد ولی در طول ملاقات حجاب بر سر داشت. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به او فرمود: چرا حجاب در بر نمودی در حالی که او تو را نمی دید؟ حضرت فاطمه گفت: اگر او مرا نمی بیند، من او را می بینم، و او بوی تن مرا نیز حس می کند. پیامبر فرمود: شهادت می دهم که تو پاره ای از وجود من هستی.
بحار الانوار، علمه محمد باقر مجلسی، جلد 43، ص 91https://lib.eshia.ir/71860/43/91
۱۴۰۴/۰۷/۱۸داستان سنگی که کیمیا شد!نماهنگ | از دل ایرانیکی از جلوههای ماندگار تاریخ کشور، سیل اهدای طلا توسط زنان ایرانی به «پویش ایران همدل» برای کمک به جنگزدگان لبنان و فلسطین است.
رهبر معظم انقلاب نیز در آغاز سال جاری به این رخداد عجیب اشاره کرده و فرمودند «طلاهایی که خانمهای ما، بانوان ما با سخاوت از خودشان جدا کردند و در این راه دادند، یکی از وقایع ماندگار و فراموشنشدنی تاریخ کشور ما است.»
اکنون، رسانه KHAMENEI.IR در سالروز آغاز پویش ایران همدل و همزمان با برگزاری رویداد ملی آن، با تولید و انتشار نماهنگ ویژه «از دلِ ایران»، تلاش کرده است برگی از حماسه مشارکت میلیونی زنان ایران در این حرکت فداراکانه را به تصویر بکشد.
در این نماهنگ، برای نخستینبار گوشههایی از حجم انبوه طلاهای اهدا شده از سوی زنان ایرانی که چندی پیش در «نمایشگاه طلای ایران همدل» به نمایش در آمده بود، منتشر شده است.
شعر نماهنگ «از دل ایران» را آقای محمد رسولی به شرح زیر سروده است:
▫️زمانی سنگ بودم در دل تاریکی معدن
هزاران آرزو در طول عمرم خاک شد در من
▫️دلم میخواست از سنگینی ماندن رها باشم
شبیه سنگهای رفته از معدن، طلا باشم
▫️دلم میخواست دستی از وجودم زیوری میساخت
از این دلخسته گردنبند یا انگشتری میساخت
▫️خلاصه دست تقدیر آمد و فهمید تنهایم
مرا برداشت با خود برد سوی آرزوهایم
▫️طلایی ناب گشتم با سرانگشت هنرمندی
شدم انگشتری زیبا به شوق برق لبخندی
▫️رسیدم پشت یک شیشه به چشمانداز دلخواهی
نگاه رهگذرها را به خود میدوختم گاهی
▫️سرانجام آمد آن روزی که من سهم کسی باشم
نشان عاشقی در زندگی نورسی باشم
▫️چقدر آن لحظهی رفتن، چقدر آن لحظه شیرین بود
برای من که تنها خواهش دیرینهام این بود
▫️نگاهم غرق لبخند دو همراه و دو همسر شد
به دست نوعروسی ارزشم چندین برابر شد
▫️گذشت و روزها طی میشد و دنبال هم میرفت
به شوق لحظهی شیرین این وصلت دلم میرفت
▫️ولی آن روزها اخبار از زخمی کهن میگفت
زبان شعلهها از داغ سنگینی سخن میگفت
▫️خبر میآمد از غزه، خبر میآمد از لبنان
خبر این بود، مردم غرق خون و خانهها ویران
▫️اگر چه گوش این دنیاست سنگین، حرف بسیار است
خبر میآمد از انسانیت که زیر آوار است
▫️نگاه کودکان هر لحظه دلها را تکان میداد
خبر در آتش و خون پایمردی را نشان میداد
▫️خبر میگفت برخیزید هنگام نبرد آمد
برای غزه و لبنان دل ایران به درد آمد
▫️خبر پیچید نیتها لباس رزم پوشیدند
دوباره ملت ایران چنان دریا خروشیدند
▫️صف از خود گذشتنها که راه افتاد غوغا شد
طلاها بود که از گردن و از گوشها وا شد
▫️ز دنیا دل بریدند و به امر عشق دل بستند
زنان سرزمین من حماسهآفرین هستند
▫️دل تازهعروس از گرمی این مهر شد روشن
دو شب تا عقد باقی بود اما او گذشت از من
▫️زنی با عشق با از خود گذشتن آشنایم کرد
طلا بودم ولی دست کریمی کیمیایم کرد
▫️منِ دلسنگ که با صخره عمری همنشین بودم
به دریایی رسیدم که در آن کوچکترین بودم
▫️منم آن موج سرگردان که پیدا کرد ساحل را
و با برق طلایش جلوه داد ایران همدل را
▫️و ما حالا کنار هم به اقیانوس پیوستیم
نمایشگاه ایثار زنان این وطن هستیم
▫️شدیم آرامش جانی، مبارک باد این لبخند!
به هم نزدیک شد دلها، مبارک باد این پیوند!
https://farsi.khamenei.ir/video-content?id=61529
وز شمار دو چشم یک تن کم،
واز شمار خرد هزاران بیش
می فرمایند در غسالخانه نیز می شود حتی با حضور پزشک قانونی قرنیه های چشم را اهداء کرد. البته بنده ی حقیر شک دارم که چنین چیزی جایز است یا خیر؛ ولی به هر حال، این چیزی است که ادعا می شود. بنده ی حقیر که حاضر نیستم چنین کاری کنم و چنین رضایتی را نمی دهم هر چند که در غسالخانه دیگر خیلی دیر هم هست که بخواهند رضایت مرا بگیرند برای چنین کاری، الا اینکه بازماندگان متوفی هم بخواهند چنین اجازه ای را بدهند. واما لا یوم کیومک یا ابا عبد الله و شما حساب هم بفرمائید که چطور عمود آهنین را به چشم ابوالفضل العباس قمر بنی هاشم علیه السلام هم زدند و دستانش را هم قطع کردند و چطور اسبها را هم نعل تازه زده و بر بدن مبارک ابا عبد الله امام حسین علیه السلام تاختند و ارباً اربایش کردند. یک تنهایی است که بشر بعد از مرگ با آن روبرو می شود که تا روز قیامت هم ادامه دارد. قرآن مجید می فرماید:
وَأَنذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِیَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿مریم: ٣٩﴾
یک مسئله ای در ایالات متحده چند جهانی استکان نلبکیهای ... ربع و نیم و تمام چرخشی قلوب زمینی و آسمانی هم یافت می شود که در کاسه های چشم و خود چشمها هم نهفته اند که وقتی مسائل تقارنی چپ و راست هم دارند و بلکه تقارن تک دستی هم داشته باشیم، آیا آنگاه حسابان ADHM بر روی رویه های ریمانی و بلکه ریسمانی و ابرریسمانی هم به چه صورت و چه شکلی جلوه می کنند؟
یک نفاقی هست که حتی در نماز جمعه ی دیروز هم فرمودند که حاصل جاهلیت مدرنی است که حاصلش زنده بگور کردن مدرن زنان است، آنچنان که با عریانی و بی حجابی با آنها این کار را می کنند و این خود زنان هم هستند که باید حقشان را در زیست عفیفانه ی خود مطالبه کنند. حضرت فاطمه ی زهرا، سیدة النساء العالمین، صلوات الله و سلامه علیها و حتی همسران پیغمبر اکرم هم چنین مطالباتی را دارند که حقشان را هم بگیرند و در این راه هم حضرت زهرا علیها سلام شهید شد، و حدیثها و شعرها هم در این موارد داریم. و در فتنه ی 1401 هم همین درگیرها تشدید شدند و بجای اینکه حجاب تبلیغ شود، بدتر هم شد و بی حجابیها هم بیشتر مدعی پیدا کردند، و حتی در درگیریها از جمله آرمان علیوردی ها و روح الله عجمیان ها هم شهید شدند. بنده ی حقیر در حیرتم که اگر مکان قبر حضرت مرضیه ی زهرا سلام الله علیها معلوم می بود، آیا دشمنان آن حضرت حتی بعد از مرگش هم او را راحت می گذاشتند و بلکه باز هم آزارش نمی دادند؟ پناه به خدا!
یک مسئله ی روانشناسی و روانکاوی ای که در رابطه با آیه ی مبارکه 85 سوره اسراء نهفته است:
وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی وَمَا أُوتِیتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلًا ﴿الإسراء: ٨٥﴾
و همین مسئله در رابطه با پیغمبر اکرم و ائمه ی اطهار و امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم مطرح است، این است که آیا وقتی امام زمان عجل الله فرجه الشریف که حی و حاضر هم تشریف دارند را می خواهیم روانکاوی کنیم، آیا آنچنان هم نیست که به استهزاء او بخواهیم بپردازیم آنچنان که روانکاور بنظرش هم برسد که وجود مبارک امام زمان عجل الله فرجه الشریف نیز نجات دهنده تشریف ندارند، و بلکه خود روانکاو و روانپزشک هم هست که نجات دهنده ی تنهایی های وجودی و فردی و درونی او است. نعوذ بالله، امام زمان عجل الله فرجه الشریف نجات دهنده ی روانکاو نیست و بلکه روانکاو است که نجات دهنده ی امام است؛ نعوذ بالله، می شود؟ این در یک صورتی می شود که بشری که در بین الطلوعین هم همه ی پیغمبران را کشته است، هم او نیز بنظرش می رسد که کدام امام زمان عجل الله فرجه الشریف و بلکه هم او نیز بنظرش می رسد که آنقدر امام زمانهای دروغکی هم داشته ایم که همینها هم احتیاج دارند بروند نزد روانپزشکانی که باید از آنها کمکها هم بجویند؛ و این را هم یقیناً دارند راست می گویند. و همین هم هست که کتابهای روانشناسی را خواندنی می کند و از جمله هم رواندرمانی اگزیستانسیال یالوم را هم یحتمل بنده ی حقیر بنظرم می رسد که خواندنش می تواند خوب باشد. نکته اش این است که به هر تقدیر، رواندرمانی و روانکاوی و روانپزشکی جانبازان اعصاب و روانی را هم داریم که در طول جنگها آیا چقدر هم موجی شده اند و احتیاج به درمان هم دارند. و لذا، اگر ایروین یالوم هم کتبش می توانند کمک کنند، خوب بنابراین لازم هم هستند دیگر. اتفاقاً خطیب محترم نماز جمعه هم عنوان کردند که حالا اگر رئیس جمهور آمریکا که خود مسئول جنگ است نیز طرح صلحی را ارائه می دهد که مدعی جایزه ی نوبل هم برایش هست، دیگر کاری هم نداریم که آیا خودش هم چقدر دیوانه و نامتعادل است. یعنی اگر از طرح صلحش می شود استفاده هم برد، دیگر نباید آن فرصت را هم از دست داد. بعضی یحتمل اشکال کنند که اگر دریا طوفانی شد، آیا این منم که بنظرم رسیده است که دریا طوفانی است؟ یا واقعاً هم دریا طوفانی نیست و بقیه ی افرادی را هم ملاحظه می فرمائید که دارند روی سطح دریا شنا کرده و بلکه شناورند و حتی روی موجهای عظیم هم موج سواری هم می کنند؛ و هیچ مشکلی هم پیش نمی آید و کسی هم غرق نمی شود و ..... و حالا یکی دو نفر هم بی احیتاطی کرده اند و غرق هم شده اند دیگر. به همین ترتیب، اگر شما قرار هم هست که به یک اقیانوسی از تنهایی حتی از طریق رودها و دریاهایی سطحی و بلکه عمیقتر هم وصل شوید، آیا نجات دهنده ای هم احتیاج دارید یا خودتان هم خیلی خیلی بلدید که چنین هم کنید؟ یعنی روز قیامت هم که دوباره همه برمی گردند، آیا آنروز هم باز انسان خودش است که باز می گردد و آن وقت هم باز به نجات دهنده ای اجتیاج ندارد و امامی هم لازم ندارد و در درونش هم امامی نیست که به او بگوید روح الله کیست و نفسش و روانش را هم چطور به این روح الله وصل کند و خدا را هم دریابد و .... باز نکته این هم هست که تنهایی یک مسئله است که در زبان فارسی ما به یکه و واحد بودن و تنها بودن اطلاق می کنیم، و اما در عربی هم یک مسئله ی تنهی ایی داریم که به نهی کردن نیز اطلاق می شود آنچنان که می فرماید:
اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ ﴿العنکبوت: ٤٥﴾
و تنهایی که از منکر و فحشاء نصیب انسان می شود نیز مسئله ای است که برای هیچ انسان عاقلی هم هواخواهی ندارد و بلکه نتیجه ی جهل و نادانی و بی عقلی است که نفس و روان را هم دچار می کند و به سیاه چاله ای نجومی و ابدی هم یحتمل بیاندازد که همه ی انوار الهی و ملائکه و انبیاء و رسل و ائمه ی اطهار و امام زمان عجل الله فرجه الشریف و مومنین نیز از آن فراری اند. و بلکه بموقع اش هم امام زمان عجل الله فرجه الشریف با او وارد جهاد فی سبیل الله شده و توحید و وحدانیت خدای واجب الوجود را بر قلوب زمینی و آسمانی هم ثابت کرده و سلطنت دولة کریمه امام زمان عجل الله فرجه الشریف را هم از طرق ایالات متحده چند جهانی استکان نلبکیهای ... ربع و نیم و تمام ... چرخشی قلوب تثبیت می فرماید. و حتی شاگرد هم در این تنهاییهایش از حالات خلاء بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب ودرجات متعالیه و اجتهاد و حضرات آیات عظام مراجع تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی و امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم الی ما شاء الله میل و پیشرفت می کند. و بشریت بلکه وارد مراتب ودرجات و فازهای بالاتری در الفهای بینهایت آیات اللهی هم مدام دارد می شود و هر چند که خودش هم خیلی از این مسائل خبر نداشته باشد و .... ولی بشریت وقتی باید هم اسلام را درک کند، و بجایش در جهت مخالف کفر آلود می رود، همینطور هم دارد از نورانیت خورشیدی که دور می شود، هیچی؛ و بلکه یحتمل در سیاه چاله هایی هم می افتد که غیر قابل بازگشت هستند. برای اینکه دیگر نمی تواند نه خودش را و نه امامش را دریابد و در کفر خودش هم تا ابد غرق می شود و می میرد. مسئله امید داشتن به خدا اینجا است که شاگرد سعی هم کند که از حالات خلاء واقعاً هم بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب ودرجات متعالیه میل کند و نه اینکه در نومیدیهایش حتی نتواند و نداند در چه فضاهایی از انواع خلاء ها هم گیر کرده است و نتواند خود را نجات هم دهد و بلکه این امیدش را هم از دست بدهد که می تواند به امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم وصل شود و حدود حرام و حلال و بلکه کفر و ایمان را هم برای خود و عالمیان در مرزهای اسلامی حتی هر چه بیشتر هم با حکمت متعالیه نظریه های حمیدی مجیدی فقهی تعیین کند و .... لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته وارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه والذابین عنه و المسارعین الیه فی قضاء حوائجه و الممتثلین لاوامره و المحامین عنه والسابقین الی ارادته والمستشهدین بین یدیه
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم »
بخش ۱۹ - در آمدن ضریر در خانهٔ مصطفی علیهالسلام و گریختن عایشه رضی الله عنها از پیش ضریر و گفتن رسول علیهالسلام کی چه میگریزی او ترا نمیبیند و جواب دادن عایشه رضی الله عنها رسول را صلی الله علیه و سلماندر آمد پیش پیغامبر ضریر
کای نوابخش تنور هر خمیر
ای تو میر آب و من مستسقیم
مستغاث المستغاث ای ساقیم
چون در آمد آن ضریر از در شتاب
عایشه بگریخت بهر احتجاب
زانک واقف بود آن خاتون پاک
از غیوری رسول رشکناک
هر که زیباتر بود رشکش فزون
زانک رشک از ناز خیزد یا بنون
گندهپیران شوی را قما دهند
چونک از زشتی و پیری آگهند
چون جمال احمدی در هر دو کون
کی بدست ای فر یزدانیش عون
نازهای هر دو کون او را رسد
غیرت آن خورشید صدتو را رسد
که در افکندم به کیوان گوی را
در کشید ای اختران هم روی را
در شعاع بینظیرم لا شوید
ورنه پیش نور من رسوا شوید
از کرم من هر شبی غایب شوم
کی روم الا نمایم که روم
تا شما بی من شبی خفاشوار
پر زنان پرید گرد این مطار
همچو طاووسان پری عرضه کنید
باز مست و سرکش و معجب شوید
ننگرید آن پای خود را زشتساز
همچو چارق کو بود شمع ایاز
رو نمایم صبح بهر گوشمال
تا نگردید از منی ز اهل شمال
ترک آن کن که درازست آن سخن
نهی کردست از درازی امر کن
مولانا » مثنوی معنوی » دفتر ششم »
بخش ۲۰ - امتحان کردن مصطفی علیهالسلام عایشه را رضی الله عنها کی چه پنهان میشوی پنهان مشو که اعمی ترا نمیبیند تا پدید آید کی عایشه رضی الله عنها از ضمیر مصطفی علیه السلام واقف هست یا خود مقلد گفت ظاهرستگفت پیغامبر برای امتحان
او نمیبیند ترا کم شو نهان
کرد اشارت عایشه با دستها
او نبیند من همیبینم ورا
غیرت عقل است بر خوبی روح
پر ز تشبیهات و تمثیل این نصوح
با چنین پنهانییی کاین روح راست
عقل بر وی این چنین رشکین چراست
از که پنهان میکنی ای رشکخو
آنکه پوشیدهست نورش روی او
میرود بیرویپوش این آفتاب
فرط نور اوست رویش را نقاب
از که پنهان میکنی ای رشکور
که آفتاب از وی نمیبیند اثر
رشک از آن افزونترست اندر تنم
کز خودش خواهم که هم پنهان کنم
ز آتشِ رشکِ گرانآهنگ، من
با دو چشم و گوشِ خود در جنگ، من
چون چنین رشکیستت ای جان و دل
پس دهان بر بند و گفتن را بهل
ترسم ار خامش کنم آن آفتاب
از سوی دیگر بدراند حجاب
در خموشی گفت ما اظهر شود
که ز منع آن میل افزونتر شود
گر بغرد بحر غرهش کف شود
جوش احببت بان اعرف شود
حرف گفتن بستن آن روزنست
عین اظهار سخن پوشیدنست
بلبلانه نعره زن در روی گل
تا کنی مشغولشان از بوی گل
تا به قل مشغول گردد گوششان
سوی روی گل نپرد هوششان
پیش این خورشید کو بس روشنیست
در حقیقت هر دلیلی رهزنیست
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَارْکَعُوا مَعَ الرَّاکِعِینَ ﴿البقرة: ٤٣﴾
وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ ﴿البقرة: ٨٣﴾
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِکُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿البقرة: ١١٠﴾
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُمْ یَخْشَوْنَ النَّاسَ کَخَشْیَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْیَةً وَقَالُوا رَبَّنَا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنَا الْقِتَالَ لَوْلَا أَخَّرْتَنَا إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِیبٍ قُلْ مَتَاعُ الدُّنْیَا قَلِیلٌ وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ لِّمَنِ اتَّقَىٰ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿النساء: ٧٧﴾
فَإِذَا قَضَیْتُمُ الصَّلَاةَ فَاذْکُرُوا اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِکُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ کَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ کِتَابًا مَّوْقُوتًا ﴿النساء: ١٠٣﴾
وَأَنْ أَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ وَهُوَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿الأنعام: ٧٢﴾
وَأَوْحَیْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ وَأَخِیهِ أَن تَبَوَّآ لِقَوْمِکُمَا بِمِصْرَ بُیُوتًا وَاجْعَلُوا بُیُوتَکُمْ قِبْلَةً وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿یونس: ٨٧﴾
وَجَاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاکُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ مِّلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِن قَبْلُ وَفِی هَـٰذَا لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیدًا عَلَیْکُمْ وَتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاکُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿الحج: ٧٨﴾
وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿النور: ٥٦﴾
مُنِیبِینَ إِلَیْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿الروم: ٣١﴾
أَأَشْفَقْتُمْ أَن تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿المجادلة: ١٣﴾
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَىٰ مِن ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِّنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَن سَیَکُونُ مِنکُم مَّرْضَىٰ وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنفُسِکُم مِّنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿المزمل: ٢٠﴾
۱۴۰۴/۰۷/۱۷
پیام به سیودومین اجلاس سراسری نماز حضرت آیتالله خامنهای در پیامی به سیودوّمین اجلاس سراسری نماز با اشاره به نقش فریضهی پرمعنا و حیات بخش نماز در سرنوشت انسان در دنیا و آخرت تأکید کردند: ترویج و آموزش نماز، تبیین ظرافتهای باطن نماز و التزام به آن، تکلیف حتمی دستگاههای تبلیغ دین و رجال دینی و متدیّنین است که باید در این جهت از ابزارهای نوین بهرهگیری شود.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی که صبح امروز (پنجشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۴) توسط حجتالاسلام والمسلمین فلاحتی، نماینده ولی فقیه در استان گیلان و امام جمعه رشت در محل برگزاری این اجلاس در رشت قرائت شد به این شرح است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین
اجلاس نماز یکی از سودمندترین گردهماییهای کشور، و روزی که این اجلاس در آن برگزار میشود، یکی از مبارکترین روزهای سال است، و این به خاطر تشخّص و برجستگی این فریضهی پُرمعنی و حیاتبخش در میان فرایض اسلامی است.
نماز آنگاه که با آداب خود همچون خشوع و دلسپاری به معبود انجام میگیرد، دل را آرام و اراده را مستحکم و ایمان را ژرف و امید را زنده میکند. و سرنوشت انسان در دنیا و آخرت، وابسته به چنین دل و چنین اراده و چنین ایمان و چنین امیدی است. این است که توصیه به نماز، در قرآن و دیگر متون دینی از دیگر توصیهها افزونتر است و چنین است که در اذانِ نماز، آن را از همهی کارها بهتر اعلام میکنند.
پدران و مادران و سپس معلّمان و معاشران و آنگاه مقرّرات و عادات زندگیِ مرتبط با نماز، در انتشار و التزام به آن نقش دارند.
دستگاههای تبلیغ دین و رجال دینی و سپس همهی متدیّنین، این را تکلیف حتمی خود بشمارند و از ابزارهای نوین و مشوّقها برای آموزش نماز و ترویج نماز و تبیین ظرافتهای پُرمعنی در نماز، و سرانجام نیاز دنیوی و اخروی هر فرد مسلمان به نماز بهرهگیری کنند.
لازم است از جناب آقای قرائتی که این نهال پُرثمر را نشانده و تا اینجا رساندهاند، صمیمانه تشکّر کنم.
والسّلام علیکم و رحمةالله
سیّدعلی خامنهای
۱۴۰۴/۷/۱۵
https://farsi.khamenei.ir/message-content?id=61516
مطالبات رهبرانقلاب در ۳۲ پیام به اجلاس نماز
اجلاس سراسری نماز از سال ۱۳۷۰ تاکنون برگزار شده و حضرت آیتالله العظمی خامنهای در پیامی به این اجلاس، به تشریح محورهای مهمی درباره ستون دین مبین اسلام یعنی «نماز» میپردازند. البته این اجلاس در سالهای ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به دلیل شرایط ناشی از بیماری کرونا برگزار نشد.
یکی از مسائل مهم در این ۳۲ پیام، مطالباتی است که رهبر انقلاب درباره نماز مطرح کردهاند، به همین مناسبت بخش فقه و معارف رسانه KHAMENEI.IR مطالبات رهبر انقلاب در زمینه ترویج نماز و توصیههای معنوی ایشان دربارهی نماز خوب خواندن را در این مطلب مرور میکند.
https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=44382
یک بحثی و حتی دعوایی یحتمل دربگیرد بین ائمه ی اطهار صلوات الله و سلامه علیهم و بلکه امام زمان عجل الله فرجه الشریف و فرض بفرمائید یک کمونیست یا الحادی و یک فرعون یا شاه. البته این همینطوری هم اتفاق نمی افتد و بدلایل توحیدی اسلامی ناب محمدی، علوی، ائمه ی اطهاری، امام زمانی و به صلاحدید امام یا نایب امام هم هست، آنچنان که در کربلا و بلکه کربلاهای امروزی هم می بینیم حتی امام حسین علیه السالم خود آخرین کسی است که در میان یارانش هم تن به شهادت می دهد! و آنگاه امور اسلام را هم می سپارند به امام بعد از خود آن حضرت. این فطرت امامت است و هر چند که فترتی هم آیا چقدر در امر امامت بنظر برسد که رخ می دهد!
می فرمایند در نومیدی بسی امید است، پایان شب سیه سپید است. یا می فرمایند یوسف گمگشته باز آید به کنعان، غم مخور، کلبه ی هجران شود روزی گلستان، غعم مخور. یا می فرمایند ای قلم سوزلرنده اثر یوخ، آشنادن منه بیر خبر یوخ. بنده دنبال این می گشتم که در نومیدی بسی امید است، از کیست؟ دیدم پدر مجنون، مجنون را پند می دهد و بعد هم او در جوابش نکاتی را می گوید و این بیت هم در آن میان است. عرض بنده ی حقیر این است که مسئله ی لیی و مجنون، یک حرف است. ولی یک حرف دیگر هم این است که جنون طوری در مریض هم یحتمل رخنه می کند که دیگر حتی نمی داند که لیلی ای هم بوده است که برایش مجنون شده است و بلکه هوشیاری اش را هم از دست می دهد و از خود بیخود می شود. هوشیار و بیدار است، ولی در عین حال هم نه هوشیار است و نه بیدار و بلکه گرفتار یک هوشیاری و بیداری جنون آمیزی هم شده است و نمی تواند خود را نجات دهد.
عرض بنده ی حقیر این است که نفاق و کفر، یک چیزی است حتی بدتر از این جنون فردی و بلکه همه ی عالم را هم می تواند مبتلا کند. و البته کار ائمه ی جماعات و ائمه ی جمعه و بلکه مراجع عظام تقلید و حضرت ول فقیه مد ظلهم العالی هم اینجا برای زدودن کفر و نفاق از جوامع بشری خیلی امر مهمی است. ولی یک جا هم مسئله خود امام زمان عجل الله فرجه الشریف است که در مرکز همه ی عشاق و عاشقی و بلکه عشق به خدا است. فرض بفرمائید که یحتمل مسئله این است که آیا چطور هم می شود به فراکتالهای حاصل از چند جمله ای هایی هم پرداخت که در حد بینهایت کاربردی کردن آنها، ابرهایی را هم شناخت که تشکیل دهنده ی همین فراکتالها نیز هستند. و حالا این یک مسئله است، و مسئله ی دیگر این است که آیا کدام ابرها هم هستند که طوفانزا هستند؟ و بلکه کدام ابرها هم هستند که حتی به اندازه ی کافی باردار هم نمی شوند که بارانی تولید کنند؟! و حتی کدام ابرهایی هم هستند که اصلا از تکرار همین چند جمله ای ها، حتی فراکتالی هم تولید نمی کنند و لذا ابری هم تشکیل نمی شود؟ البته حالا این هم که آیا این فراکتالها حاصل چند جمله ای هایی درجه 2 یا 3 هستند یا چه؟ آیا به همین ترتیب هم نیست که یحتمل یک بنده خدایی نماز استسقاء می خواند، و آنگاه باران هم آیا چقدر شروع کند به باریدن یا حتی نمازش هم مقبول نیافتد؟ یا حتی یحتمل همین نماز استسقاء هم تبدیل شود به نماز حضرت نوح علی نبینا علیه السلام و بلکه طوفانی که منصوب به آن حضرت هم هست که همه ی کفار را هم غرق کرد! و اما اگر کشتی حضرت نوح علی نبینا علیه السلام را هم داریم، آنگاه شما ببینید که کشتی حضرت امام حسین علیه السلام و طوفان منصوب به آن حضرت هم کدام است که ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة.
البته، اینها را بعضی یحتمل اشکال هم کنند که یک سری کلی گوییهایی است که نه بدرد این دنیای ما می خورد و نه به درد آخرت کسی هم می خورد! و لذا، همین چند جمله ای ها و همین نمازهای یومیه را هم که چند جمله ای را در نمازها خدمت رب العالمین ارائه می کنیم را در نظر بگیرید، آیا اینها برای کودکان و مردان و زنان و همه و همه ی مردم هم نقاط بحرانی ای نیستند که می توانند شفابخش هم باشند و انسان را از انواع بلاها و از جمله هم انواع مرضهای قلبی و روحی و غیر آن که در زندگی رخ می دهند آیا چطور هم یقیناً با توکل به خدا می توانند حفظ کنند؟ و خوب، آیا این یک کار عظیمی را هم نمی طلبد که به ظهور امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم بیانجامد که ماورای شاگردی و استادی و فلسفه و عرفان و امثالهم است؛ و یحتمل بعضی حتی اشکال هم کنند که کار، کار خود خدا است و بس؟! ولی در این دعوا، کمونیست که می فرماید: کدام خدا؛ خودت و ما را هم گذاشته ای سر کار؟ و فرعون و شاه هم که تا بفرمائید: خدا؛ می فرماید: چیه، باز تو منو صدا زدی؟ در این میان، آیا می شود هم توجه کرد که چه رابطه ای است بین خدا و پیغمبرش محمد مصطفی صل الله علیه و آله و سلم و ائمه ی اطهار علیهم السلام و امام زمان عجل الله فرجه الشریف؟
بنده ی حقیر در ریاضی فیزیک حکمت متعالیه نظریه های حمیدی مجیدی فقهی، همین مثال فراکتالها را بزنم در دینامیک مختلط و سیستمهای دینامیکی مربوطه شان. این را عرض کنم که سر کلاسهایی از این دست در دانشگاه شریف هم می نشستم که استادش هم دکتر سیاوش شهشهانی تشریف داشتند. و بعد در همین کلاس هم یک مرتبه دیدیم که اساتیدی از روسیه هم تشریف آوردند و درسهایی را نیز گفتند که غلط نکنم همکاران ایلیاشنکو هم تشریف داشتند. ولی از جزوه های جان میلنر هم درس می دادند. بنده دیدم که او هنوز در سن 95 سالگی همراه آراچلی بونیفانت مقاله ای که قسمت سوم اش 106 صفحه ای است، می نویسد!
https://arxiv.org/abs/2503.08868
خب، خوب است دیگر؛ چه بهتر از این. البته اینجا یک نکته ای هم هست که بعضی یحتمل اشکال کنند که آیا اینها را از حکمت الهی هم الهام گرفته اند یا هیچ ربطی هم به مسئله ندارد، و بلکه نمازت را هم بخوان، و اینها را هم آیا بتوانی بفهمی. عیسی به دین خویش، و موسی به دین خویش، و ریاضی فیزیک حکمت متعالیه نظریه های حمیدی مجیدی فقهی هم کار خودش را بکند دیگر! حالا یک بنده خدایی هم یحتمل عاشق روانشناس و روانپزشکش شد و بلکه حتی عاشق استاد ریاضیدان یا فیزیکدانش شد، ولی دیگر یحتمل گیچ هم شود که آیا کجا مسئله ریاضی است و کجا هم فیزیک است و بلکه ایرانیوم و تهرانیوم و ابو موسیوم هم کجا وارد می شود و ...؟ ولی یحتمل هم بخواهید ببینید که آیا فراکتالها با جبرهای ویراسورو هم همراه می شوند و بلکه آیا مهتاب هیولایی هم این وسط می تواند دخیل باشد و .... مدل WZW و بلکه هندسه ی ناجابجایی چطور؟ اینها هم خوب، حساب و کتابهای خود را دارند دیگر. التفات می فرمائید؟ شاگرد وقتی می خواهد از حالات خلاء بسمت الفهای بیبنهایت آیات اللهی مراتب و درجات متعالیه و اجتهاد و حضرات آیات عظام مراجع تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی و امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم میل کند، یحتمل بعضی اشکال هم کنند که طی الارض هم جایز است؟! آیا جایز هم هستید که طوری از سیاه چاله های نجومی هم رد شوید که حتی ماورای سرعت نور هم جایز است طوری که بتوانید از سیاه چاله هم فرار کنید و بلکه خیلی هم فرار نکنید و فقط سری بدان زده و عبوری از آن هم کرده باشید و ....؟! جایز است؟! از این مسئله با احتیاط هم باید دید که می شود عبور کرد یا خیر. ولی این مقالات را هم در آرشیو راجع به فراکتالها و جبرهای ویراسورو و حتی دیگر جبرها هم سعی کنید نگاهی بیاندازید و ....
البته این مسئله که آیا وقتی داریم راجع به امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم بحث می کنیم، آیا شرارتها و خیرها را هم می شود به حدودی رساند که هر کدام در الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب ودرجات متعالیه نیز معانی خود را به خود می گیرند و .... و کانه این مسائل برای خود تمامی هم ندارند و حتی ائمه ی جماعات و ائمه ی جمعه را هم یحتمل توی توهمات خودشان بیاندازند، و دیگر چه رسد به اینکه من و شما هم بخواهیم ببینیم این وسط چند مرده حلاجیم! لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته وارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه
وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَـٰئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَـٰئِکَ رَفِیقًا ﴿النساء: ٦٩﴾
إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿الحج: ٢٣﴾
جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿فاطر: ٣٣﴾
وَجَزَاهُم بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿الانسان: ١٢﴾
38 باب خبر نادر عن الرضا (ع)
1 حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مُحَمَّدٍ الْحُسَیْنِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْفَزَارِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ بَحْرٍ الْأَهْوَازِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو الْحَسَنِ عَلِیُّ بْنُ عَمْرٍو قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ بِلَالٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا(ع)عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ(ع)عَنِ النَّبِیِّ(ص)عَنْ جَبْرَئِیلَ عَنْ مِیکَائِیلَ عَنْ إِسْرَافِیلَ عَنِ اللَّوْحِ عَنِ الْقَلَمِ قَالَ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ وَلَایَةُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی
عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، جلد 2، ص 136
https://lib.eshia.ir/86808/2/136
یک پدیده ی هندسه ی انفجاری بنظر می رسد که یافت می شود که جایی که هندسه یا حتی توپولوژی احتیاج به جراحی دارد، یحتمل حتی خود جراحان را هم آیا چطور منفجر می کند که باید مورد تحقیق و بررسی هم واقع شود. این را مثلاً در مورد اطلسهای جغرافیایی و هندسی و توپولوژیک انواع جزایر و برجها هم باید مطالعه کرد که در چه ابعاد و چه وسعتی است.
وَإِن نَّکَثُوا أَیْمَانَهُم مِّن بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَطَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَیْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنتَهُونَ ﴿التوبة: ١٢﴾
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءَ الزَّکَاةِ وَکَانُوا لَنَا عَابِدِینَ ﴿الأنبیاء: ٧٣﴾
وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ ﴿القصص: ٥﴾
وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ لَا یُنصَرُونَ ﴿القصص: ٤١﴾
وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ ﴿السجدة: ٢٤﴾
یک وقت هست که مسئله ی خلافت را ما داریم، و اما مسئله ی ولایت را هم آیا چقدر همراه خلافت داریم؟ یعنی این یک مسئله است که ائمه ی هدی مردم را می توانند بسمت خدا هدایت کنند، ولی یک وقت هم هست که مردم گیر ائمه ی کفر هم افتاده اند و بلکه آنها را بسمت آتش هم می رانند و می کشانند. و در این میان هم بین ائمه ی هدی و ائمه ی کفر آیا چقدر درگیریهایی هست. و وقتی ائمه ی هدی که بشریت را بسمت خدا هدایت می کنند و بلکه امام زمان عجل الله فرجه الشریف مردم عالم را جذب کنند، مسئله ی نفاق و کفر هم طرد و نابود شده و از بین می رود. ولی وقتی ائمه ی کفر بر مردم غالب شوند، این فرصت را مردم نمی یابند که بتوانند خودشان کاستیها و مشکلات خودشان را اصلاح کنند و بلکه در نهایت نفاق و کفر هم بسر می برند. این است که شاگردی که از حالات خلاء بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب ودرجات متعالیه و اجتهاد و حضرات آیات عظام مراجع تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی و امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم سعی می کند پیشرفت کند، مسائل انفجاری را هم باید یاد بگیرد که چطور درک کند. مثلاً یک جاهایی مسئله نیروهای ضعیف هستند که آیا چه ذرات تاریکی را در بر می گیرند، ولی یک جاهایی هم مسئله نیروهای قوی را داریم که دربرگیرنده ی کدام ذزرات تاریک هم آیا هستند و بلکه همراه گرانش و الکترومغناطیسم هم چطور با هم برهمکنش می کنند و چه درهمتنیدگیهایی هم دارند. مثلاً آیا مسائل آمریکانیوم و روسیوم کدامند و آنگاه افغانیوم هم کدام است؟ و به همین ترتیب هم یمنیوم و عراقیوم و سوریوم و لبنانیوم و فلسطینیوم و غزهیوم و ایرانیوم و تنب بزرگیوم و تنب کوچکیوم و ابوموسیوم و امثالهم و هندسه ی ناشی از آنها نیز کدامند؟ و آمریکنیوم از آن طرف عالم هم این طرفها دارد چه می کند؟
گاهی اوقات، مسئله این است که یک چند جمله ای حتی با درجات 2 و 3 را بینهایت بار که به خودش کاربردی کنید، آیا چه فراکتالهایی با کدام مجموعه های جولیا و فاتو هم تشکیل می دهند. و حالا کاری هم نداریم که ائمه ی کفر است یا ائمه ی هدی که با آن طرفیم. به هر حال، یک مرتبه یحتمل مشاهده هم کنیم که مثلاً ابرهایی هستند که در آسمان چطور شکل گرفته اند؟ ولی مسئله هم همین است که آیا چطور از حالات خلاء بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی شاگرد حتی بدون راهنماییهای استادش هم هدایت می شود؟ موضوع این است که این شاگرد هم هست که باید یاد بگیرد و حتی با هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی هم یاد بگیرد که چطور خدا و پیغمبر و ائمه ی اطهار و امام زمان عجل الله فرجه الشریف را دریاب و بلکه امید به غیر خدا هم نبندد و حتی از غیر خدا هم ناامید شود و وارد جهاد تبیین با ائمه ی کفر هم شود. و الا که اگر هم ائمه ی اطهار علیهم السلام را نتوانست بیابد و هم اینکه ائمه ی کفر را نیز با ائمه ی اطهار علیهم السلام اشتباهی گرفت. اینها در روانشناسیشان هم دچار مشکل می شوند و بهتر است مشاوران خوبی هم برای خود بیابند. واما مسئله ی توپولوژی و هندسه ی انفجاری هنوز باقی است که بالاخره حتی منشاء اش هم از کجا است. سرباز کوچک امام با خبرنگار زن در اردوگاه اسراء مصاحبه نکرد و گفت که باید اول حجابش را رعایت کند و فرمودند که ای زن به تو از فاطمه اینگونه خطاب است، ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است. گاهی هست که خود امام هم می فرمایند که رهبر من آن پسر شهیدی است که به خودش نارنجک بست و رفت زیر تانک و منفجرش هم کرد و بلکه راه ورود دشمن را هم بست. لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته و ارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یدیه
فَکَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِی النَّارِ خَالِدَیْنِ فِیهَا ۚ وَذَٰلِکَ جَزَاءُ الظَّالِمِینَ ﴿١٧﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾ وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ ۚ أُولَٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١٩﴾ لَا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٢٠﴾ لَوْ أَنزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٢١﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِیمُ ﴿٢٢﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٢٣﴾ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿الحشر: ٢٤﴾
وَمَن یُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَـٰئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَـٰئِکَ رَفِیقًا ﴿النساء: ٦٩﴾
278 و قال علیهالسلام قَلِیلٌ تَدُومُ عَلَیْهِ أرْجى مِنْ کَثِیرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ.
امام علیه السلام فرمود:
کار کمى که (با نشاط) آن را ادامه دهى امیدبخشتر از کار زیاد
و خستهکننده است. [1]
[1]. سند گفتار حکیمانه:
مرحوم خطیب در مصادر مىگوید: این کلام در غررالحکم به سه صورت آمده است: «قَلِیلٌ تَدُومُ عَلَیْهِ خَیْرٌ مِنْ کَثیرٍ مَمْلُولٍ»؛ «قَلِیلٌ یَدُومُ خَیْرٌ مِنْ کَثیرٍ یَنْقَطِعُ» و «قَلیلٌ یَدُومُ خَیْرٌ مِنْ کَثیرٍ مُنْقَطِعٍ» (این تفاوتها نشان مىدهد که آمُدى منابع دیگرى در دست داشته که هرکدام این کلام حکیمانه را به نحوى نقل کردهاند) سپس از ابن قاسم در کتاب روض الاخیار نقل مىکند که او تعبیرى همچون تعبیر سیّد رضى آورده، با این تفاوت که به جاى «أرْجى»، «خَیْرٌ» ذکر کرده است. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 222)
شرح و تفسیر ارزش اعمال کم توأم با نشاط
امام علیه السلام در این گفتار حکیمانه به نکتهاى اشاره مىفرماید که بسیارى از آن غافلند، مىفرماید: «کار کمى که (با نشاط) آن را ادامه دهى امیدبخشتر از کار زیاد و خسته کننده است»؛
(قَلِیلٌ تَدُومُ عَلَیْهِ أرْجى مِنْ کَثِیرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ)
. «أرْجى» به معناى امیدبخشتر از ماده «رجاء» گرفته شده و به یقین، کارى که دوام داشته باشد هر چند کم باشد امیدبخشتر از کارهاى زیادى است که مایه ملالت است و به زودى قطع مىشود.
بسیارى افراد هنگامى که اهمیت و فواید کارى را مىشنوند- خواه فواید مادى داشته باشد یا معنوى- به آن هجوم مىآورند، به مقدار زیادى انجام مىدهند و خسته و وامانده شده و در نتیجه، از آن کار سرخورده مىشوند و اى بسا کمتر رغبت تکرار آن را پیدا مىکنند در حالى که اگر کار کمتر باشد و انسان آن را با میل و رغبت ادامه دهد بسیار مفیدتر است.
کارِ گروه اول مانند رگبارى است که از آسمان نازل شود و سیلابى راه بیفتد و همه جا را آب فرا بگیرد و بسیارى از زراعتها و خانهها را ویران سازد؛ ولى کار گروه دوم مانند بارانهاى نرم نرم طولانى و مفید است که همه جا را آباد مىکند بىآنکه ویرانى به بار آورد.
نیز کارِ گروه اول مانند کسى است که داروى شفابخشى را به مقدار زیاد
و بدون رعایت کمیت لازم مصرف مىکند و به جاى درمان، به مسمومیت گرفتار مىشود و چه بسا براى همیشه از آن دارو بیزار مىگردد. کار گروه دوم مانند کسى است که آن دارو را به مقدار کم و طبق دستور طبیب بهتدریج در مدت نسبتاً طولانى مصرف مىکند و بهبودى مىیابد و زیانى دامن او را نمىگیرد.
شبیه همین کلام حکیمانه در حکمت 444 نیز آمده است که مىفرماید:
«قَلِیلٌ مَدُومٌ عَلَیْهِ خَیْرٌ مِنْ کَثِیرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ؛
کار کمى که دوام یابد بهتر از کار زیادى است که خسته کننده باشد».
همین معنا در حدیث مفصلى که مرحوم کلینى در کافى ذکر کرده، آمده است.
آغاز حدیث چنین است: همه مردم در ایمان و عمل یکسان نیستند؛ بعضى داراى یک سهم، بعضى دو سهم و بعضى بیشترند و نباید کسى که توان بیشترى دارد وضع خود را بر کسى که توان کمترى دارد تحمیل کند. سپس امام علیه السلام فرمود:
براى تو مثالى ذکر مىکنم: مردى از مسلمانان همسایهاى داشت که نصرانى بود، او را به اسلام دعوت کرد و مزایاى اسلام را براى وى برشمرد، او هم پذیرفت و مسلمان شد. هنگام سحر، مرد مسلمان درِ خانه همسایه تازه مسلمان را کوفت.
گفت: کیستى؟ گفت: من فلان شخص، همسایه توام. گفت: چهکار دارى؟ گفت:
وضو بگیر و لباسهایت را بپوش و همراه من بیا براى نماز صبح برویم. او وضو گرفت و لباس پوشید و همراه او آمد و مقدار زیادى پیش از طلوع فجر نماز خواندند. سپس صبر کردند تا صبح شد و مرد تازه مسلمان برخاست تا به خانهاش برگردد. رفیق مسلمانش گفت: کجا مىروى؟ روز کوتاه است و تا ظهر وقت زیادى نیست. آن مرد تازه مسلمان همراه همسایه مسلمانش نشست تا نماز ظهر را خواندند. سپس به او گفت: بین ظهر و عصر نیز فاصله زیادى نیست باش تا نماز عصر را بخوانیم. مرد تازه مسلمان مىخواست به منزل خود بازگردد، به او گفت: روز به پایان رسیده بمان تا نماز مغرب را بخوانیم. بعد از
نماز مغرب مىخواست به خانهاش برگردد گفت: یک نماز بیشتر باقى نمانده بمان تا آن را هم بخوانیم بعد به منزل مىروى. مرد تازه مسلمان نماز عشا را هم خواند؛ سپس از هم جدا شدند و هرکدام به منزل خود رفتند. هنگامى که سحر روز بعد شد بار دیگر مرد مسلمان آمد و درِ خانه او را زد. گفت: کیستى؟ گفت:
من فلان شخص هستم. گفت: چه کار دارى؟ گفت: وضو بگیر و لباسهایت را بپوش برویم نماز بخوانیم: مرد تازه مسلمان گفت: أُطْلُبْ لِهذَا الدّینِ مَنْ هُوَ أفْرَغْ مِنّى وَأنَا إنْسانٌ مِسْکینٌ وَعَلى عَیالٌ؛ براى این دین، آدم بیکارتر از من را پیدا کن.
من آدم محتاجى هستم و عیالوارم و باید دنبال کار و زندگى باشم.
امام علیه السلام در پایان فرمود:
«أدْخَلَهُ فِی شَیْءٍ أخْرَجَهُ مِنْهُ؛
او را داخل اسلام کرد (اما براثر نادانى و تحمیل زیاد) او را از اسلام خارج ساخت». [1]
این در واقع درسى است به همه مسلمانان و به خصوص براى مبلغان و پدران و مادران که مراقب باشند وظایف سنگین و به خصوص مستحباتى که جز افاضل و اوتاد تحمل آن را ندارند، بر توده مردم و فرزندان تحمیل نکنند و اسلام را آنگونه که هست دین سهل و آسان معرفى نمایند تا بتوانند بر آن تداوم یابند.
در واقع آنچه امام علیه السلام در این کلام حکیمانه فرموده برگرفته از کلام رسول خدا صلى الله علیه و آله است آنجا که مىفرماید:
«إنَّ النَّفْسَ مَلُولَةٌ وَإنَّ أَحَدَکُمْ لا یَدْری ما قَدْرُ الْمُدَّةِ فَلْیَنْظُرْ مِنَ الْعِبادَةِ ما یُطِیقُ ثُمَّ لِیُداوِمْ عَلَیْهِ فَإنّ أحَبَّ الْأعْمالِ إلَى اللَّهِ ما یُدیمُ عَلَیْهِ وَإنْ قَلَّ؛
روح انسان کسل مىشود و شما نمىدانید چه اندازه توان و تحمل دارید. باید به سراغ عبادتى بروید که توان آن را دارید و بر آن تداوم یابید، زیرا محبوبترین کارها عملى است که ادامه داشته باشد، هرچند کم باشد». [2]
***
[1]. کافى، ج 2، ص 42، ح 2
[2]. کنزالعمّال، ح 5312
پیام امام امیر المومنین علیه السلام، جلد 14، ص 325- 329
https://lib.eshia.ir/27571/14/325
یک وقت هست که مسئله ی امامت لورل هاردی از این نوع است که مثلاً با امام جماعت خود وارد دعواهای طلبگی هم شده اید و حالا یحتمل کار به جاهای باریک هم کشیده است که یحتمل بنده بهتر است واردش نشوم. یک وقت هم هست که مسئله ی امامت اصلا در درون شما است و می خواهید امام درون خود را هم بیابید و یحتمل حتی با او هم وارد کل و کشتی می شوید و باز هم نمی توانید بیابیدش! یک وقت هم هست که شاگرد برای اینکه از حالات خلاء بسمت الفهای بینهایت آیات اللهی و اجتهاد و حضرات آیات عظام تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی و امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم دارد سعی می کند پیشرفت کرده و هر چه بیشتر هم الی ما شاء الله میل کند. و اما یک وقت هم هست که مسئله اثبات الغدیر برای خود امام علی امیر المومنین علیه صلوات و السلام و امامت خود آن حضرت هم هست که پیغمبر اکرم محمد مصطفی صل الله علیه و آل و سلم هم فرموده اند. و یک وقت هم هست که خود امام زمان عجل الله فرجه الشریف که در ایالات متحده چند جهانی استکان نلبکیهای توپولوژیک ابرتقارنی و ابرریسمانی ... ربع و نیم و تمام ... چرخشی قلوب زمینی و آسمانی باید الغدیر را اثبات و ذولة کریمه انسان 250 ساله را هم تثبیت فرموده و در عین حال امامت خود را هم ثابت بفرمایند. اینجا است که مسئله پیش می آید که آیا ما امامت افرادی از قبیل دن کیشوت و لورل هاردی را هم نداریم؟ یعنی شاگردی که از حالات خلاء سعی دارد با راهنماییهای استادش و بلکه ائمه ی جماعات و جمعه و حتی مراجع عظام تقلید و حضرت ولی فقیه مد ظلهم العالی هم به اجتهاد هم رسیده و بلکه امام زمان عجل الله فرجه الشریف را هم دریابد، یحتمل این سوال هم مطرح است که خوب، حالا پشت سر همین امام ات هم به نماز بایست دیگر. بالاخره امام ات است دیگر! و اما شاگرد مایل هم هست که جهشی نیز شهادت دهد که او به امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم رسیده است و او را دریافته است و نه فقط امام جماعت خود را و بلکه همه ی ائمه ی جماعات را هم پشت سر گذاشته است و به مقام شهادت دست یافته است! و لذا، الفهای بینهایت آیات اللهی مراتب و درجات متعالیه را همه و همه ی درجات و مراتبشان را تا عرش اعلی هم طی کرده است و نجات یافته است. و حالا هر چه امام جماعت به او بفرمایند که بابا، این سلامی را که تو می کنی هم بدتر از فحش دادن است؛ که بلکه این بچه یک کمی هم به خودش بیاید و سر جایش بنشیند و ....
نکته اینجا در هوش مصنوعی این است که درست است که تکرار مکررات هم هست و بارها هم اتفاق می افتد و بلکه یحتمل بین دو مرجع تقلید هم آنقدر اختلافاتی رخ دهند که کار به قول معروف به لنگ و لگد هم بکشد، ولی مسئله این است که وقتی معادلاتی که دارید مثلاً در مدل استاندارد ذرات فیزیک می نویسید، مثل معادله ی لاگرانژی آن، و انگاه معادلاتی از قبیل ابرتقارنهای مختلف را هم می خوئاهید در آن وارد کنید و بلکه انواع کلافهایی را که روی انواع خمینه های مختلفی که جایز است برای در نظر گرفتن هم همه و همه را وارد کنید، اینجا یحتمل حتی هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی هم جا بماند که آقا ما کجای کار بودیم و داشتیم چه می کردیم؟! کدام ذره ی هیگز را داشتیم در نظر می گرفتیم در این میان؟ کدام کلافهای هیچین را داریم و ...؟ و دیگر چه برسد به اینکه یاد گیریهای ماشینی را هم داشته باشید که خودشان برای خودشان همینطوری معادلات هم می توانند تولید کنند و شما باید بنشینید از آنها یاد بگیرید که دارند چه می کنند و ...!
و لذا، گاهی اوقات لازم هم هست که یک گوشه ای از معادله را هم بگیریم و ببینیم می خواهیم با آن چه کنیم و چطوری هم توسعه یافته است و وسعتش هم تا کجاها می رود. و حالا لنگ و لگد هم داریم و بلکه حتی بین شاگرد و ماموم و استاد و امام و ... همه و همه نیز یحتمل دعواهای طلبگی و غیر طلبگی هم رخ می دهند و .... حوصله و بصیرت هم می خواهد این کارها دیگر! ببینید این بنده خداهای روانشناسان و روانکاوان و روانپزشکان چه می کشند که باید با انواع افراد روانپریش هم سر و کله بزنند که آیا جطور هم درمانشان کنند و .... و لذا صبر و حوصله هم کنید! یعنی بالاخره گاهی اوقات هم دن کیشوت و لورل هاردی و ... را ببینید چه دارند بفرمایند دیگر! لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته وارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج والعافیة والنصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یدیه.
Open access
Research articleOpen accessMultiversal Entropy and Information Conservation in Black Hole Nucleated Baby UniversesB. Pourhassan
In Press, Journal Pre-proof, Available online 6 October 2025 View PDFArticle preview
select article Thermodynamics in the Sine-Gordon model: the NLIE approach
Research articleOpen accessThermodynamics in the Sine-Gordon model: the NLIE approachÁrpád Hegedűs
In Press, Journal Pre-proof, Available online 6 October 2025 View PDFArticle preview
select article Thermodynamic Analysis of a Compact Object in Rastall–Rainbow Gravity
Research articleOpen accessThermodynamic Analysis of a Compact Object in Rastall–Rainbow GravitySareh Eslamzadeh, Saheb Soroushfar
In Press, Journal Pre-proof, Available online 6 October 2025 View PDFArticle preview
select article Gravity and Unification: Insights from SL(2N,C) Gauge Theories
Research articleOpen accessGravity and Unification: Insights from SL(2N,C) Gauge TheoriesJ.L. Chkareuli
In Press, Journal Pre-proof, Available online 5 October 2025 View PDFArticle preview
select article CGAN-Based Framework for Meson Mass and Width Prediction
Research articleOpen accessCGAN-Based Framework for Meson Mass and Width PredictionS. Rostami, M. Malekhosseini, M. Rahavi Ezabadi, K. Azizi
In Press, Journal Pre-proof, Available online 4 October 2025 View PDFArticle preview
select article Correlators in phase-ordering from Schrödinger-invariance
Research articleOpen accessCorrelators in phase-ordering from Schrödinger-invarianceMalte Henkel, Stoimen Stoimenov
In Press, Journal Pre-proof, Available online 4 October 2025 View PDFArticle preview
select article <math xmlns:mml="http://www.w3.org/1998/Math/MathML" altimg="si1.svg" class="math"><mi mathvariant="script">PT</mi></math>-symmetric deformations of some types of supersymmetric integrable equations
Research articleOpen accessPT-symmetric deformations of some types of supersymmetric integrable equationsXia Li, Zhonglong Zhao, Xianzhong Yao, Yindi Liu
In Press, Journal Pre-proof, Available online 4 October 2025 View PDFArticle preview
select article Comment on: “Quantum dynamics of spin-0 particles in a cosmological space-time”
Research articleOpen accessComment on: “Quantum dynamics of spin-0 particles in a cosmological space-time”Francisco M. Fernández
In Press, Journal Pre-proof, Available online 3 October 2025 View PDFArticle preview
select article The Dirac oscillator, generalised parastatistics and colour Lie superalgebras
Research articleOpen accessThe Dirac oscillator, generalised parastatistics and colour Lie superalgebrasPhillip S. Isaac, Mitchell Ryan
In Press, Journal Pre-proof, Available online 3 October 2025 View PDFArticle preview
select article Thermodynamic Insights into ModMax-AdS Black Holes: A Bridge Between Electrodynamic Corrections and Black Hole Physics
Research articleOpen accessThermodynamic Insights into ModMax-AdS Black Holes: A Bridge Between Electrodynamic Corrections and Black Hole PhysicsSaeed Noori Gashti, Mohammad Ali S. Afshar, Yassine Sekhmani, Sanjar Shaymatov, ... Javlon Rayimbaev
In Press, Journal Pre-proof, Available online 3 October 2025 View PDFArticle preview
select article Superradiance, Geodesics and Shadows of Black Holes in Dark Photon with Higher-Order Correction
Research articleOpen accessSuperradiance, Geodesics and Shadows of Black Holes in Dark Photon with Higher-Order CorrectionShahid Chaudhary, Muhammad Danish Sultan, Talha Anwar, Atif Mossad Ali, ... Ali M. Mubaraki
In Press, Journal Pre-proof, Available online 2 October 2025 View PDFArticle preview
select article 4D Einstein–Gauss–Bonnet Black Holes Surrounded by Quintessence in Noncommutative Spacetime
Research articleOpen access4D Einstein–Gauss–Bonnet Black Holes Surrounded by Quintessence in Noncommutative SpacetimeHamil Bilel, B. Hamil, T. Birkandar
In Press, Journal Pre-proof, Available online 1 October 2025 View PDFArticle preview
select article On Inflation and Reheating Features in the Higgs-<math xmlns:mml="http://www.w3.org/1998/Math/MathML" altimg="si17.svg" class="math"><msup><mi>R</mi><mn>2</mn></msup></math> Model
Research articleOpen accessOn Inflation and Reheating Features in the Higgs-�2 ModelNorma Sidik Risdianto
In Press, Journal Pre-proof, Available online 1 October 2025 View PDFArticle preview
select article From oversimplified to overlooked: the case for exploring Rich Dark Sectors
Research articleOpen accessFrom oversimplified to overlooked: the case for exploring Rich Dark SectorsAsli Abdullahi, Francesco Costa, Andrea Giovanni De Marchi, Alessandro Granelli, ... Filippo Sala
In Press, Journal Pre-proof, Available online 30 September 2025 View PDFArticle preview
select article Astrophysical Stellar Models in <math xmlns:mml="http://www.w3.org/1998/Math/MathML" altimg="si6.svg" class="math"><mrow><mi>f</mi><mo>(</mo><mi>R</mi><mo>,</mo><mi>T</mi><mo>)</mo></mrow></math> Gravity under Tolman IV and Kohler-Chao-Tikekar Spacetimes
Research articleOpen accessAstrophysical Stellar Models in �(�,�) Gravity under Tolman IV and Kohler-Chao-Tikekar SpacetimesTayyab Naseer, M. Sharif, M. Waqas, Mohamed R. Eid, Abdel-Haleem Abdel-Aty
In Press, Journal Pre-proof, Available online 30 September 2025 View PDFArticle preview
select article Finite group gauge theory on graphs and gravity-like modes
Research articleOpen accessFinite group gauge theory on graphs and gravity-like modesShahn Majid, Francisco Simão
In Press, Journal Pre-proof, Available online 29 September 2025 View PDFArticle preview
select article Spontaneous Lorentz Symmetry Breaking and Topological Defects for the Chern-Simons Matter Vector Field
Research articleOpen accessSpontaneous Lorentz Symmetry Breaking and Topological Defects for the Chern-Simons Matter Vector FieldLuiz P. Colatto, André L.A. Penna, Wytler C. Dos Santos
In Press, Journal Pre-proof, Available online 29 September 2025 View PDFArticle preview
select article Revealing the $q^2$ dependence in $b \to s \mu^+ \mu^-$ baryonic.. decay modes <math xmlns:mml="http://www.w3.org/1998/Math/MathML" altimg="si1.svg" class="math"><msup><mi>q</mi><mn>2</mn></msup></math> dependence in <math xmlns:mml="http://www.w3.org/1998/Math/MathML" altimg="si52.svg" class="math"><mrow><mi>b</mi><mo>→</mo><mi>s</mi><msup><mi>μ</mi><mo>+</mo></msup><msup><mi>μ</mi><mo>−</mo></msup></mrow></math> baryonic decay modes
Research articleOpen accessRevealing the $q^2$ dependence in $b \to s \mu^+ \mu^-$ baryonic.. decay modes �2 dependence in �→��+�− baryonic decay modesAjay Kumar Yadav, Manas Kumar Mohapatra, Suchismita Sahoo
In Press, Journal Pre-proof, Available online 29 September 2025 View PDFArticle preview
select article Progress in <math xmlns:mml="http://www.w3.org/1998/Math/MathML" altimg="si5.svg" class="math"><mrow><mi mathvariant="script">C</mi><mi>P</mi></mrow></math> violating top-Higgs coupling at the LHC with Machine Learning
Research articleOpen accessProgress in �� violating top-Higgs coupling at the LHC with Machine LearningA. Hammad, Adil Jueid
In Press, Journal Pre-proof, Available online 28 September 2025 View PDFArticle preview
select article Quintessence Phase of the Universe in <math xmlns:mml="http://www.w3.org/1998/Math/MathML" altimg="si6.svg" class="math"><mrow><mi>f</mi><mo>(</mo><mi>Q</mi><mo>,</mo><mi>T</mi><mo>)</mo></mrow></math>-gravity with <em>DESI</em> and <em>Pantheon + SH0ES</em> Samples
Research articleOpen accessQuintessence Phase of the Universe in �(�,�)-gravity with DESI and Pantheon + SH0ES SamplesShambel Sahlu, B.K. Shukla, R.K. Tiwari, Değer Sofuoğlu, Alnadhief H A Alfedeel
In Press, Journal Pre-proof, Available online 26 September 2025 View PDFArticle preview
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿١﴾ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿٢﴾ إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿٣﴾
1403/8/15
قهرمان هفت اکتبرحضرت آیت الله خامنهای: «مجاهد قهرمان، فرمانده یحیی السّنوار... با عزم پولادین در برابر دشمن ظالم و متجاوز ایستاد؛ با تدبیر و شجاعت به او سیلی زد؛ ضربهی جبرانناپذیر هفتم اکتبر را در تاریخ این منطقه به یادگار گذاشت؛ و آنگاه با عزّت و سربلندی به معراج شهیدان پرواز کرد.» ۱۴۰۳/۰۷/۲۸
رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از پیام رهبر انقلاب اسلامی در پی شهادت مجاهد قهرمان فرمانده یحیی السنوار، لوح «قهرمان هفت اکتبر» را منتشر میکند.
https://farsi.khamenei.ir/photo-album?id=58287
7 / 27
سَدُّ الحُرِّ الطَّریقَ عَلَى الإِمامِ علیه السلام
1479.تاریخ الطبری عن هشام عن أبی مخنف عن أبی جناب عن ثُمَّ ساروا مِنها [أی مِن شَرافِ ]فَرَسَموا [1] صَدرَ یَومِهِم حَتَّى انتَصَفَ النَّهارُ . ثُمَّ إنَّ رَجُلاً قالَ : اللّه ُ أکبَرُ ! فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام : اللّه ُ أکبَرُ ، ما کَبَّرتَ ؟ قالَ : رَأَیتُ النَّخلَ ، فَقالَ لَهُ الأَسَدِیّانِ : إنَّ هذَا المَکانَ ما رَأَینا بِهِ نَخلَةً قَطُّ ، قالا : فَقالَ لَنَا الحُسَینُ علیه السلام : فَما تَرَیانِهِ رَأى ؟ قُلنا : نَراهُ رَأى هَوادِیَ الخَیلِ [2] ، فَقالَ : وأنَا وَاللّه ِ أرى ذلِکَ . فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام : أما لَنا مَلجَأٌ نَلجَأٌ إلَیهِ نَجعَلُهُ فی ظُهورِنا ، ونَستَقبِلُ القَومَ مِن وَجهٍ واحِدٍ ؟ فَقُلنا لَهُ : بَلى ، هذا ذو حُسُمٍ إلى جَنبِکَ ، تَمیلُ إلَیهِ عَن یَسارِکَ ، فَإِن سَبَقتَ القَومَ إلَیهِ فَهُوَ کَما تُریدُ . قالا : فَأَخَذَ إلَیهِ ذاتَ الیَسارِ ، قالا : ومِلنا مَعَهُ ، فَما کانَ بِأَسرَعَ مِن أن طَلَعَت عَلَینا هَوادِی الخَیلِ ، فَتَبَیَّنّاها ، وعُدنا فَلَمّا رَأَونا وقَد عَدَلنا عَنِ الطَّریقِ عَدَلوا إلَینا ، کَأَنَّ أسِنَّتَهُمُ الیَعاسیبُ [3] ، وکَأَنَّ رایاتِهِم أجنِحَةُ الطَّیرِ . قالَ : فَاستَبَقنا إلى ذی حُسُمٍ ، فَسَبَقناهُم إلَیهِ ، فَنَزَلَ الحُسَینُ علیه السلام ، فَأَمَرَ بِأَبنِیَتِهِ فَضُرِبَت ، وجاءَ القَومُ ـ وهُم ألفُ فارِسٍ ـ مَعَ الحُرِّ بنِ یَزیدَ التَّمیمِیِّ الیَربوعِیِّ ، حَتّى وَقَفَ هُوَ وخَیلُهُ مُقابِلَ الحُسَینِ علیه السلام فی حَرِّ الظَّهیرَةِ ، وَالحُسَینُ علیه السلام وأصحابُهُ مُعتَمّونَ مُتَقَلِّدو أسیافِهِم . فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام لِفِتیانِهِ : اِسقُوا القَومَ وأرووهُم مِنَ الماءِ ، ورَشِّفوا الخَیلَ تَرشیفا ، فَقامَ فِتیانُهُ فَرَشَّفُوا الخَیلَ تَرشیفا ، فَقامَ فِتیَةٌ وسَقَوُا القَومَ مِنَ الماءِ حَتّى أروَوهُم ، وأقبَلوا یَملَؤونَ القِصاعَ وَالأَتوارَ [4] وَالطِّساسَ [5] مِنَ الماءِ ، ثُمَّ یُدنونَها مِنَ الفَرَسِ ، فَإِذا عَبَّ فیهِ ثَلاثا أو أربَعا أو خَمسا عُزِلَت عَنهُ ، وسَقَوا آخَرَ ، حَتّى سَقَوُا الخَیلَ کُلَّها . قالَ هِشامٌ : حَدَّثَنی لَقیطٌ ، عَن عَلِیِّ بنِ الطَّعّانِ المُحارِبِیِّ : کُنتُ مَعَ الحُرِّ بنِ یَزیدَ ، فَجِئتُ فی آخِرِ مَن جاءَ مِن أصحابِهِ ، فَلَمّا رَأى الحُسَینُ علیه السلام ما بی وبِفَرَسی مِنَ العَطَشِ ، قالَ : أنِخِ الرّاوِیَةَ ـ وَالرّاوِیَةُ عِندِی السِّقاءُ ـ ثُمَّ قالَ : یَابنَ أخِ ، أنِخِ الجَمَلَ ، فَأَنَختُهُ ، فَقالَ : اِشرَب ، فَجَعَلتُ کُلَّما شَرِبتُ سالَ الماءُ مِنَ السِّقاءِ . فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام : اِخنِثِ السِّقاءَ ـ أیِ اعطِفهُ ـ قالَ : فَجَعَلتُ لا أدری کَیفَ أفعَلُ ! قالَ : فَقامَ الحُسَینُ علیه السلام فَخَنَثَهُ ، فَشَرِبتُ وسَقَیتُ فَرَسی . قالَ : وکانَ مَجیءُ الحُرِّ بنِ یَزیدَ ومَسیرُهُ إلَى الحُسَینِ علیه السلام مِنَ القادِسِیَّةِ ، وذلِکَ أنَّ عُبَیدَ اللّه ِ بنَ زِیادٍ لَمّا بَلَغَهُ إقبالُ الحُسَینِ علیه السلام بَعَثَ الحُصَینَ بنَ تَمیمٍ التَّمیمِیَّ ـ وکانَ عَلى شُرَطِهِ ـ فَأَمَرَهُ أن یَنزِلَ القادِسِیَّةَ ، وأن یَضَعَ المَسالِحَ فَیُنَظِّمَ ما بَینَ القُطقُطانَةِ إلى خَفّانَ [6] ، وقَدَّمَ الحُرَّ بنَ یَزیدَ بَینَ یَدَیهِ فی هذِهِ الأَلفِ مِنَ القادِسِیَّةِ ، فَیَستَقبِلُ حُسَینا علیه السلام . قالَ : فَلَم یَزَل مُوافِقا حُسَینا علیه السلام حَتّى حَضَرَتِ الصَّلاةُ ؛ صَلاةَ الظُّهرِ ، فَأَمَرَ الحُسَینُ علیه السلام الحَجّاجَ بنَ مَسروقٍ الجُعفِیَّ أن یُؤَذِّنَ ، فَأَذَّنَ ، فَلَمّا حَضَرَتِ الإِقامَةُ خَرَجَ الحُسَینُ علیه السلام فی إزارٍ ورِداءٍ ونَعلَینِ ، فَحَمِدَ اللّه َ وأثنى عَلَیهِ ، ثُمَّ قالَ : أیُّهَا النّاسُ ! إنَّها مَعذِرَةٌ إلَى اللّه ِ عز و جل وإلَیکُم ؛ إنّی لَم آتِکُم حَتّى أتَتنی کُتُبُکُم ، وقَدِمَت عَلَیَّ رُسُلُکُم : أنِ اقدَم عَلَینا ؛ فَإِنَّهُ لَیسَ لَنا إمامٌ ، لَعَلَّ اللّه َ یَجمَعُنا بِکَ عَلَى الهُدى . فَإِن کُنتُم عَلى ذلِکَ فَقَد جِئتُکُم ، فَإِن تُعطونی ما أطمَئِنُّ إلَیهِ مِن عُهودِکُم ومَواثیقِکُم اَقدَم مِصرَکُم ، وإن لَم تَفعَلوا وکُنتُم لِمَقدَمی کارِهینَ انصَرَفتُ عَنکُم إلَى المَکانِ الَّذی أقبَلتُ مِنهُ إلَیکُم ! قالَ : فَسَکَتوا عَنهُ وقالوا لِلمُؤَذِّنِ : أقِم ، فَأَقامَ الصَّلاةَ ، فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام لِلحُرِّ : أتُریدُ أن تُصَلِّیَ بِأَصحابِکَ ؟ قالَ : لا ، بَل تُصَلّی أنتَ ونُصَلّی بِصَلاتِکَ ، قالَ : فَصَلّى بِهِمُ الحُسَینُ علیه السلام ، ثُمَّ إنَّهُ دَخَلَ وَاجتَمَعَ إلَیهِ أصحابُهُ ، وَانصَرَفَ الحُرُّ إلى مَکانِهِ الَّذی کانَ بِهِ ، فَدَخَلَ خَیمَةً قَد ضُرِبَت لَهُ ، فَاجتَمَعَ إلَیهِ جَماعَةٌ مِن أصحابِهِ ، وعادَ أصحابُهُ إلى صَفِّهِمُ الَّذی کانوا فیهِ فَأَعادوهُ ، ثُمَّ أخَذَ کُلُّ رَجُلٍ مِنهُم بِعِنانِ دابَّتِهِ وجَلَسَ فی ظِلِّها ، فَلَمّا کانَ وَقتُ العَصرِ أمَرَ الحُسَینُ علیه السلام أن یَتَهَیَّؤوا لِلرَّحیلِ . ثُمَّ إنَّهُ خَرَجَ فَأَمَرَ مُنادِیَهُ فَنادى بِالعَصرِ ، وأقامَ فَاستَقدَمَ الحُسَینُ علیه السلام فَصَلّى بِالقَومِ ثُمَّ سَلَّمَ ، وَانصَرَفَ إلَى القَومِ بِوَجهِهِ ، فَحَمِدَ اللّه َ وأثنى عَلَیهِ ، ثُمَّ قالَ : أمّا بَعدُ ، أیُّهَا النّاسُ ! فَإِنَّکُم إن تَتَّقوا وتَعرِفُوا الحَقَّ لِأَهلِهِ یَکُن أرضى للّه ِِ ، ونَحنُ أهلَ البَیتِ أولى بِوِلایَةِ هذَا الأَمرِ عَلَیکُم مِن هؤُلاءِ المُدَّعینَ ما لَیسَ لَهُم ، وَالسّائِرینَ فیکُم بِالجَورِ وَالعُدوانِ ، وإن أنتُم کَرِهتُمونا ، وجَهِلتُم حَقَّنا ، وکانَ رَأیُکُم غَیرَ ما أتَتنی کُتُبُکُم ، وقَدِمَت بِهِ عَلَیَّ رُسُلُکُم ، اِنصَرَفتُ عَنکُم . فَقالَ لَهُ الحُرُّ بنُ یَزیدَ : إنّا وَاللّه ِ ما نَدری ما هذِهِ الکُتُبُ الَّتی تَذکُرُ ! فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام : یا عُقبَةَ بنَ سَمعانَ ! أخرِجِ الخُرجَینِ اللَّذَینِ فیهِما کُتُبُهُم إلَیَّ . فَأَخرَجَ خُرجَینِ مَملوءَینِ صُحُفا ، فَنَشَرَها بَینَ أیدیهِم . فَقالَ الحُرُّ : فَإِنّا لَسنا مِن هؤُلاءِ الَّذینَ کَتَبوا إلَیکَ ، وقَد اُمِرنا إذا نَحنُ لَقیناکَ ألّا نُفارِقَکَ حَتّى نُقدِمَکَ عَلى عُبَیدِ اللّه ِ بنِ زِیادٍ . فَقالَ لَهُ الحُسَینُ علیه السلام : المَوتُ أدنى إلَیکَ مِن ذلِکَ ، ثُمَّ قالَ لِأَصحابِهِ : قوموا فَارکَبوا ، فَرَکِبوا وَانتَظَروا حَتّى رَکِبَت نِساؤُهم ، فَقالَ لِأَصحابِهِ : اِنصَرِفوا بِنا . فَلَمّا ذَهَبوا لِیَنصَرِفوا حالَ القَومُ بَینَهُم وبَینَ الاِنصِرافِ . فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام لِلحُرِّ : ثَکِلَتکَ اُمُّکَ ! ما تُریدُ ؟ قالَ : أمَا وَاللّه ِ لَو غَیرُکَ مِنَ العَرَبِ یَقولُها لی وهُوَ عَلى مِثلِ الحالِ الَّتی أنتَ عَلَیها ما تَرَکتُ ذِکرَ اُمِّهِ بِالثُّکلِ أن أقولَهُ کائِنا مَن کانَ ، ولکن وَاللّه ِ ما لی إلى ذِکرِ اُمِّکَ مِن سَبیلٍ إلّا بِأَحسَنِ ما یُقدَرُ عَلَیهِ . فَقالَ لَهُ الحُسَینُ علیه السلام : فَما تُریدُ ؟ قالَ الحُرُّ : اُریدُ ـ وَاللّه ِ ـ أن أنطَلِقَ بِکَ إلى عُبَیدِ اللّه ِ بنِ زِیادٍ . قالَ لَهُ الحُسَینُ علیه السلام : إذن وَاللّه ِ لا أتبَعُکَ ! فَقالَ لَهُ الحُرُّ : إذَن وَاللّه ِ لا أدَعُکَ ! فَتَرادّا القَولَ ثَلاثَ مَرّاتٍ ، ولَمّا کَثُرَ الکَلامُ بَینَهُما قالَ لَهُ الحُرُّ : إنّی لَم اُؤمَر بِقِتالِکَ ، وإنَّما اُمِرتُ ألّا اُفارِقَکَ حَتّى اُقدِمَکَ الکوفَةَ ، فَإِذا أبَیتَ فَخُذ طَریقا لا تُدخِلُکَ الکَوفَةَ ، ولا تَرُدُّکَ إلَى المَدینَةِ ، تَکونُ بَینی وبَینَکَ نَصَفا حَتّى أکتُبَ إلَى ابنِ زِیادٍ ، وتَکتُبَ أنتَ إلى یَزیدَ بنِ مُعاوِیَةَ إن أرَدتَ أن تَکتُبَ إلَیهِ ، أو إلى عُبَیدِ اللّه ِ بنِ زِیادٍ إن شِئتَ ، فَلَعَلَّ اللّه َ إلى ذاکَ أن یَأتِیَ بِأَمرٍ یَرزُقُنی فیهِ العافِیَةَ مِن أن اُبتَلى بِشَیءٍ مِن أمرِکَ . قالَ : فَخُذ هاهُنا ، فَتَیاسَرَ عَن طَریقِ العُذَیبِ [7] وَالقادِسِیَّةِ ، وبَینَهُ وبَینَ العُذَیبِ ثَمانِیَةٌ وثَلاثونَ میلاً . ثُمَّ إنَّ الحُسَینَ علیه السلام سارَ فی أصحابِهِ وَالحُرُّ یُسایِرُهُ . [8]
[1] یرسُمون نحوه : أی یذهبون إلیه سرعا . والرَّسیم : ضربٌ من السیر سریع یؤثّر فی الأرض (النهایة : ج 2 ص 224 «رسم») .
[2] هَوادی الخیل : یعنی أوائلها ، والهادی والهادیة : العُنُق (النهایة : ج 5 ص 255 «هدا») .
[3] الیَعسُوب : جریدة من النخل مستقیمة دقیقة یکشط خوصها ، والذی لم ینبت علیه خوص (القاموس المحیط : ج 1 ص 104 «عسب») .
[4] التَّوْر : إناء یُشرب فیه (الصحاح : ج 2 ص 602 «تور») .
[5] طَسّ : لغة فی الطَّست ، والجمع طساس (لسان العرب : ج 6 ص 122 «طسس») .
[6] خَفّان : موضع قرب الکوفة (معجم البلدان : ج 2 ص 379) وراجع: الخریطة رقم 4 فی آخر هذا المجلّد .
[7] العُذَیْبُ : هو ماء بین القادسیّة والمُغِیثة ، وبینه وبین القادسیّة أربعة أمیال (معجم البلدان : ج 4 ص 92) وراجع : الخریطة رقم 4 فی آخر هذا المجلّد .
[8] تاریخ الطبری : ج 5 ص 400 ، أنساب الأشراف : ج 3 ص 380 ، تجارب الاُمم : ج 2 ص 61 ، الکامل فی التاریخ : ج 2 ص 551 ، مقتل الحسین علیه السلام للخوارزمی : ج 1 ص 229 ؛ الإرشاد : ج 2 ص 77 ، إعلام الورى : ج 1 ص 448 وفی الأربعة الأخیرة «الحصین بن نمیر التمیمی» وکلّها نحوه ، بحار الأنوار : ج 44 ص 375 وراجع : روضة الواعظین : ص 198 والمناقب لابن شهرآشوب : ج 4 ص 95 .
7 / 27
بسته شدن راه بر امام علیه السلام توسّط حُر
1479.تاریخ الطبرى ـ به نقل از هشام ـ: ابو مِخنَف ، از ابو جَناب ، از عدىّ بن حرمله ، از عبد اللّه بن سلیم اسدى و مَذَرى بن مُشمَعِل اسدى ، برایم نقل کرد که : سپس از آن جا (منزلگاه شَراف) روان شدند. اوّلِ روز را با شتاب ، راه پیمودند تا روز به نیمه رسید . آن گاه ، یکى گفت: اللّه أکبر ! حسین علیه السلام فرمود : «اللّه اکبر ! براى چه تکبیر گفتى؟» . گفت: نخلستان دیدم. دو مرد اسدى گفتند: هیچ گاه در این جا ، حتّى یک نخل ندیده ایم. [دو مرد اسدى] گفتند : حسین علیه السلام به ما فرمود : «پس به نظر شما ، چه دیده است ؟» . گفتیم: به نظر ما ، گردن اسبان و سر نیزه ها را دیده است . فرمود : «به خدا ، نظر من نیز همین است» . آن گاه ، حسین علیه السلام فرمود : «آیا پناهگاهى هست که به سوى آن برویم و آن را پشت سرِ خویش نهیم و با این قوم، از یک سمت ، مقابله کنیم ؟» . گفتیم: آرى ؛ ذوحُسُم ، پهلوى توست . از سمت چپ ، به سوى آن مى پیچى. اگر زودتر از این قوم به آن جا برسى ، چنان مى شود که مى خواهى. پس حسین علیه السلام ، از طرف چپ ، راه آن جا را پیش گرفت. ما نیز با وى پیچیدیم و خیلى زود ، گردن اسبان ، نمودار شد و آنها را آشکارا دیدیم . آنها چون دیدند که ما راه را کج کردیم ، به طرف ما پیچیدند، گویى نیزه هاشان ، شاخ نخل ها بود و پرچم هاشان ، بال پرندگان. شتابان ، به سوى ذو حُسُم رفتیم و زودتر از آنها به آن جا رسیدیم . حسین علیه السلام ، فرود آمد و فرمان داد تا خیمه هاى او را برپا کردند . آن گاه ، آن قوم ـ که یک هزار سوار بودند ـ همراه حُرّ بن یزید تمیمى یَربوعى آمدند . او و سپاهش در گرماى نیم روز ، مقابل حسین علیه السلام ایستادند . حسین علیه السلام و یارانش ، دستار [بر سر] و شمشیر به کمر داشتند . حسین علیه السلام به جوانانش فرمود : «به این جماعت ، آب بدهید و سیرابشان کنید . اسبان را نیز سیراب کنید». گروهى از جوانان برخاستند و به آنان ، آب دادند تا سیراب شدند . آنان ، مى آمدند و کاسه ها و ظرف هاى سنگى و طشت ها را از آب ، پُر مى کردند و نزدیک اسبى مى بردند و چون سه یا چهار یا پنج بار مى خورد، از پیشِ او مى بردند و اسب دیگر را آب مى دادند، تا همه سپاه را آب دادند. همچنین لَقیط ، از على بن طَعّان مُحاربى براى من (هشام) نقل کرد که : با حُرّ بن یزید بودم و با آخرین دسته از یاران وى رسیدیم . چون حسین علیه السلام دید که من و اسبم تشنه ایم ، فرمود : «راویه را بخوابان» که راویه نزد من ، معناى مَشک مى داد. آن گاه فرمود : «برادرزاده! شتر را بخوابان» . و من ، شتر را خوابانیدم. فرمود : «آب بنوش» . من ، نوشیدن آغاز کردم و چون مى نوشیدم ، آب از مشک ، بیرون مى ریخت. حسین علیه السلام فرمود : «مشک را بپیچ» ، و من ندانستم چه کنم. حسین علیه السلام آمد و مَشک را کج کرد و من ، آب نوشیدم و اسبم را هم آب دادم. حُرّ بن یزید ، از قادسیّه به سوى حسین علیه السلام آمده بود ؛ چون وقتى عبید اللّه بن زیاد از آمدن حسین علیه السلام خبر یافت ، حُصَین بن تمیم تمیمى را ـ که رئیس شرطه ها (پاسبان ها) بود ـ فرستاد و گفت که در قادسیّه جاى گیرد و همه جا از قُطقُطانه تا خَفّان ، [1] دیده بان نهد و حُرّ بن یزید را با این هزار سوار ، از قادسیّه به استقبال حسین علیه السلام فرستاد. حُر ، همچنان در مقابل حسین علیه السلام بود، تا وقت نماز رسید ؛ نماز ظهر.حسین علیه السلام به حَجّاج بن مَسروق جُعْفى فرمود که اذان بگوید و او اذان گفت . چون وقت اقامه گفتن رسید ، حسین علیه السلام با ردا و عبا و نَعلَین ، بیرون آمد . ستایش خدا کرد و او را سپاس گزارد و آن گاه فرمود : «اى مردم! این ، عذرى است به درگاه خداوند عز و جل و شما . من ، پیش شما نیامدم ، تا نامه هاى شما به من رسید و فرستادگانتان آمدند که : به سوى ما بیا که پیشوایى نداریم . شاید خدا به وسیله تو ، ما را بر هدایت ، فرا هم آورَد . اگر بر این قرارید ، آمده ام . اگر عهد و پیمانى مى سپارید که بِدان اطمینان یابم ، به شهر شما مى آیم ، و اگر چنین نکنید و آمدنِ مرا خوش نمى دارید، از پیش شما باز مى گردم و به همان جا مى روم که از آن، به سوى شما آمده ام» . آنان ، در مقابل وى ، خاموش ماندند و به مؤذّن گفتند که : اقامه بگو . او نیز اقامه نماز را گفت. حسین علیه السلام به حُر فرمود : «مى خواهى با یاران خویش ، نماز بگزارى ؟» . گفت: نه . تو نماز مى گزارى و ما نیز به تو اقتدا مى کنیم. پس حسین علیه السلام با آنان ، نماز خواند . آن گاه به درون [خیمه] رفت و یارانش به دور وى ، گِرد آمدند . حُر نیز به جاى خویش رفت و وارد خیمه اى شد که برایش زده بودند . جمعى از یارانش ، دور او جمع شدند و بقیّه یارانش نیز به صفى که داشتند ، رفتند و از نو ، صف بستند و هر کدامشان ، عنان مَرکب خویش را گرفته ، در سایه آن ، نشسته بود . وقتى عصر شد، حسین علیه السلام فرمود : «براى حرکت ، آماده شوید» . پس از آن ، بیرون آمد و مؤذّن خویش را خواند و او نداى نماز عصر داد و اقامه گفت. سپس حسین علیه السلام ، پیش آمد و با قوم ، نماز گزارد و سلام نماز را گفت . آن گاه ، رو به جماعت کرد و ستایش خدا کرد و او را سپاس گزارد و سپس فرمود : «امّا بعد ، اى مردم! اگر پرهیزگار باشید و حق را براى صاحب حق بشناسید، بیشتر مایه رضاى خداست. ما اهل بیت ، به کار خلافت شما از این مدّعیان ناحق ـ که با شما رفتار ظالمانه دارند ـ ، شایسته تریم. اگر ما را خوش ندارید و حقّ ما را نمى شناسید و رأى شما ، جز آن است که در نامه هایتان به م�� رسیده و فرستادگانتان به نزد من آورده اند، از پیش شما باز مى گردم» . حُرّ بن یزید گفت: به خدا ، ما نمى دانیم این نامه ها که مى گویى ، چیست! حسین علیه السلام فرمود : «اى عُقبة بن سَمعان! دو خورجینى را که نامه هاى آنها در آن است ، بیاور» . عُقبه ، دو خورجین پُر از نامه آورد و پیشِ روى آنها ریخت. حُر گفت: ما جزو این گروهى که به تو نامه نوشته اند ، نیستیم. به ما دستور داده اند که وقتى به تو رسیدیم ، از تو جدا نشویم تا تو را نزد عبید اللّه بن زیاد ببریم. حسین علیه السلام فرمود : «مرگ ، از این کار به تو نزدیک تر است» . آن گاه ، حسین علیه السلام به یاران خویش فرمود : «برخیزید و سوار شوید» . پس یاران وى ، سوار شدند و منتظر ماندند تا زنانشان نیز سوار شدند . آن گاه به یاران خود فرمود : «برگردیم» ! چون خواستند که برگردند ، جماعت ، از رفتنشان مانع شدند. حسین علیه السلام به حُر فرمود : «مادرت عزادارت شود! چه مى خواهى؟» . گفت: به خدا ، اگر جز تو کسى از عرب ، این سخن را به من گفته بود و در این وضع بود که تو هستى، هر که بود ، از آرزو کردن عزادارى مادرش بر او دریغ نمى کردم ؛ امّا به خدا ، از مادر تو نمى توان سخن گفت ، مگر به نیکوترین شکل . حسین علیه السلام فرمود : «پس چه مى خواهى؟» . گفت: به خدا، مى خواهم تو را نزد عبید اللّه بن زیاد ببرم. حسین علیه السلام فرمود : «در این صورت ، به خدا که با تو نمى آیم» . حُر گفت: در این صورت، به خدا که تو را وا نمى گذارم. این سخن ، سه بار از دو سو ، تکرار شد. چون سخن در میان آن دو بسیار شد ، حُر گفت: به من ، دستور جنگ با تو را نداده اند . فقط دستور داده اند که از تو جدا نشوم تا تو را به کوفه برسانم. اگر اِبا دارى، راهى را در پیش بگیر که تو را به کوفه نرساند و تو را به سوى مدینه هم نبَرَد ، که میان من و تو ، عادلانه باشد ، تا من براى ابن زیاد ، نامه بنویسم و تو نیز اگر مى خواهى به یزید ، نامه بنویسى، بنویسى، یا اگر مى خواهى به ابن زیاد بنویسى ، بنویسى . شاید خدا تا آن وقت ، کارى پیش آورد که مرا از ابتلا به کار تو ، معاف دارد . [سپس] حُر گفت: پس، از این راه برو . حسین علیه السلام از راه عُذَیب [2] و قادسیّه ، به سمت چپ حرکت کرد . میان قادسیّه و عُذَیب ، 38 میل فاصله بود. پس حسین علیه السلام با یاران خویش به راه افتاد و حُر نیز با وى همراه بود.
[1] . ر . ک : نقشه شماره 4 در پایان همین جلد .
[2] عُذَیب ، آبگاهى میان قادسیّه و مُغِیثه است و میان آن و قادسیّه ، چهار میل فاصله است (ر . ک : نقشه شماره 4 در پایان همین جلد) .
دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، جلد 5، ص 218- 219
https://lib.eshia.ir/27254/5/219
بعضی یحتمل اشکال هم بفرمایند که مسئله ی بی حجابی/ حجاب که امروزه ما با آن دست به گریبان هستیم، می تواند یک درهمتنیدگی ای را تعریف کند. مثلاً قبل از انقلاب، وضعیت حجاب چه بوده است، و حالا چیست؟ یا مثلاً در فتنه ی 1401 این در همتنیدگی چه شد؟ حتی امروز آیا همین وضعیت حجاب و درهمتنیدگیهایش در کشورهای غربی و اروپا و آمریکا مسئله ای نیست؟! یا اینکه مسئله از نوعی است که آنقدر درجات غفلت و جاهلیت هم زیاد شده اند که دیگر جامعه نسبت به آن کرخ شده است و در خواب فرو رفته است. و بدرستی که یحتمل باید گفت که باید آن جنگیر فیلم جنگیر را خبر کنند که ببینند چه بلایی بر سر جامعه آورده اند و چطور آن طفل دختر بچه را که شیطان در او حلول کرده است را بلکه نجات هم دهند. در این فیلم، کشیش جنگیر از آب مقدسی هم استفاده می کند که حالا به چه ترتیب هم هست، از چاهی است که مقدس است، یا دعاهایی به آب خوانده می شود یا ...، و الله اعلم.
ولی در اسلام، سوای آب زمزم، تربت کربلای امام حسین علیه السلام است که مقدس است آنچنان که از آن مهر نماز هم ساخته می شود. و اما یک مسئله ی اساسی هم حوض کوثر است؛ آن حوضی که در کنارش چهارد معصوم هم منتظر مومنین و مومنات هستند که همه و همه به آنها بپیوندند. روح قضایا، غلط نکنم اینطور به ما خبر دهند که حتی امام زمان عجل الله فرجه الشریف هم آنجا منتظر ما هستد که به او و پدران و مادران آنها بپیوندیم. و از جمله به حضرت زهرا علیها الصلاة و السلام بپیوندیم. مسئله ی سردار شهید قاسم سلیمانی و همرزمانش با داعش اینجا است که داعش هم مدعی بود که آنها هم لب حوض کوثر پیغمبر را ملاقات خواهند کرد که البته شرشان را سردار شهید و یارانش کندند. و هر چند که حالا در سوریه هم دوباره آیا دارد چه می گذرد؟
و همین مسئله را هم آیا جور دیگری حتی با صهیونیستها نداریم؟! نکته ای که در مورد شهدای هسته ای داریم و قابل توجه هم هست این است که تروریستهایی که این جنایات را هم مرتکب شده اند آیا چقدر هم وابسته به صهیونیستها بوده اند یا اینکه در مورد شهدای اخیر جنگ 12 روزه که یقیناً هم صهیونیست هستند. بنده کلیپهایی را همین دیروز دیدم که راجع به خانواده ی دانشمند شهید سید امیر حسین فقهی است. در یکی از این ویدئوها شهید فقهی توضیحاتی هم راجع به استادشان شهید دکتر مجید شهریاری می فرمایند که واقعاً هم شنیدنی است. ولی یک جایی هم می فرمایند که وقتی بعضی اورکوالیفاید over-qualified می شوند، آنگاه شهید هم می شوند! بنده اتفاقاً دیروز به یک پادکستی از شان کارول هم گوش می کردم که بیش 3 ساعت و نیم هم بود، ولی بنظر هم می رسید که تمامی ندارد و همینطوری از بعد از ظهر که گوش می کردم تا ساعت 8 شب هم طول کشید. البته حالا یک کارهای دیگری هم در حینش انجام دادم. عرض بنده ی حقیر این است که نوع حل مسائلی را که شهید مجید شهریاری و شهید سید امیر حسین فقهی ارائه می دهند، آنطور که مثلاً می فرماید دو رکعت نماز هم خواندند و بعد مسئله حل شد! این یک جور دیگری است که بفرمایند اصلا مسائل هسته ای مربوط به دانشمندان الحادی هم هست که طرز برخوردشان هم متفاوت است. ولی عرض بنده ی حقیر این است که آنطوری که درهمتنیدگی لب حوض کوثر را هم داریم که آیا چطور هم می توان یا نمی توان با امام زمان عجل الله فرجه الشریف آنجا ملاقات کرد در حینی که آیا چقدر هم شاگرد به یقین رسیده است که امام زمانی که در قلبش هم هست او را هدایت می کند به لب حوض کوثری که پیغمبر اکرم محمد مصطفی صل الله علیه و آله و سلم و اهل بیت مکرم آن حضرت هم آنجا منتظر او هستند. و لذا، اینجا درهمتنیدگیهای مورد بحث هم کدامند آنچناذن که روح و نفس و روان و جان و همین جسم هم چطور قرار است با این حضرات ملاقات کند؟ و آیا می تواند هم آنها را ملاقات کند و بلکه آنها را می شناسد و متوجه می شود که این حضرت فاطمه ی زهرا صلوات الله و سلامه علیها است که مادر او هم هست، یا از این امر غافل هم هست و بلکه خدای ناکرده حتی مثل حر به دستور عبید الله هم آمده است که راه را بر امامش سد هم کند؟ یا بدتر حتی مثل یزید شعر هم سروده است و با چوب خیزران هم بر لب و دندان امام حسین علیه السلام می زند و شعر هم می خواند:
2368.الاحتجاج عن شیخ صدوق من مشایخ بنی هاشم وغیره من إنَّهُ لَمّا دَخَلَ عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ علیه السلام وحَرَمُهُ عَلى یَزیدَ ، وجیءَ بِرَأسِ الحُسَینِ علیه السلام ووُضِعَ بَینَ یَدَیهِ فی طَستٍ ، فَجَعَلَ یَضرِبُ ثَنایاهُ بِمِخصَرَةٍ [1] کانَت فی یَدِهِ ، وهُوَ یَقولُ : .. لَعِبَت هاشِمُ بِالمُلکِ فَلا خَبَرٌ جاءَ ولا وَحیٌ نَزَلَ .. لَیتَ أشیاخی بِبَدرٍ شَهِدوا جَزَعَ الخَزرَجِ مِن وَقعِ الأَسَل .. لَأَهَلّوا وَاستَهَلّوا فَرَحا ولَقالوا یا یَزیدُ لا تُشَل .. فَجَزَیناهُم بِبَدرٍ مَثَلاً وأقمَنا مِثلَ بَدرٍ فَاعتَدَل .. لَستُ مِن خِندِفَ [2] إن لَم أنتَقِم مِن بَنی أحمَدَ ما کانَ فَعَل [3] 0
2368.الاحتجاج ـ به نقل از پیرمردى راستگو از بزرگان بنى هاشم و ن: هنگامى که زین العابدین علیه السلام و اهل حرمش بر یزید ، وارد شدند و سرِ امام حسین علیه السلام را آوردند و پیشِ رویش در تَشت گذاشتند ، یزید با چوب دستى اش بر دندان هاى پیشِ امام حسین علیه السلام مى زد و مى خواند : . هاشمیان ، با فرمان روایى ، بازى کردند ، و گر نه نه خبرى آمده و نه وحیى نازل شده است . .. کاش پدرانم در بدر ، اکنون بودند و بى تابى خزرج را از زخم سلاح مى دیدند ! .. هلهله مى کردند و از شادى ، فریاد مى کشیدند و مى گفتند : اى یزید ! پاینده و سربلند باشى . .. ما جزاى بدر را به آنها دادیم و مانند آن را بر سرشان در آوردیم و اکنون ، برابریم . .. من از خِندِف [1] نیستم ، اگر انتقام آنچه را خاندان احمد کرده اند ، از آنها نگیرم . 0
دانشنامه امام حسین علیه السلام، محمد محمدی ری شهری، جلد 8، ص 278- 279
https://lib.eshia.ir/27254/8/278
بعضی یحتمل اینجا حتی اشکال هم می کنند که دیگر کار اسلام و مقاومت اسلامی با شهدایی مثل شهید سید حسن نصر الله، شهید سردار سلامی، شهید سردار باقری، ... تمام است، خصوصاً که ترامپ هم خود حضرت ولی فقیه امام خامنه ای مد ظلهم العالی را هم تهدید کرده بوده است. البته مسئله ی غفلت و جهالت و مرضهای قلبی و روحی و روانی انسان طوری هم هست که اصلا کانه خدا را هم فراموش کرده اند و تا آنجا که یادشان هم رفته است که چطور شاه سرنگون و انقلاب هم شد و جمهوری اسلامی هم شکل گرفت. اینها اگر آمریکایی ها و از جمله شان کارول هم همه و همه مسلمان شوند، باز هم توبه نمی کنند! البته شان کارول از ستاره های تاریک هم می گفت و بلکه از جان دوئی John Dewey و ویلیام جیمز به عنوان پدران نهضت روشنفکری آمریکا هم نام برد و .... البته شهید مطهری هم ویلیام جیمز را چندین بار نقل قول می کند. لا اله الا الله اللهم صل علی محمد و آل محمد و تقبل شفاعته وارفع درجته اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر واجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدین بین یدیه
https://arxiv.org/search/?
query=primordial+dark+stars&searchtype=title&abstracts=show&order
=-announced_date_first&size=50